Mini - 307

Zaterdag… Na een heerlijke knuffelpartij op bed stonden Joline en ik om acht uur in de keuken om het ontbijt klaar te maken. Met mijn ‘butlerstem’ zei ik: “Goed eten, mevrouw. Heeft u nodig na zo’n inspannende avond.” Joline keek me ondeugend aan. “Dat geldt meer voor jou, James. Ik heb gisteravond behoorlijk wat eiwitten binnen gekregen.”
Ik knikte. “Dat klopt, mevrouw. En er zijn dames die daar nogal dik van worden. Binnen een maand of negen. Daarna vallen ze weer ontzettend snel af. Hoe ze dat doen? Geen flauw idee. Zal wel een vrouwendingetje zijn.” Een smalende blik kwam mijn kant uit. “’Je hebt inderdaad liggen slapen tijdens de lessen Biologie, James. Maar goed ook, met al die meiden in je klas.”

Geinend gingen we eten en daarna namen we het appartement weer eens goed onderhanden. Ondertussen hadden we daar een nette verdeling voor: Ik deed alle ramen, de douches en de toiletten en verzorgde de planten op het terras. Joline hanteerde de stofdoek en stofzuiger. En degene die het eerste klaar was, deed de was.
Zodoende stond ik om twaalf uur de was uit te zoeken. Eerst de witte was: handdoeken, dekbedovertrekken, witte kleren: hup, in de machine. De donkere was kwam daarna, die legde ik alvast apart. De lingerie van de dames viel deels onder de noemer ‘gekleurde was’ en moest ik op kleur scheiden.
Wat overbleef waren nogal wat panty’s en nylons. “Schat”, riep ik naar Joline, “kun je even komen?” “Wat is er, Kees?” Ik keek haar aan toen ze de logeerdouche in kwam. “Voordat ik me vergrijp aan de beenbedekking van Mar, Lot en jou… Wat is van jou en wat is van de dames? Dan weet ik ten minste van welke panty’s en kousen ik af moet blijven…” Ze maakte een minachtend geluidje. “Ruik maar. En anders: gooi die beenbedekking één voor één in de Maas. Als de vissen zich te buiten gaan aan oeverloze seks, is het betreffende kledingstuk van mij.” Plotseling giechelde ze. “Of tóch van Lot of Mar, maar hebben ze het aangehad terwijl ik met ze aan het vrijen was.”
Ik zuchtte maar eens diep. “Als hulp in de huishouding ben je voor het examen gezakt, Joline Jonkman – Boogers.” Ze ging snel door de kledingstukken heen en viste twee paar nylons en drie panty’s er uit. “Die zijn van mij. De rest is van de zussen. Welke van de twee weet ik zo niet, dat moet je ze maar op de vrouw af vragen. Maar wie weet maakt het ze niet uit, net als bij Mel en Claar. Die dragen ook regelmatig elkaars kleding en lingerie. En nee, dat is niet om mijn brave broers in de war te brengen.”

Ze keek me aan. “Maar schatje: je hoeft het pas uit te zoeken nádat je het gewassen hebt, hoor.” Ik keek nogal dom terug. “Verrek…” Ze lachte me uit. “Tot zover de huishoudelijke hulp van de heer Jonkman Junior. Laat de witte was nou maar lekker draaien. Als die klaar is het donkere spul er in. En geef die panty’s en nylons maar aan mij, die doe ik wel op de hand.” “Laat me dat maar eens zien dan. Lijkt me héél opwindend!”
Joline pakte de nylon en panty’s op, keek me ondeugend aan en trok me naar onze slaapkamer. Ze duwde me op bed en maakte zonder pardon mijn broek los. “Ik zal m’n nylons wel even op de hand wassen, schatje. Met een héél goed sopje. Het sopje van Kees.” Ze trok een nylonkous over mijn paal heen en begon me af te trekken: langzaam en heel erotisch. De andere kousen en panty’s duwde ze onder mijn neus. “Diep inademen, Kees. Ruik je eigen, geile vrouw…” Ik snoof en genoot. Joline’s lucht zat in het nylon; haar parfum, haar geil, haar lichaamslucht… En dat, samen met die warme hand en de fijne stof om mijn paal maakte dat ik, ondanks de heftige avond, wéér vreselijk opgewonden werd.
“Lekker genieten, schatje… Het is heerlijk om jou te zien klaarkomen…” Joline’s tong gleed over mijn oor. “Vanavond mag je Jolientje’s lieve, jonge meisjespoesje weer verwennen. Lekker met je handen tussen haar benen, onder haar sexy rokje en over haar natte pantykutje voelen als Jolientje klaarkomt…” Ze verhoogde het tempo en ik racete op een orgasme af. Toen ik spoot, boog ze zich voorover en nam mijn pik in haar mond, met de nylonkous er nog omheen. Ik plofte achterover, helemaal uitgeput. En ze giechelde. “Lekker hoor… Zo’n sexy nylonkous om een geile, harde en spuitende pik…” Ze kwam naast me liggen, draaide mijn hoofd en zoende me.
“Dat moet je in huize Levensavond niet meer doen, schat. Dan ga ik écht voortijdig de pijp uit…” Een kus volgde. “Dan heb je in ieder geval een mooie dood, Kees. En maak je geen zorgen; ik vertel wel een goed verhaal aan de lijkschouwer. Als ik dan een stukje van mijn benen laat zien, begrijpt de man het wel.” Ik schudde mijn hoofd. “Rare troela… Soms ben jij helemaal gestoord, mevrouw Jonkman.”
Ze trok me overeind. “Ja. En soms heb ik vreselijke zin om iets geks en geils te doen met jou. Dit was zo’n bui. Ik weet dat je lekker geil wordt van mooie benen in nylons of een panty; nou, dan kan ik je daar toch lekker mee verwennen? Ik vind het opwindend om jou te zien spuiten. En je zaad op te likken en in te slikken. Want jij smaakt lekker. En die mooie paal van je voelt heerlijk in mijn mond. Warm, hard, maar toch een heel zacht velletje…” Ze kuste me weer. “Ik geniet er ook van, Kees. En ik hoef niet altijd klaar te komen; ik vind het lekker om jou te bevredigen. Vergeet dat niet. En vanavond wil ik weer Jolientje zijn. Jouw eigen lieve, jonge vriendinnetje. Geniet ik vreselijk van. Lekker klaarkomen als die mooie, stoere meneer tussen haar benen voelt… In haar slobberige pyjamashirt met Teletubbies.”
Ik schoot in de lach. “Ja, vooral dat laatste. Héél sexy. Dank je wel, lieve meid.” Ze trok me overeind. “Kom, fatsoeneer jezelf even; we zijn bijna klaar met het huishouden. Dan lekker lunchen.” Een half uurtje later zaten we inderdaad aan de lunch. Koffie, boterhammen. Simpel. “Straks nog even aan de studie, Kees. Maandagochtend moet ik opdraven bij professor van Weenen voor mijn scriptie-onderwerp… Oh, shit!” Ze sloeg haar hand voor haar mond. “En wat als we naar Nijmegen moeten?” Ik kalmeerde haar. “Rustig, Jolien. Hoe laat moet je bij je prof zijn?” “Om negen uur…” “Nou, die aanval uit Amsterdam start ’s middags pas. Als de pleuris uitbreekt en je bent in Nijmegen nodig… Tijd zat. En ik ga Greet zo dadelijk even bellen. Vragen of ze me nog nodig heeft morgen.”

