Ik had goed m’n best gedaan. Ik wilde opnieuw een goeie eerste indruk maken. Maar ook de tweede indruk zou tellen. We waren een weekje verder. We hadden elkaar een weekje niet gezien. Dat was best heftig. Het kwam er niet van. En het ging al zo snel. Maar binnen een week zou ik voor het eerst mee dineren met Tessa en haar familie. Het ging nog steeds snel. Het voelde nog steeds goed. Ik ging na haar moeder ook haar vader ontmoeten, en ik wilde koste wat kost een goeie indruk maken. Ik had een bos bloemen voor haar moeder gekocht, en ik begreep dat haar vader wel een stevige whisky kon waarderen. Die had ik ook, een vrij rokerige die ik zelf als favoriet beschouw, helemaal van het eiland Orkney. Helemaal uit de winkel, op de hoek bij mij in de buurt. Ik werd hartelijk ontvangen. Haar vader bleek zowaar blij te zijn dat zijn dochter met een jongen aankwam, en dat ik iets ouder was, leek niemand te deren. De whisky kende hij nog niet, en ik kon er best wat over vertellen. Haar moeder was helemaal blij met de bloemen en ook voor haar zusje had ik wat meegenomen, namelijk: een boek. Iets waarvan ik wist dat ze het las. Dat wist ik dan weer van de tijd dat ik ook met haar gewerkt had. Ik had m’n best gedaan. Het lag er misschien wel iets te dik bovenop, maar het werd gewaardeerd, en vooral door Tessa. Uiteindelijk deed ik het ook voor haar. Haar moeder kon heerlijk koken, en haar vader kon heerlijk vertellen. Er leek meteen al iets vriendschappelijks te ontstaan. En tussendoor maakte ik dan een flauwe opmerking of grapje wat dan met name de twee dochters zeer konden waarderen. Ik had me nog nooit zo snel thuis gevoeld in een ander gezin. En alles liep echt op rolletjes, dat het de gehele situatie nog ongelofelijker maakte dan het al was. En dat werd steeds bevestigd als ik naar Tessa keek, die niet naast me aan tafel zat, maar tegenover me. Zodra ik naar haar keek, keken haar mooie, donkere ogen terug met een warme gloed, begeleid door een minstens zo warme lach waar ik nog steeds van smolt, bijna ter plekken. Het was goed. Nog steeds. Pas een week. Maar het was zo ontzettend goed. Eindelijk zat het er een keer in. Het is niet zo dat ik nooit eerder verliefd ben geweest. En sommige verliefdheden gingen ook best ver en leken wellicht wel op de verliefdheid die ik had voor Tessa. Ik kon ook snel verliefd worden. Te snel. En toch dacht ik niet dat ik nu te snel verliefd werd. Want dit was de eerste keer dat zo’n verliefdheid beantwoord werd op gelijk niveau. Aan alles merkte ik nog dat hoe verliefd ik ook op Tessa was, zij minstens zo verliefd op mij was. En dat bleef zo ongelofelijk. Ik was altijd de jongen die al snel in de friendzone belandde, of ik nou wilde of niet. Ik heb dat nooit gewild. Niemand wil dat. Met Tessa leek dat nooit aan de orde te zijn. Nu kon dat ook al niet meer. Ik was het gezoen van de eerste twee dates niet vergeten en zou dat ook nooit meer gaan doen. Alleen al om die reden zouden we nooit zomaar opeens alleen vrienden worden. Maar het was gewoon niet aan de orde deze keer. En dat voelde bevrijdend. Ik sprak veel makkelijker dan ik ooit gedaan had. En iedereen bij Tessa thuis leek dit ook te begrijpen. Ik was niet een vriend. Ik was eerder haar vriendje. Al had ik haar nog geen verkering gevraagd. Dat leek nog maar een kwestie van tijd te zijn.

En dat ik dan wel iets ouder was, leek dus geen probleem te zijn. Ik ging een eigen zaakje beginnen, zij studeerde nog. Ik woonde op mezelf en zij woonde nog hier. Daar ging ook niks aan veranderen als het aan mij lag. Zo hard liepen we ook weer niet van stapel. Ik was op dit moment ook nog graag alleen zo nu en dan. Al hunkerde heel mijn hebben en houden wel steeds meer naar het samenzijn met Tessa. Dit kwam niet eens ter spraken allemaal. We zaten nu goed waar we zaten. Zij kon lekker haar studie afmaken en daarna zien we wel. Toch keek ik wel uit naar de eerste keer dat ze bij mij zou langskomen. Dan zouden we helemaal alleen zijn en niemand die ons dan zou storen. Zomaar iets wat zo nu en dan al door mijn hoofd speelde. Het leeftijdsverschil kwam eigenlijk pas naar voren toen we na het eten een drankje hadden gedaan in de woonkamer, en Tessa rond een uur of negen opeens tegen haar ouders zij nog even naar haar kamer te willen. Met mij, wel te verstaan. Merel was toen al weg met vrienden, en het was gezellig met haar ouders. Ook ik zag dit niet aankomen. Want haar ouders ook niet.

