Berouw Komt Na De Zonde - 1

"Hoezo, je vroeg je af wat ik aan het doen ben," snauwde Anne in haar telefoon. "Ik heb me een jaar lang afgevraagd wat je allemaal uitspookt. En de ene onzinnige smoes na de andere aangehoord. Je hebt alle tijd en kansen gehad om het juiste te doen, maar nu ik zelf achter de waarheid ben gekomen en jij ergens op een lullig matrasje je zonden ligt te overdenken, heeft meneer ineens spijt? Barst lekker, je zoekt het maar uit! Veel plezier nog daar bij je broer. En nu laat je me met rust, ik ga slapen!"

Rob staarde naar het zwart geworden beeldschermpje. Zijn hart bonsde zo hard dat het een kolkend voetbalstadion kon overstemmen. Hij had het verpest. Hij had het helemaal verpest. Vijftien jaar lang was ze zijn wereld geweest. Samen zo'n beetje alles meegemaakt; for better or worse. Maar bovenal had hij haar onvoorwaardelijke liefde gevoeld. Elke dag weer. Zelfs toen hij zijn pleziertjes in een andere slaapkamer had gezocht en hij haar opmerkzaamheid en achterdocht vakkundig bagatelliseerde en afdeed als paranoïde denkbeelden. Ja, zelfs toen schonk ze hem haar liefde.

Hij kon zich wel voor zijn kop slaan. Zo'n lieve vrouw, zo mooi! Waarom?! Ja, hij dacht verliefd te zijn en misschien wel met die ander verder te willen. Maar nu Anne hem de deur had gewezen leek hij meer voor haar te voelen dan hij ooit had gedaan. Hij wilde helemaal niet bij haar weg. Hij wilde helemaal geen andere vrouw. Hij wilde háár. Haar liefde, haar hart. Haar lichaam. Man, dat lekkere lijf, dacht Rob primitief. Hij wist het; ongepast. Een vreemde timing, maar dat was nu eenmaal wat hun ruziemaken in hem losmaakte. Dan begeerde hij Anne meer dan ooit, dan wilde hij haar heviger dan anders. Passioneel hard, ook al wist hij dat Anne niet van de harde aanpak was.

Ook nu had hij haar het liefst besprongen. Het was alsof hij niet meer alleen in dit troosteloze logeerkamertje lag. In gedachte zag hij Anne vochtig van de warme douche naakt de kamer binnenlopen. Wipte ze op haar tenen om iets uit de bovenste lade te pakken. Keek hij naar de heerlijke rondingen van haar kont. Wat een lijf! Het liefst was Rob naar haar toe geslopen en had hij haar stevig vast gegrepen om vervolgens haar tepel in zijn handpalm te voelen priemen terwijl hij met zijn andere hand op die malse kont sloeg. Oh, ze had ooit de mooiste billen van de wereld, mijmerde hij. Zijn pik zwol langzaam op. Nu, met haar 37 jaar, waren het misschien de bíjna-mooiste-billen-van-de-wereld. Met gemak de lekkerste van Nederland, filosofeerde Rob. Mannen - jong en oud - keken en floten haar met regelmaat na en wierpen haar nog altijd bewonderende opmerkingen toe. De beschaafdheid en woordkeuze verschilden nog al, maar meestal waren het acceptabele uitlatingen, vond Anne. Soms zelfs geestig."'Please, spin around, Kylie!" galmde het ooit vanaf een passerende boot. Rob kon een glimlach niet onderdrukken, hij zag de sexy pirouette die volgde nog voor zich. Anne werd meer dan eens de 'Nederlandse Kylie' genoemd, om haar welgevormde achterwerk en de moves die zei daarmee kon maken, maar ook om haar ontwapenende oogopslag en weelderige blonde lokken.

Rob had zich in die situaties vaak ongemakkelijk gevoeld. Hij noemde dat soort figuren lomp en eencellig, maar was eigenlijk gewoon stikjaloers. Onnodig, liet ze hem altijd weten. Ze wist heus wel dat mannen haar aantrekkelijk vonden. En die liefdesbetuigingen voor haar achterwerk nam ze als een mooi compliment, ze deed er per slot van rekening genoeg voor in de sportschool. Maar niet gevreesd, ze bleef altijd op gepaste afstand, verzekerde ze hem. "Robje Brompotje, ik ben toch van jou en voor jou alleen," zei ze dan met een ietwat overdreven onschuldig stemmetje. "Nu. Morgen. Altijd." Hij kon het haar bijna woordelijk horen zeggen. Na elk woord gaf ze hem dan een kus op zijn mond. Zo puur. Wat was hij stom geweest. Hij voelde zijn maag omdraaien. Lul.

Toch opgelucht dat Anne gewoon thuis was en onder de wol kroop, nam Rob zijn hard geworden pik in zijn hand en trok zich op haar af. Morgenochtend zou hij haar opnieuw bellen en zeggen hoezeer het hem spijt dat hij zo dom, blind en egocentrisch is geweest. Hij wilde haar voor altijd terug.

Dit is het eerste deel van een nog te schrijven reeks, vooralsnog geheel op waarheid berust. Voel je vrij en geef je eerlijke mening, dat helpt altijd!