Toen ik haar aan de telefoon had, klonk ze geschrokken.
“Shit… Ik had je gisteravond willen bellen, Kees. Want ik kan je morgen wel gebruiken.”
Ik had de telefoon op de speaker staan en na die opmerking keek Joline ondeugend lachend op. Ze riep: “Mag ik als wettige echtgenote even weten hoe en waarvoor jij Kees morgen wel wil gebruiken, Greet?”
Even was het stil, toen hoorden we Anita lachen en zeggen: “Zo. Red je daar maar eens uit, schat.”
Vinnig zei Greet: “Wil jij je even buiten een goed gesprek tussen de wettige echtgenote van een van mijn leerlingen en mij houden, mevrouw nu nog Zondervan? Dank u wel. En Jolien: Hij mag morgen blazen. En als jij ook in de kerk zit, zou ik maar wat zakdoeken gereed houden. Eén van de liederen die ik wil spelen is ‘You raise me up’. Na de preek. En volgens mij kent hij dat best aardig…”
Ik gniffelde. “Misschien moet je dan ook wat zakdoeken meenemen naar de orgelgalerij, Greet”, zei ik. “Ik weet niet of ik het dan droog kan houden.”
Het was een paar seconden stil aan de andere kant. “Greet…?”
“Jaja… Ik kreeg net een brainwave, Kees. Ik ga Wendy zo dadelijk eens bellen of die ook gelegenheid heeft om te komen. Dan kunnen Wendy en Joline dat lied samen zingen. Ik heb ooit en ergens gehoord dat ze dat best aardig kunnen.”
Ik keek naar Joline.
Even was er iets van paniek in haar ogen te zien, toen riep ze: “Samen met Wendy durf ik dat wel, Greet!”
“Mooi Jolien. Over een paar minuten krijgt Kees een mail met de orde van dienst en weet je meteen of Wendy meedoet. En zo ja: dan om 09:15 in de kerk zijn, zodat we nog even kunnen oefenen zonder publiek, oké?”
“Is goed, wachtmeester!” riep Joline met een brede smile.
“Trut…” klonk het ongenuanceerd aan de andere kant. “Ehhh… Kees, je hoort het. Zo meteen heb je mail, oké?”
“Ja hoor. Enne… Greet: als je ons gisteravond had willen bellen, had je kunnen bellen tot je een ons woog; we waren even uit de verbinding. Dus jezelf geen verwijten maken.”
Een brom klonk aan de andere kant. “Ik zal maar niet…”
Ze werd door Anita nogal bits onderbroken. “Nee, doe dat vooral maar niet, Greta Zwart! Ik hoef niet lastig gevallen te worden met allerlei hetero-verhalen. Ik heb net gegeten. Maar Kees: ik was donderdag ook in de St. Jan in Den Bosch; je hebt prachtig gespeeld.”
Zonder te geinen antwoordde ik: “Dank je wel Anita. Maar, en dat heb ik ook tegen anderen gezegd: dat is grotendeels te danken aan de lessen van Greet. Zonder haar had ik het niet gedaan of gedurfd.”
Even was het stil, toen klonk Greet weer. “Dank je wel, Kees. Lief van je.”
“Nee, da’s niet ‘lief’, dat is gewoon waar. En probeer nu Wendy maar te pakken te krijgen; wie weet hebben die twee duifjes zich ook even uit de verbinding gezet. Ik zie de mail wel komen. Doei…” Ik verbrak de verbinding.