‘Doe niet zo gek.’ zei haar moeder zelfs.

En het was ook een beetje gek. Maar niet voor Tessa. Op die leeftijd was dat logisch. Maar ik ging al richting de dertig, zij was net een paar jaar een twintiger. Niet dat ik niet wilde. Maar het was gezellig en leek me een beetje ongepast en vooral onbeleefd naar haar ouders toe. Zo dacht ik erover.

‘Mam, het is toch leuk zo. Moet wel zo blijven.’ zei ze dan wat stug, maar met een glimlach. Toch zag ik haar vader even naar me kijken. En dat begreep ik ergens wel. Ik wilde misschien wel dingen van haar dochter die hij liever niet zou zien of horen. Niet dat ik verwachtte dat dat allemaal nu zou gaan gebeuren, maar hoopte ergens nog wel op een beetje getong… Op haar kamer leek dat prima te kunnen. Ik had alleen een kus op de wang gehad tot nu toe omdat haar zusje had opengedaan, en niet zij. Ook zij verlangde nog steeds naar mij, zo leek het.

Toch kregen we groen licht.

‘Wil alleen mijn kamer laten zien. We hadden het laatst over mijn studie en had nog wat klaarliggen…’ verzuchtte ze dan wat geërgerd en bijna kinderachtig omdat haar moeder wellicht ook wel wat kinderlijk had gereageerd naar haar oudste dochter, die toch al een tijd als volwassene door het leven gaat. Haar vader deed uiteindelijk totaal niet moeilijk, en ik volgde haar naar de trap en naar boven. Als we nog wat te drinken wilden, moesten we maar roepen, of beter nog; naar beneden komen. Het was ergens wel aandoenlijk. Dit hele huishouden. Haar ouders waren lief. En Tessa was ook aandoenlijk. Want er lagen natuurlijk geen boeken klaar van haar studie over waar we het over gehad hadden. Ik kon nog niet eens goed naar haar kamer kijken, of ze had haar handen al op m’n borst liggen, en haar lippen op mijn lippen. Ze sloot de ogen, en ik niet veel later ook en gaf haar eindelijk die kus waar zij nog meer naar leek gehunkerd te hebben dan ik. ‘Eindelijk.’ zuchtte ze daarna dan ook verliefd. Toen keek ik even rond en zag ook hier weer dat alles erg netjes was. Ze had wel eens geklaagd over haar moeder dat die heel de dag aan het schoonmaken was en dat alles dus altijd netjes was. Dat leek me geen slechte eigenschap verder. Verder typisch een studentenkamer en niet zozeer een meisjeskamer. Het had wel iets knus en gezelligs, en ze had duidelijk haar eigen hand toegepast in de inrichting. Er stond een vrij smal bed voor één persoon, een bureautje met houten kruk als bureaustoel, een bank nog wel in de andere hoek en een kledingkast. Ze was nooit heel erg van het bezit. Ze leek niet veel nodig te hebben. Aan de muren hingen her en der nog holle, industriële kastjes met glas waarin dan wat fotootjes stonden, of leesboeken, of… andere dingen. Er stond nog een lege fles wijn van ooit, een radiootje, een paar knuffels, en verzin het maar. Leuke kamer. Leuke meid. Meer had ik niet nodig. En zij dus ook nog niet.

‘Mooie kamer.’ zei ik dan ook en lachte naar haar. Ze leek dat extra te kunnen waarderen.

‘Ik weet niet hoelang het duurt voordat we gestoord worden.’ bracht ze echter de echt belangrijke zaken weer op. Dus zaten we niet veel later allebei op de rand van haar bed, onze gezichten naar elkaar toegedraaid en onze tongen alweer in elkaars mond. We waren immers verliefd en helemaal dol van elkaar. Ik had een goeie indruk gemaakt op iedereen en dit was m’n beloning. Handen hielden we verder thuis en het was eerder schattig dan opwindend. Al wond het me wel heel erg op, zoals alles aan Tessa me erg kon opwinden.

