De Vriendengroep - 96

Elise en ik stappen uit de auto en ademen de frisse lucht van Brugge in. Het voelt vreemd om hier weer te zijn, wetende dat niemand ons had verwacht. "Dit wordt interessant," fluister ik naar Elise terwijl we onze tassen uit de auto halen. Ze knikt, haar ogen glinsteren van spanning en een vleugje nervositeit. Samen lopen we naar de voordeur van Jeff's imposante landhuis, ons voorbereid op de verraste reacties van onze vrienden.

De deur gaat open en we worden begroet door een kakofonie van stemmen en gelach. Maja en Pawel zijn de eersten die ons opmerken. "Lucas! Elise! Wat doen jullie hier?" roept Maja, haar ogen wijd van verbazing. Pawel kijkt op van zijn gesprek en glimlacht, duidelijk ook verrast maar blij ons te zien.

"We konden het niet laten," zeg ik met een brede glimlach. "We dachten, waarom niet een verrassingsbezoekje?" doe ik dan maar net alsof dit niet gek was na alles.

"We zijn zo blij dat jullie er zijn!" zegt Pawel niet veel later, terwijl hij ons beide stevig omhelst. "Het feest kan nu echt beginnen."

We delen een korte omhelzing voordat we verder de kamer in lopen. Maja’s blik blijft even hangen op Elise, een mengeling van opluchting en nieuwsgierigheid. Elise knipoogt naar haar, wat Maja toch doet glimlachen. Pawel, met een ondeugende glinstering in zijn ogen, fluistert naar mij: "Nog plannen voor vanavond?" Ik lach en schud subtiel mijn hoofd, terwijl Elise en Maja even niet opletten. We zien wel.

Kamila en Hyun zijn de volgende die ons spotten. "Hey, jullie zijn er toch!" roept Kamila uit, haar gezicht straalt van blijdschap. Hyun, blijkbaar ook met intenties hier naartoe gekomen, komt naar ons toe voor een hartelijke begroeting. Daar leek steeds minder oud zeer te zitten.

"Goed jullie te zien," zegt Hyun, haar glimlach oprecht maar haar ogen even snel naar Elise flitsend. Kamila werpt me een korte, veelbetekenende blik toe en glimlacht dan breed naar Elise. Ze leunt iets dichter naar Elise en fluistert iets wat haar doet glimlachen en licht blozen. Het is duidelijk dat de herinneringen aan onze eerdere avonturen nog vers zijn. Toch stonden deze vier niet bovenaan onze agenda.

"Het lijkt alsof jullie het hier al gezellig hebben," zeg ik, terwijl ik rondkijk naar de feestende mensen.

"We hebben net een paar drankjes gedaan, het is echt leuk," zegt Kamila aanstekelijk enthousiast. "Hoe was de reis?"

"Lang en vol files, maar het was het waard," antwoordt Elise, terwijl ze een speelse blik wisselt met Kamila. Hyun’s ogen dwalen even naar mij en glimlacht subtiel, alsof ze zich iets herinnert.

We zien Hila, Sophia, Alisha, en Joey aan de andere kant van de kamer. Met z'n allen zoeken we de rest op. Hila’s reactie is wat terughoudend. Ze glimlacht, maar haar ogen verraden een vleugje jaloezie richting Elise, waarschijnlijk nog vanwege haar gevoelens voor Mussa. Sophia en ik wisselen een korte blik, een stille erkenning van ons geheime onderonsje. Haar ogen twinkelen even, alsof ze stiekem uitkijkt naar meer. Elise, op de hoogte van deze geschiedenis, speelt de onschuldige terwijl ze vriendelijk naar Sophia glimlacht.

"Lucas, Elise! Kom hier, pak een drankje," roept Joey gezellig vanuit de hoek van de kamer. We lopen naar hem toe en pakken een glas wijn van de tafel.

"Proost op onverwachte gasten!" zegt Joey met een brede glimlach, terwijl we onze glazen heffen. Niemand had ons meer verwacht. Maar iedereen was tot nu toe blij ons te zien. Dat was fijn.

"Proost!" antwoorden we in koor. "Hoe gaat het met jullie?" vraag ik Joey, nieuwsgierig naar wat er speelt sinds ons laatste bezoek. Dit had zowaar nog niks dubbelzinnigs.

"Alles gaat goed," zegt Joey. "Nieuw baantje, nieuwe uitdagingen, aan het afstuderen... Maar vertel, wat hebben jullie allemaal uitgespookt op Ameland?" wil hij vooral weten.