“Zo. Die hebben nu wellicht ook reden tot goedmaakseks. Joline gniffelde. “Ik zie het voor me, Kees. Greet en Anita, allebei nogal sexy gekleed in doorzichtige babydolletjes…” Ik onderbrak haar. “Laat je fantasie met rust, ondeugende vrouw en bewaar die sexy babydolletjes maar tot vanavond. Dan mag Jolientje ze aantrekken. En ik zal ze uittrekken.” Joline grinnikte en opende haar laptop. Even later was ze ijverig aan het typen.
En mijn laptop gaf even later het piepje dat er mail was: de orde van dienst voor morgen. Ik keek het door: Voor de dienst ‘Schäfe können sicher weiden’, cantate 208 van Bach. Met een opmerking van Greet: “De solo’s kalm aan, Kees. Niet teveel volume!” Nee, logisch… daar was het stuk ook niet geschikt voor. Het was de bedoeling dat de schapen rustig zouden kunnen grazen. En niet op hol zouden slaan als Kees Jonkman het volume open trok.
Een paar gezangen die ik moest begeleiden. Niet alles. En inderdaad: ‘You raise me up’ na de preek.
Als slotlied het ‘Alleluia, Sing To Jesus’ met de mooie melodie uit Wales.
En na de dienst… Ik moest breed grijnzen. ‘The prince of Denmark’s March’ van Jeremiah Clarke. Een van de meest bekende orgel- en trompetstukken. Zoals gewoonlijk bij de Engelse barokmuziek veel herhalingen waarbij de trompet de voorzet gaf en het orgel het thema nog een keertje, en dan met wat meer volume en bombastischer, herhaalde.
Ik kende het stuk goed; had het met Greet tijdens de eerste paar lessen een aantal keren gespeeld. En ze had toen behoorlijk wat kritiek op mijn ‘fantasieloze’ wijze van spelen gehad. Dat was daarna wel een beetje veranderd…

“Ik ga even blazen, Joline. Een paar dingetjes moet ik wat op oefenen, maar de dominee én de wachtmeester hebben het dit keer niet al te moeilijk gemaakt.” Ze knikte, terwijl ze ijverig doortypte. Ik verdween naar de studeerkamer en was even later verdiept in de muziek. Eerst op de partituren, aantekeningen makend, daarna oefende ik vijf minuten ‘riedeltjes’, hard nodig bij het stuk van Clarke.
Vervolgens nam ik alle koralen door. Gelukkig geen al te moderne liederen; dominee Richard was op muziekgebied nogal behoudend. Na een uurtje begon ik aan ‘You raise me up’ en na een minuut kwam Joline de studeerkamer binnen. “Dit kan ik je niet alleen laten spelen, Kees. Dit is óns lied.”
Ik knikte en keek haar aan. “Ik heb me al een beetje warm gezongen, hoor”, lachte ze liefjes. “Mooi schat. Dan zet ik even de CD aan als orgelpartij.” Even later klonk het lied zachtjes door de kamer; Joline’s stem paste goed bij de bugel. Warm. En ze zong zuiver, maar dat wist ik al langer. Ik paste me aan haar aan en speelde zo zacht als ik kon. En tijdens het lied voelde ik wéér die verbondenheid met haar, net als op onze bruiloft.
Toen het lied op z’n eind liep kon ik de partituur niet meer lezen; mijn ogen zaten vol tranen. En na het laatste akkoord legde ik de bugel weg en omarmde de vrouw van wie ik meer hield dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. “Toe maar…” hoorde ik zachtjes en wéér stond ik te janken, net als op onze bruiloft. Ik trok haar op schoot en gedurende een paar minuten hielden we elkaar stevig vast. Mijn tranen waren ondertussen opgedroogd en Joline keek me aan en zei zachtjes: “Ik hou van je, Kees.” “Dat weet ik schat. En daar ben ik grandioos blij mee. Ik hou ook van jou. Mijn mooie en lieve soulmate.”
Ze kuste me zachtjes en zei toen glimlachend: “Dit zullen we morgen op de orgelgalerij maar niet doen, hé? Dan gaat Greet helemaal van haar stokje en kan daarna geen fatsoenlijke noot meer uit dat orgel persen…” Ik schoot in de lach. “Je bent een plaaggeest, Jolien. Een hele gemene plaaggeest voor mijn arme bugeldocente. Kom, nog een keer en dan moet je hier even op letten…”
Ik gaf haar een paar aanwijzingen voor de wat hogere noten. En toen we het lied nog een keer gespeeld en gezongen hadden gaf ik haar een lange zoen. “Dit gaat jou morgen feilloos lukken, schat. Ook zonder de hulp van Wendy.” Joline keek waarschuwend. “En nu geen opmerkingen over mijn volume, Kees Jonkman! Anders sta je met een rood oor te blazen, denk er om!” We lachten samen. “Nu nog het slotlied en het stuk na de dienst. Moet ik ook nog even op oefenen.” Toen ik een keertje het slotlied gespeeld had, zong ze mee. “Mooie melodie, Kees.” Ik knikte. “Ja. Je kunt van de Engelsen zeggen wat je wilt, maar mooie muziek kunnen ze wel maken. Net als het stuk na de dienst. Van Clarke. Heb je oordoppen bij je?”
Joline maakte een grimas. “Je houdt je maar een beetje in, macho!” “Het is de vraag of Greet zich morgen inhoudt, schatje. Dit stuk leent er zich prima voor om helemaal uit je dak te gaan.” Ze keek twijfelachtig. Ik koos een bewerking van dit stuk die veel overeenkomsten had met de manier waarop Greet speelde: niet alles ‘dom’ achter elkaar, maar hier en daar een hele korte 1/16e rust. Dat schiep verwachtingen…
De geluidsinstallatie redelijk fors aan en ik haalde adem voor mijn inzet. Joline hield na twee maten haar handen voor haar oren en toen het stuk ten einde was blies ze uit. “Ik begrijp Claar en Mel steeds beter. ‘Macho getoeter’ is hier een prima betiteling voor. Sjongejonge…”
Ik grijnsde. “Greet vind het ook een prachtig stuk. Maar ze speelt het niet zoveel in een kerkdienst, want het is inderdaad nogal… ehhh, hoe zeg je dat netjes? Het bevat nogal wat testosteron, zeg maar.” Joline knikte. “Ja, nogal. En Greet speelt dit graag?” Er kwam een ondeugende blik in haar ogen. “Ja…? Vertel het maar, meisje Jonkman!” Ik keek streng. “Dan weten we meteen wie het mannetje is in hun relatie, Kees.” Ik zat even stuk en proestte het daarna uit. “Dat gaan we ze niet vragen, schoonheid. Dan word je meteen over de balustrade van de orgelgalerij gemieterd. En of daar nog mensen onderdoor lopen, interesseert Greet geen zier, denk ik. Foei!”