Dat bleek nog een ding te zijn. Na een kwartiertje stopten we opeens. Even konden we smakkend onze lippen en tongen ontspannend, pakte ze daarna m’n handen en keek ze me enigszins gespannen aan.

‘Ik wilde het nog over de laatste keer hebben. Sorry daarvoor.’ zei ze toen opeens heel snel, en ik wist niet goed waar ze het over had. ‘Ik ben niet zo. Nooit geweest.’ dacht ze zichzelf uit te leggen.

‘Waar heb je het over?’ vroeg ik haar eerder gekscherend, omdat ik wel een vermoeden had waar dit overging. Eigenlijk kon het maar over één ding gaan. Want deze week hebben we het er helemaal niet over gehad. En dit was de eerste keer dat we alleen waren. Ik kon het waarderen dat ze dit niet over de app wilde bespreken. Want ze had het over het moment op de achterbank. Ze was te ver gegaan. Zoiets deed ze anders nooit. En dat geloofde ik meteen. Maar aan mij hoefde ze zeker niet haar excuses aan te bieden.

‘Mij hoorde je niet klagen.’ zei ik haar dan ook snel. ‘Okay, ik had het niet verwacht. Maar…’

‘Het was ongemakkelijk, toch?’ vroeg ze me snel. Ik vond het niet ongemakkelijk. Dat zei ik haar ook. ‘Maar daarna, bedoel ik. Je zei niks meer.’ doelde ze op de rit achteraf naar huis. Dat was waar. Ik zei niks meer.

‘Ik was vooral onder de indruk, denk ik.’ kon ik haar makkelijk uitleggen. ‘Ik ben ook helemaal niet gewend dat een meisje zoals jij zo onder de indruk is van iemand zoals ik. Dat was het eerder.’ legde ik verder uit. Dat kon zij dan weer niet geloven.

‘Iedereen wilde met jou uit.’ zei ze toen snel. Daar lachte ik om, en dat was ook echt niet waar.

‘Je hoeft je hoe dan ook niet te verontschuldigen.’ probeerde ik er maar over heen te praten. ‘Ik was totaal overdonderd. Dat wel. Maar in alle opzichten positief.’ wilde ik duidelijk maken dat ze hier ook niet mee moest zitten. Dat leek ze wel te snappen.

‘Ik ben geen hoertje, of zo.’ lachte ze nog.

‘Heb ik ook nooit gedacht.’ lachte ik terug. ‘En dat zal ik ook nooit denken. Ik waande me juist gelukkig op dat moment. Dat komt bij mij op als ik eraan terugdenk. Jij niet dan?’ wilde ik de bal nu maar kaatsen, door er een andere draai aan te geven. Ik hoorde haar liever zeggen dat ze het net zo leuk en spannend vond als ik. Dat moest ook haast wel.

‘Tuurlijk.’ zei ze snel. ‘Ik had het gewoon niet veracht. Van mezelf, zeg maar.

‘Alles gaat ook best snel. Maar ik zou het eerlijk gezegd niet anders willen zoals het nu gaat.’

‘Eens.’ zei ze. We zaten zo ontzettend op dezelfde lijn. Dat was echt niet normaal. Dus hoefden we dit gesprek ook helemaal niet te voeren.

Ik durfde haar zowaar op haar rug te duwen en haar te zoenen op haar mond op haar bed in haar kamer, met haar ouders nog beneden. Ze zoende meteen terug. Alsof we het nergens over gehad hadden, zoenden we elkaar en nu hield ik m’n handen niet thuis. Met mijn ene hand zocht de hare op en verstrengelden onze vingers al snel. Mijn andere hand legde ik op haar buik. Die deed daar niet veel, maar vond het toch al heel wat. Haar andere hand lag dan weer op mijn borst. Zij deed wel iets nadrukkelijker aftasten wat mij een heerlijk gevoel gaf. Ze gaf met het idee naar mij te verlangen, ook op dit gebied. En dat ze daar haar excuses voor aanbood, vond ik echt ridicuul.

‘Ik heb niet veel vriendjes gehad.’ zei ze nog op een gegeven moment. ‘Zeker niks serieus.’ Wat wij dus wel waren.

‘Ik heb ook niet bijster veel ervaring.’ zei ik haar. Want daar hadden we het eigenlijk over. Ze keek me met grote ogen aan. Dat we zo open tegen elkaar waren, maakte het alleen maar beter. Ze slikte.