"We hebben genoten van de rust," zeg ik. "En natuurlijk wat tijd doorgebracht met vrienden, zoals altijd."

Alisha lacht. "Jullie leven daar klinkt zo idyllisch. Moeten we binnenkort maar eens komen bezoeken."

"Altijd welkom," zegt Elise, terwijl ze een slok van haar wijn neemt. Wetende met hoe het steeds verloopt als vrienden van haar langskomen, zou ik dit wel als dubbelzinnig kunnen opvatten. Maar dat hoeft niet.

Mussa staat aan de zijkant van de kamer, een beetje ongemakkelijk. Hij lijkt zich te generen en houdt bewust afstand. Elise en ik wisselen een veelbetekenende blik. "Misschien moet je met hem praten," fluister ik tegen haar. Ze knikt aarzelend en wil langzaam naar hem toe te lopen. Ik blijf op een afstandje staan, mijn ogen op hen gericht, benieuwd hoe dit zal verlopen. Mussa’s donkere ogen flitsen snel naar Elise en dan weer weg, zijn gezicht behoudt zijn kalmte maar zijn houding verraadt nervositeit. De herinneringen aan hun gedeelde momenten zijn duidelijk nog vers in zijn gedachten.

Ondertussen komt Jeff eerst op ons af, met Nathalie aan zijn zijde. "Welkom," zegt hij, zijn stem klinkt beleefd maar gespannen. Nathalie kijkt ons onderzoekend aan, alsof ze elke beweging van Jeff in de gaten houdt. "Leuk dat jullie er zijn," voegt ze toe, hoewel haar glimlach niet helemaal haar ogen bereikt. Jeff kijkt snel even naar Elise voordat hij zijn blik afwendt, en Nathalie’s greep op zijn arm lijkt te verstevigen. De geschiedenis tussen Jeff en Elise hangt als een donkere schaduw boven ons, een stille getuige van de complicaties die ons hierheen hebben gebracht. Het is de eerste keer dat ik Jeff weer zie of spreek na de vorige keer. In de tussentijd had ik zo vaak gedacht hoe te reageren als ik hem weer zou zien. En nu reageer ik gewoon beleefd. Ik was immers te gast. Het liet zien dat ik en Elise van ver waren gekomen. Bij hen lag onze prioriteit al helemaal niet, al viel hier ook genoeg uit te spreken. Van zijn kant misschien ook wel.

Ik kan niet anders dan denken aan die nacht toen Elise mij bedrogen had met zowel Jeff als Mussa, terwijl ik stiekem toekeek. Die nacht was het begin van alle problematiek waar we ons ondertussen aardig doorheen geslagen hadden. Elise's aantrekkingskracht tot zwarte mannen en hun fysieke eigenschappen blijft een constante in onze relatie, iets waar Nathalie wellicht deels van op de hoogte is. De spanning is voelbaar en drukt zwaar op ons allen.

Het landhuis van Jeff en Nathalie is indrukwekkend. Hoge plafonds, grote ramen en een prachtig ingerichte woonkamer waar het feest plaatsvindt. Er zijn veel meer gasten dan ik had verwacht, en de sfeer is voorlopig rustig en netjes. Mensen praten, lachen en genieten van hun drankjes. Het is duidelijk dat dit een housewarming is waar veel aandacht en geld aan is besteed.

Ik kijk vervolgens toe terwijl Elise naar Mussa toe loopt, terwijl Kamila mij niet veel later opzoekt. Weer speelt ze de tweede viool, want ik heb enkel oog voor de moedige Elise. Ze lijken elkaar te ontwijken, alsof er nooit iets tussen hen is gebeurd. Ze beginnen te praten, hun stemmen te zacht om te horen over het geroezemoes van het feest. Ik blijf op een afstandje staan, nieuwsgierig en enigszins bezorgd over hoe dit gesprek zal verlopen. Mussa kijkt snel naar de grond, zijn houding blijft gecontroleerd terwijl Elise met een lichte aarzeling begint te praten.

Terwijl ik hen observeer, flitsen de herinneringen door mijn hoofd. Hoe Elise hier in deze kamer die bewuste nacht de dikke zwarte paal van Jeff zat te pijpen, en hoe ze zich niet veel later liet nemen door zowel Jeff als Mussa, hun enorme, zwarte pikken diep in haar. Ze had zich laten volspuiten door hen beiden, een ervaring die ze aanvankelijk niet had gepland, maar waarvan ze later toegaf dat ze het stiekem toch wel erg lekker vond. Ze had zelfs toegegeven dat ze dat misschien wel weer wilde, en ik had al toegegeven dat ik dat weer wilde zien.