Grinnikend maakte ik de bugel even schoon en borg het instrument op. “Zo. Gereed voor morgen.” Ik keek op mijn horloge: kwart over drie. “Zo. Nu even lekker lezen, schat. We hebben vandaag behoorlijk stevig gewerkt. Het huis schoongemaakt, gewassen, voor nog meer was gezorgd, gestudeerd, gezongen…” Ik trok haar tegen me aan en hoorde zachtjes: “Ja. En vanavond gaan we voor nóg meer was zorgen. Ik ga me zo omkleden in iets leuks en daarna ben ik voor jou. Jij, lieve Kees, mag mij beetpakken, bevoelen, betasten, vingeren, likken… Wat je maar wilt. Ik ben er voor jou. Jij bent soms véél te lief voor me.” Ze keek me aan en knikte. “Ja. Bijna als Adri die aan Ingrid vraagt of hij haar mag zoenen. Maar ik wil dat je één ding weet Kees: Ik ben er voor jou. Geniet van me. Door naar me te kijken als je wilt, maar als je dat wilt en lekker vindt: Pak me! Trek me naar je toe, voel me tussen mijn benen, op mijn tieten, bij mijn lekkere kutje… En doe met me waar je op dat moment zin in hebt.” Ik kuste haar blonde haren. “Lieve schat… Dank je wel. En ik ben net zo goed van jou als jij van mij, weet je nog? We zijn van elkaar. Tot de bingo, weet je nog?” Twee blauwe ogen keken me aan en langzaam gleed haar tong even later over de mijne. “Schatje…” zei ze, toen we elkaar loslieten. Toen stond ze op. “Als ik terugkom, Kees… Ben ik van jou.” Ik knikte, bijna ademloos.

Terwijl Joline in de slaapkamer bezig was, maakte ik de huiskamer wat gezelliger. Een paar kaarsjes op de tafel, zonwering en gordijnen dicht, muziekje aan… wat te drinken op tafel, knabbels erbij, alarm aan en even de keuken controleren… Alles uit en dicht? Ja? Mooi. Nu maar wachten op de vrouw des huizes. En ondertussen overdacht ik wat Joline had gezegd. ‘Soms veel te lief’? Ja, behalve bij de spelletjes met Jolientje liet ik het initiatief meestal aan haar over. Ik wilde mijn prinses verwennen, laten genieten! Daarna kwam ik wel aan de beurt, dat had er geen enkele keer aan ontbroken. Om haar zomaar zonder meer tussen haar benen te grijpen… “Grab them by the pussy!” Een uitspraak van Trump, reden genoeg om een dodelijke hekel aan de vent te hebben, nog los van alle andere stomme uitspraken en daden van de man.
En zo waren er nog een paar lieden waarvan ik wist dat ze nul komma nul respect hadden voor een vrouw. Holtinge, Stiefzoon Floris en z’n maten, de beide ex-toekomstige bruidegoms van de zussen Bongers… En waarschijnlijk was Duyvestein ook wel zo’n type. In mijn stagetijd liet hij zich meestal vergezellen door een van de directiesecretaresses, stuk voor stuk redelijk mooie meiden die kirrend lachten als ‘de baas’ een grapje maakte…

De deur van de slaapkamer ging open en daar stond mijn vrouw. Ja. ‘Mijn vrouw’. Een lichte glimlach op haar knappe gezicht, haar blonde haren in een dikke vlecht over haar schouder, een donkerblauw jurkje aan met haar mooie benen er onder, de voeten in bijpassende pumps… “Hoi knappe dame.” De zin kwam er schor uit en ze glimlachte nu iets breder. “Ben je zó onder de indruk, Kees? Ik ben wel eens spectaculairder binnengekomen, hoor.” Ik liep naar haar toe en omarmde haar. “Ja, dat klopt. Maar ik zat net even te mijmeren over het feit dat jij vandaag helemaal ‘ter beschikking’ zou zijn. En daardoor kwam ik op lui die, of de dame in kwestie nou toestemming gaf of niet, de dame in kwestie tóch wel zouden betasten. Geen leuk gezelschap. En daar wil ik niet bij horen.” Ze keek me van dichtbij aan, haar ogen zacht.
“Kees Jonkman, even goed luisteren naar je vrouw. Ik heb je een kwartiertje geleden luid en duidelijk gezegd dat je alles met me mocht doen. En weet je waarom? Omdat ik vreselijk van je hou. Omdat ik héél graag wil dat jij me aanraakt. Streelt. Betast. Omdat ik daar namelijk óók vreselijk van geniet. Te weten dat jij, mijn vent, naar mij verlangt maakt me ontzettend gelukkig. Dáárom heet ik Joline Jonkman. Omdat ik van je hou en je nooit meer kwijt wil.
Mijn eigen privé ridder-in-de-blauwe-Volvo, die me vorig jaar op een late vrijdag ‘even’ naar Ter Aard bracht toen mijn Mini het vertikte. En die heel ridderlijk mijn benen bedekte toen ik met mijn rokje onverantwoord opgetrokken naast hem in de auto zogenaamd lag te doezelen.” Ze lachte even. “Een actie waar ik overigens niet op had gerekend, maar goed. En die Kees Jonkman mag mij altijd zoenen, strelen en betasten.” Weer een glimlachje. “Zolang hij dat maar niet in het openbaar doet, zodat anderen er aanstoot aan nemen en ik in mijn bijna naakte poes op een openbare parkeerplaats over de motorkap word getrokken. Goed begrepen, Kees?”
Een lange zoen volgde, haar handen gleden strelend om me heen. Ik kon niet anders dan haar dicht tegen me aantrekken en ik haar haar oor fluisteren: “En ik hou van jou, Joline Jonkman. Mijn prachtige vrouw. Met je mooie ogen, waar ik nog steeds in verzuip als ik je aankijk.”
Er kwamen nu pretlichtjes in diezelfde ogen. “Tja… Zwemmen blijft nog steeds een zwak puntje van de heer Jonkman. Als hij al in mijn ogen verdrinkt… Het valt me mee dat je onze gezamenlijke zwempartijen hebt overleefd, Kees.” Ze moest even denken en begon ze op te noemen. “Een meertje op een camping in Duitsland… Diverse zwembaden in Frankrijk, het Engels Kanaal, de Noordzee bij Hirsthals, diverse beekjes in Noorwegen en Zweden, een stuwmeertje in Altenau en de Oderstausee bij Camping Glockental. Oh ja, en een klein zwembadje op de camping bij Altenau, waar je twee Engelsen uit het bad hebt gemieterd. Best wel knap in feite voor een vent die wat minder goed kan zwemmen…”
Haar ogen bevatten nu écht spotlichtjes en ik gromde. “Pas jij een beetje op, mevrouw Jonkman – Boogers? Jij mag dan wel wat sneller zwemmen dan ik, maar ik denk dat, als het op uithoudingsvermogen aankomt, ik je ook in het water nog steeds ga kloppen, dame. Het mag dan wat minder snel gaan bij Kees, maar hij kan het best lang volhouden op zijn bejaarde tempo!” Ik kietelde haar en ze giebelde. “Dat moeten we dan maar eens gaan proberen, Kees. En als dat zo is, zal ik je nooit meer plagen met je 65-plus-tempo in het water.” Even zweeg ze, toen keek ze me weer aan en gaf me een zoen.