‘Soms denk ik wel eens dingen over je.’ zei ze nu fluisterend. Het was duidelijk dat dit haar niet lag. En daardoor lag het haar juist zo goed. Ze was zeker niet het type meisje wat zomaar met Jan en alleman aan de haal ging. Ik was ook niet dat type. Ook niet het type wat dat van haar verlangde. Toch zei ze me dit nu op deze manier. Wilde ze het dan al wel?

‘Ik denk heel de dag aan je. Ook met bepaalde verlangens zo nu en dan.’ kon ik haar gemeend terug vertellen. Dan lachte ze tevreden en kuste ze me weer, net iets fanatieker dan zojuist. Haar hand nu in m’n nek, ik met mijn beide handen op haar heupen. We kwamen in de lengte van het bed te liggen, steeds wat dichter tegen elkaar aan. Nu hadden we geen natte kleren om uit te trekken, dus hielden we die ook maar aan. Het maakte niet uit. Mijn handen wreven over de buitenkant van haar benen en langs haar slanke heupen en over haar platte buik heen, kleren of niet. Zij trok zich steeds dichter tegen me aan met haar handen op mijn gezicht en we tongden gepassioneerd dat het bijna zo warm werd, dat we wel iets uit moesten trekken. Maar dat ging niet. Zo was ze niet. Dat had ze me nu wel duidelijk gemaakt. En dat hoefde ook helemaal niet.

‘Ben gewoon blij dat ik mezelf bij je kan zijn.’ zei ze me nadat we ongeveer een uurtje op haar kamen hadden vertoefd.

‘Ik wil er op elke manier voor je zijn.’ kon ik haar al zeggen zonder te liegen. Ik was niet eens bang dat ik die woorden geen eer zou aandoen. Nooit.

Het was achteraf misschien een klein en onbenullig moment geweest waarin we elkaar eigenlijk maar heel weinig zeiden. Niet in woorden, in ieder geval. Uiteindelijk hebben we van dat uurtje bijna drie kwartier gezoend. dat verveelde nog steeds niet. Ik wilde heus wel meer. En merkte ook dat zij dat wilde. Maar geen idee of ze het ook echt zou willen. Niet hier, dacht ik nog. Ik vergat het dan ook snel en was gewoon blij met wat we wel deden. Eenmaal beneden zaten haar ouders nog op de bank. We gingen er nog even bijzitten. Met name Tessa was wel echt een stuk stiller dan eerder vanavond. Maar ze was al niet iemand die graag van zich liet horen. Het viel haar ouders niet op. Mij wel. Maar het was een fijne stilte. Het was rust. Ze had juist berusting gevonden. Ze zat met opgetrokken knieën in een brede stoel met hoge leuningen en keek gewoon naar mij, met een glimlach als ik dan ook naar haar keek. Ze was nog steeds blij met me. We waren weer een stapje verder gekomen. Zolang we dit konden blijven volhouden, zou dat betekenen dat we de rest van ons leven gelukkig zouden zijn. En dat met elkaar. Ik had mezelf al voorgenomen dat als dit nog steeds zo was na een maand, ik haar ook echt daadwerkelijk verkering ging vragen. En na een jaar? Dan maar verloven. Ik sprak het niet uit, maar zo dacht ik er ergens wel over. Ik was ook niet meer de jongste. Of er een gezien moest komen, wist ik niet. Hoefde van mij niet perse. En ik denk ook niet dat zij daar zo op uit was. In ieder geval niet de komende jaren. Maar dan nog zou ik wel met deze mooie, lieve en sexy vrouw willen trouwen. Wie niet? Daarom. Dus moest ik de rest gewoon voor zijn. Het was maar gekkigheid. Ik was gewoon verliefd. Toen ze me uitliet, konden we nog even zoenen voor de deur die ze achter zich had dichtgetrokken. Ik was op de fiets gekomen. Het was een heldere nacht en ijskoud. Het vroor zelfs. We zaten alweer in december. Ik mocht Sinterklaas komen vieren als ik dat wilde. Tessa wilde dat wel. Dus ik ook. Maar nu zoenden we gewoon nog even niet denkende aan wat nog allemaal zou komen. Ik moest haar appen als ik veilig thuis was. En dan zit je vervolgens nog ruim twee uur met je telefoon voor je neus in bed. Want er werd geappt dan alleen dat. En dat was nog steeds erg fijn.