“En nu lekker ontspannen, schatje. Wat lezen… ik zie dat je een wijntje hebt klaargezet… lief van je.” Ze stond op en schonk, vlak voor me staand, de wijn in. En ik kon het niet laten: ik streelde haar benen. Vanaf haar kuiten langzaam naar boven, over haar knieholtes naar haar bovenbenen. Langzaam verdwenen mijn handen onder haar jurkje. En Joline bleef staan, steunde met haar handen op tafel en zette haar benen iets uit elkaar. “Lekker… zo intiem, Kees…” hoorde ik haar zachtjes zeggen. Toen ik haar losliet ging ze dicht tegen me aan zitten. “Dát bedoel ik nou, Kees. Voelen dat jij helemaal gek op me bent. Heerlijk!” Een lange zoen volgde, toen pakte ik de wijnglazen. “Hier schoonheid. Een lekkere wijn om van te genieten.” We tikten de glazen tegen elkaar aan en dronken langzaam en genietend.

“Nu even lekker lezen, Kees. En denk er aan: als jij me wil voelen, mag dat.” “Dank u wel freule. U bent lief voor uw botte techneut.” Ze glimlachte en pakte haar boek. Ik stond op en koos een boek uit de boekenkast. Tom Clancy’s ‘Patriot games’. Joline keek even. “Waarom lees jij Tom Clancy altijd in het Engels? Er zijn toch ook Nederlandse vertalingen van zijn boeken?”
Ik knikte. “Klopt. Maar de vertalers zijn geen militairen. En daardoor missen de vertalingen nét de essentie die de schrijven bedoeld heeft. Bij dit boek niet zo’n punt, omdat het geen puur militaire acties beschrijft, maar zijn boek ‘Red Storm rising’ is dat wel. En dan lees je de Nederlandse vertaling en merk je dat er iets mist of iets fout is vertaald. En dat vind ik jammer. Doet zo’n goed boek geen recht.”
Ze knikte langzaam. “En waar gaat dit boek over? ‘Red Storm rising’ gaat over de 3e wereldoorlog, dat weet ik, maar dit verhaal?” Ik dacht even na.

“Pfoeh… Een Amerikaanse docent militaire geschiedenis, Jack Ryan, die ongewild betrokken wordt bij een aanslag op de Britse kroonprins en z’n vrouw. Charles en Diana. Het drama van de op handen zijnde scheiding lag ten tijde van het schrijven nog ver in de toekomst. De aanslag wordt gepleegd door een kleine afsplitsing van de IRA. Fanatieke lui.
Enfin, hij voorkomt die aanslag maar raakt zelf gewond. Krijgt een Britse onderscheiding als hij nog in het ziekenhuis ligt. Van Her Majesty the Queen herself.
Daarna gaat het gezinnetje weer terug naar Amerika, en daar wordt een aanslag op zijn vrouw gepleegd als wraak. Die overleeft de aanslag en uiteindelijk worden ze in hun eigen huis ook nog een keer aangevallen, wat culmineert in een bloedbad voor de aanvallers. Ze vielen aan terwijl Jack z'n bud met z'n vrouw op bezoek waren. En Jack had een geweer op z'n slaapkamer liggen... Enfin, de aanval wordt afgeslagen, mede door de geheime dienst en de overgebleven terroristen worden, na een wilde achtervolging op zee door de kustwacht, uiteindelijk gearresteerd of neergeschoten. Goed verteld…”

Ik zat even te peinzen. “Soms zie ik wel wat overeenkomsten met onze activiteiten van het afgelopen jaar. Ook Jack Ryan, de hoofdpersoon, denkt op een militaire manier. Niet zo vreemd, want was officier bij de Amerikaanse Mariniers, totdat hij bij een helikopter-ongeval zwaar gewond raakte en daarna docent werd. Maar ook bij hem: vooruit denken, scenario’s verzinnen en tegenmaatregelen bedenken. Misschien heb ik wel wat van hem opgestoken…”
Ik keek haar aan. “En zijn vrouw is ook een blonde schoonheid. Alleen zijn haar haren korter: ze is oogchirurg en haar haren moeten onder zo’n kapje zitten als ze werkt. Maar net als jij: blond, knap, slim en doortastend als het moet.” Ik moest grinniken en Joline keek wantrouwend.
“Nog een klein, maar niet onbelangrijk detail: Als het boek begint, hebben ze één kind. Een jongetje, Jack Jr. En ergens in het boek wordt een tweede kind verwekt. Dus…”

Ik keek verwachtingsvol, maar Joline snoof. “Niks ervan. Een kind verwekken op het moment dat we met Duyvestein in de clinch liggen? When hell freezes over, Mr. Jonkman! Daarvoor moet er eerst nog hevig geoefend worden. Bovendien heb ik nog geen bevestiging gezien van die zes-weekse reis naar de Seychellen, waar we op het maagdelijk witte strand, omringd door aangename drankjes elke avond pogingen gaan doen om nageslacht te verwekken.” Gedurende haar preek moest ze steeds breder lachen en keek ik wanhopig.
“Zes weken? Ben je helemaal gek geworden? En elke avond op het strand huwelijkse bewegingen maken? Ik weet niet of dat volhou, hoor. En waarom zo lang in vredesnaam?” Liefjes zei Joline: “Dan weten we ten minste zeker dat jouw zaadjes op het meest vruchtbare moment daar komen waar ze moeten zijn, Kees.” Ik keek nu verongelijkt. “Zonde van het geld. Jouw cyclus loopt synchroon met een atoomklok.
Eén week, hooguit, mevrouw. Vliegreis, een dagje acclimatiseren, een dagje de toerist uithangen, ’s avonds doen wat er gedaan moet worden, de volgende dag uitslapen, en vooruit, omdat ik niet de beroerdste ben de volgende avond nog een keer van bil op het strand, wéér uitslapen, nog even wat rondkijken en de volgende dag in het vliegtuig terug naar Eindhoven airport, een taxi regelen om naar huis te rijden en klaar.
En de volgende dag een sessie Ikea om het interieur van een babykamer aan te schaffen. Op de terug nog even langs het Kruitvat voor de eerste lading luiers. Klaar. Alleen de kleur verf op de muren, daar moeten we nog even op wachten tot na de eerste pret-echo. Dan pas weten we of dat lichtblauw of rose moet worden.”

Joline keek me bedachtzaam aan en wachtte even met een snijdend antwoord. En dat kwam even later ook. Ze prikte met een vinger op mijn borst en met haar hoofd heel dichtbij me hoorde ik: “Kees Jonkman… als ik merk dat jij ons nageslacht wil verwekken met ‘een vluggertje’, ga jij hele nare tijden tegemoet, denk je daar goed aan? Ons nageslacht gaat verwekt worden tijdens een uiterst romantische, langdurige bedsessie waarbij jij je lieve echtgenote op de meest uitgebreide manieren gaat verwennen, begrepen?” Twee blauwe ogen keken me doordringend aan en ik antwoordde onschuldig: “Dan valt de centrifuge af, schatje. Dan worden mijn zaadjes hevig duizelig en raken de weg kwijt. Nemen de verkeerde afslag en komen in je blaas terecht in plaats van bij je eierstokken.”
Een diepe zucht was het antwoord, gevolgd door: “Ga jij maar eens bij Claar en Mel in de leer voor een paar lesjes anatomie van het vrouwelijk lichaam.” Ze zag dat ik moest lachen en meteen klonk nogal snijdend: “Theorielessen, Kees Jonkman!” “Niks ervan, schat. Dan krijg ik ruzie met Rob en Ton. Geen zin in.” Ik streelde haar borsten. “Véél liever praktijklessen… van jou.” Een brommetje was het antwoord, gevolgd door: “Hoe kwamen we hier in feite op? Oh ja, via Jack Ryan die z’n nageslacht ergens halverwege zijn boek ging verwekken… Nogmaals: dat gaan we niet doen!”

Even was het stil en toen zei ze: “Voor een botte techneut heb je best lekkere handen, Kees.” Ze draaide weer haar hoofd naar me toe en kuste me. “En nu lezen! En geen rare praatjes meer, meneer.” Even later waren we, met de armen om elkaar, in onze boeken verdiept. En af en toe las ik niet, maar keek ik naar die heerlijke, sexy vrouw naast me. Na een half uurtje zei Joline: “Kees… Jij mocht me vandaag toch overal betasten en bevoelen? Dat had ik je beloofd… Dat wil ik graag. Maar tot nu toe…” Ze keek me vragend aan. Ik schudde mijn hoofd. “Schat, ik heb je mooie benen net uitgebreid zitten bekijken. En het begin van je borsten, nét zichtbaar. Heerlijk. Ik geniet ervan dat ik dat mag…”
Ze glimlachte lief. “Jij mag veel meer, lieve Kees. Alles wat je wilt. Als jij geniet, geniet ik ook, daar ben ik na ruim een jaar wel achter gekomen. Als je m’n benen wil zien, moet je gewoon mijn jurkje omhoog trekken. M’n borsten? Mijn jurkje omlaag trekken of uitdoen. Vertellen wat je wilt en ik doe het.” Haar hand gleed over mijn kruis en ze lachte zachtjes. “Ik voel dat je er helemaal voor in de stemming bent, schatje…” Ik knikte. “Ja, dat ben ik. Niet vreemd als er zo’n mooie en lieve vrouw naast me zit en dit allemaal tegen me zegt…”
Ik haalde even adem en vroeg: “Jolien… wil jij je jurkje optrekken tot vlak onder je mooie poesje? Ik wil je benen zien. En voelen. Strelen…” Ze glimlachte, wipte iets omhoog en trok langzaam haar jurkje op. Ik ging met mijn hoofd op haar benen liggen en keek van vlakbij naar een klein toefje blond haar, onder haar panty. Ze had geen slipje aan. “Wat ben jij mooi, Jolien…” Een hand streelde over mijn haren. “Geniet er van, schatje. Doe wat je wilt. Ik word ook opgewonden, nu ik weet dat je rechtstreeks naar mijn lekkere poesje kijkt…”
Ze legde haar boek weg. “En nu, Kees?” Ze streelde mijn hoofd. “Wil je jezelf betasten, schatje? Jezelf vlak voor mij ogen bevredigen in die geile panty? Zo lekker…” Ze legde haar handen tussen haar benen. “Geniet je daarvan?” Ik knikte. “Het allermooiste gevoel en uitzicht wat er is… De prachtige lange pantybenen van jou onder mijn hoofd en jouw heerlijke poesje vlak bij me…” Langzaam begonnen haar vingers tussen haar benen te bewegen. “Kijk dan maar goed”, hoorde ik even later. En daarna: “Ruik… en dadelijk mag je proeven…” Haar vingers gingen steeds sneller op en neer en ik rook haar opwinding. “Kees… Ik ga…” Even was het stil, toen kreunde ze: “Je mond tegen mijn geile kut aan! Proef me! Drink me! Lekker in jouw mond…” Ze trok mijn hoofd tussen haar benen, tegen haar kruis aan.
En op datzelfde moment kwam Joline hárd klaar. Ze spoot recht in m’n mond en ik genoot ervan! Ze liet mijn hoofd los. “Geef het me! Lekker met mijn geil spelen, Kees…” Ik kwam overeind, mijn mond vol met haar vocht. Ze trok me tegen zich aan, leunde achterover en drong met haar tong in mijn mond. Langzaam liet ik wat van haar eigen vocht in haar mond lopen en ze huiverde even. Toen deed Joline haar mond open en liet het vocht in haar jurkje druipen, tussen haar borsten. Ze trok het jurkje omlaag en duwde mijn hoofd naar haar borsten.
“Jij ook! Maak me nat met m’n eigen…” Ze stokte. Ik liet haar vocht over haar linkerborst lopen. Toen haar rechter. En pakte haar tepels en kneep er zachtjes in. “Ahhhh….” hoorde ik. Ik tastte weer tussen haar benen. “Ik wil je lekkere natte poesje voelen, geile meid…” Ze trok me weer tegen zich aan en kuste me. “Lekker… Mijn geile kutje is helemaal voor jou… Ik ben helemaal voor jou…” Toen duwde ze me een beetje weg.
“En nu jij, vreselijk lekkere vrijer… Ik ben ondertussen al een paar keer klaargekomen, jij nog niet, Kees. Vertel me nu eens… Nee! Geef me de ópdracht om iets lekkers voor jou te doen! Wat je maar wilt; ik doe het! Ik ben jouw geile sletje, weet je nog? Helemaal van jou…” Haar ogen keken me van dichtbij aan. “Geef me een footjob, sletje van me. En als klaarkom, wil ik lekker over je heenspuiten. Lekker sperma over jouw geile lichaam spuiten… Tot ik helemaal leeg ben.”
Ze glimlachte. “Dat lijkt me lekker… Jouw geile zaadmeisje. Ga maar liggen schatje. Ik ga je verwennen. En je mag lekker tussen mijn benen kijken, naar mijn natte kutje…” Ik kuste haar en ging toen achterover liggen. Kussens onder mijn hoofd… En Joline ging tegenover me liggen, haar benen eerst wijd geopend en toen kwamen haar voeten steeds dichter naar mij toe. En voelde ik haar warme benen tegen de mijne aan en haar voeten sloten mijn paal op en wreven er langzaam overheen. En ik kon ongegeneerd haar bekijken: met haar jurkje opgetrokken lag ze tegenover me, zichzelf te strelen.
En ik keek niet naar haar benen of haar poesje, ik keek in haar ogen. En zij in de mijne. Samen genoten we van elkaar. Ze streelde met haar voeten rustig over mijn paal, mij een heerlijk gevoel bezorgend. En af en toe, als ze merkte dat ik richting een orgasme ging, hield ze stil, één voet onder mijn paal, eentje er bovenop. Dat deed ze een paar keer. Maar op een gegeven moment wilde ik verder! “Jolien… Nu niet meer stoppen, schat. Je hebt me vreselijk opgehitst, nu wil ik lekker over je heen spuiten!” Ze lachte lief.

“Ga dan maar een beetje rechtop zitten, Kees. Anders spuit je over jezelf heen en dat wil ik niet. Lekker samen klaarkomen?” Ik knikte, kon niets meer zeggen. “Ik ben er ook weer bijna, schat. En dan spuit ik over jou heen! Kom maar bij je meisje…” Ook zij ging zitten, haar benen over de mijne heen. Haar voeten konden me nu niet meer strelen, haar handen wél. “Ik ga je lekker hard laten spuiten, geile vent…”
Ik greep tussen haar benen. “En ik jou, mooie meid…” Ze legde een warme hand om mijn paal en begon me te strelen. En ik betastte haar tussen haar benen, schoof haar panty snel over haar clit op en neer. Ik keek haar aan en zij mij. “Lekker samen klaarkomen, Kees? Ik ben er…bijna!” “Ik… ook, schat… Wat je nu doet… Heerlijk!”

Drie seconden later kon ik niet meer terug. De eerste straal spoot tussen haar borsten, de tweede en de derde verdeelde ze en de vierde spoot tegen haar buik. En terwijl aan het klaarkomen was, kwam Joline ook: ze kwam omhoog en kreunde. “Kéés… Lekker! Lekker klaarkomen… Samen met jou! Lekker over jou heen spuiten…” En dat deed ze! Ik voelde haar vocht tegen mijn paal aan spuiten en ik rook haar geile geur. We ploften allebei achterover en lagen uit te hijgen. Na een paar minuten kwam Joline overeind, kroop over me heen en kuste me.

En daarna zei ze ondeugend: “Meneer… U ben helemaal nat! Hoe komt dat?” “Dat komt omdat er een heel lekker meisje leuke dingen met me deed en daar opgewonden van werd, meisje. En zo te zien ben jij ook niet helemaal droog gebleven.” Ik wees op de klodders sperma op en tussen haar borsten. Ze giebelde. “Tja… Zo te zien vond u het ook wel leuk, lieve meneer.” We knuffelden nog even en toen zei ze:
“Kom, we gaan even deze puinhoop opruimen en dan douchen, meneer. ten slotte kunnen Margot en Gerben zómaar naar binnen stappen… Waardenburg is hier niet zo ver vandaan.”
“Dan bellen de duifjes vooraf maar even”, bromde ik. “Als ze nu voor de deur zouden staan gaat er niet opengedaan worden.” Joline giebelde. “Arme Gerben. Ik zie helemaal voor me: Loopt plompverloren de kamer in en betrapt Kees en Jolientje midden in een passionele en kliedernatte vrijpartij op de bank…”
Ik keek haar aan. “Nou, dan heeft die arme knul een indicatie hoe zijn vriendinnetje…” Verder kwam ik niet; Joline legde haar hand op mijn mond. “Stóp! Ik wil het niét horen, mafkees!” Ze giebelde weer. “Kom, minnaar. Deze handel even opruimen, daarna douchen.” Ze kuste me weer. “En na het douchen trek ik weer wat leuks aan. Speciaal voor jou, voor als je nog een rondje wilt. En anders om me te bekijken en te genieten.” Ze keek me van dichtbij aan. “En dan geniet ik ook, Kees. Door te weten dat jij me bekijkt en naar me verlangt. Ik weet dat ik je helemaal gek kan maken door me lekker sexy aan te kleden. Heerlijk!” Toen wipte ze overeind. “Aan het werk!”

Even later stonden we onder de douche nog even te zoenen. “Jij bent veel te lekker, Jolien”, bromde ik in haar oor. “Ik voel het, Kees. Of is het water te warm? Kan ik wel wat aan doen hoor…” Ze draaide de mengkraan op ‘koud’. “Krengetje. Nu kan ik de rest van de dag niet meer presteren!” Ze keek. “Nee, van jouw paal blijft zo weinig over. Nou ja, dan maar wat batterijen gebruiken vannacht….” Ze lachte me uit. “Kom, afdrogen en aankleden, gek.” In de slaapkamer keek ik op de wekker: 16:14U. “We hebben nog een lange avond voor ons, mevrouw. Tegen de tijd dat we in bed duiken is er in de zaadfabriekjes wel weer productie gereed.” “Dan zal ik de productiemedewerkers eens gaan stimuleren. En wellicht vanavond de medewerkers van de expeditie.”
Ze trok glimlachend haar slipje aan, daarna een bijpassend BHtje. “Panty of nylons, Kees?” “Panty. Lekker om daar over tussen je mooie benen te strelen en dat sexy slipje over je poes te laten glijden…” Ze glimlachte lief. “Doe jij maar een nette spijkerbroek aan. Geen boxer er onder; een net meisje heeft ook zo haar verlangens.” Haar glimlach werd ondeugend en ik moest lachen.

Rustig kleedden we ons verder aan; Joline een kort, wit rokje met allerlei dunne laagjes over elkaar. Daardoor waren haar bovenbenen bijna helemaal zichtbaar, omdat de laagjes stuk voor stuk transparant waren. Een rode blouse er boven met een zwart BHtje er onder. Pumps met een hoge hak. En ik? Spijkerbroek en een ruitjesoverhemd. Geen boxer, geen T-shirt er onder en alleen sandalen aan m’n voeten.
Toen ik daar wat van zei, antwoordde Joline: “Dit vind ik nou sexy, Kees. Lekker stoer. Mijn eigen bosbouwer.” Ze giebelde. "Tenminste... Als je je voeten gewassen hebt. Ik heb wat dingen van Fred gehoord..." Ik kneep zachtjes in een mooie bil. "Pas jij een beetje op, meisje Jonkman - Boogers?"
Ondanks dat we elkaar zo stonden op te winden was de pure lust nu even verdwenen. De rest van de dag verliep lekker rustig: we gingen wat lezen, ik kookte en dat aten we lekker op en daarna dronken we koffie op de bank. En soms gleed mijn hand onder Joline’s rokje, of haar hand tussen mijn benen. En dan zoenden we even.. Lekker intiem, maar zonder dat we meteen elkaar kleren van elkaars lijf wilden rukken.
Op zo’n momentje zuchtte Joline: “Heerlijk zo, Kees. Lekker van elkaar genieten… Weten dat we binnen tien seconden kunnen vrijen, maar het nog even uitstellen… Ik vind het heerlijk om in dit korte rokje rond te lopen met jouw ogen op me gericht. En ja, ik kijk ook veel naar jou. Mijn stoere vent met z’n lekkere lijf.” Ik voelde me rood worden en ze lachte lief.

En om half tien pakte ik de bugelkoffer, zette die in de gang en pakte daarna Joline’s hand. “Ga je met me mee naar bed, mooie vrouw van me? Dan kunnen we nog even…” Verder kwam ik niet, ze smoorde me bijna. “Ja! Lekker op bed nog een keertje met elkaar vrijen. Heb ik zin in. Samen met die lekkere bugelmeneer, waarmee ik samen mooie muziek maak. Kóm!”
Ze liep voor me uit naar de slaapkamer, kleedde zich uit en trok een dunne nachtpon aan. “Jij alles uitdoen, Kees. Ik wil je helemaal tegen me aan voelen.” Ik gehoorzaamde en gleed even later tegen haar aan. “Eerst nog even lekker zachtjes knuffelen, lieve vent. Nog niet meteen…” Ik bromde instemmend. “Is prima, Jolien. Ik lig heerlijk zo, tegen jou aan.” “Nou, lekker op je rug liggen dan… Laat Jolientje maar even haar gang gaan.” Ze streelde me zachtjes. Over mijn buik, mijn armen, in mijn oksels…
En ik genoot er heerlijk van…