Ik herinner me hoe ze Mussa voor zijn laatste verjaardag haar lichaam cadeau had gegeven, wat mijn idee was. Ze had hem zitten pijpen in de kleedkamer van de verlaten sportschool, om zich vervolgens tegen de muur te laten drukken door Mussa totdat ze meerdere malen klaarkwam. Ook toen keek ik stiekem vanuit de schaduw toe. Ook toen genoot ik. Maar nu, kijkend naar hoe ze met Mussa praat, denk ik aan de realiteit: de laatste keer dat ze elkaar zagen, hadden ze ruzie, een dag na zijn verjaardag. We waren hier eigenlijk om het allemaal goed af te sluiten. Maar wilde ik wel dat dat stopte?

We hebben het hierover gehad, van tevoren. Wat wel, en wat niet? En hoe dan? We waren tot de nare conclusie gekomen dat wij ook gewoon nare mensen waren. Soms wel. In dit geval wel. Het bleef ons namelijk trekken en opwinden. Het idee alleen al. Zou zij daar nu ook aan denken? Zou ze al nat van hem worden? Zij zag er altijd sexy uit. Ook nu. Elise droeg een elegante, maar uitdagende jurk die haar figuur prachtig accentueerde. Haar lange, golvende haar viel perfect over haar schouders, en haar ogen straalden als altijd. Mussa kon zijn ogen maar moeilijk van haar afhouden.

Het voelt alsof dit moment veel zal bepalen voor de rest van de avond, misschien zelfs voor de toekomst van onze groep.

Elise en ik wisten allebei dat we op dezelfde lijn zaten wat Mussa betreft. Het was misschien sneu voor hem, maar had hij echt iets te klagen gehad? Als hij zou laten blijken ook wel weer meer te willen, zou het voor ons helemaal makkelijk zijn. We moesten door en dingen afsluiten. Maar dat wilde niet zeggen dat alles volledig afgesloten moest worden.

Ik zie Elise en Mussa praten, en het lijkt erop dat ze zich weer weten af te zonderen. Elise komt naar me toe om dit te melden, zonder dat dit heimelijk hoeft. Ik sta, ongeïnteresseerd, met Kamila te kletsen. Kamila smeekt me bijna bij haar te blijven, anders dan de vorige keer. Maar onze blikken zeggen genoeg. Nu met een stuk minder stress.

"Blijf je even bij mij?" fluistert Kamila, haar ogen smeken bijna.

Ik voel haar hand in de mijne, haar aanraking is zacht maar dringend. Terwijl ik haar aankijk, denk ik aan alles wat er gebeurd is. Kamila weet dat Elise en ik Mussa hebben bespeeld zodat zij seks met hem kon hebben en ik kon toekijken. Dit keurt ze zwijgend af. Ze zou mij ook liever voor haarzelf hebben, maar zegt het niet. Het is wel voelbaar in haar blik.

Ik denk terug aan de vele momenten van spanning en verleiding, de geheimen en de verlangens die ons hier gebracht hebben. Wat zijn we eigenlijk aan het doen? Zijn we echt zulke nare mensen? Soms voelt het wel zo. Maar de opwinding, de spanning, het idee alleen al, het blijft ons trekken. Het is een constante worsteling tussen wat moreel juist is en wat onze verlangens dicteren.

Ik kijk Kamila aan, haar ogen vol verwachting en verlangen. Ze wil dat ik bij haar blijf, en ergens wil ik dat ook. Maar er is iets dat me naar Elise en Mussa trekt, een soort onafgemaakte zaak die om een climax vraagt. Kamila's hand glijdt langzaam uit de mijne terwijl ik mijn beslissing neem.

"Ik moet even iets checken," zeg ik zachtjes, terwijl ik Elise en Mussa met mijn ogen volg. Kamila zucht, maar knikt begrijpend. Ik stel haar teleur.

Ik laat Kamila achter en volg Elise en Mussa dan wel weer stiekem. Ze gaan naar een stillere hoek van het huis, weg van het feestgedruis. De kamer waarin ze zich bevinden is een knusse, intieme ruimte met warme verlichting en comfortabele banken. De muren zijn gedecoreerd met kunstwerken en er staan een paar grote planten in hoeken van de kamer. Er hangt een subtiele geur van bloemen in de lucht, wat de sfeer zowel ontspannen als geladen maakt.

Elise en Mussa staan dicht bij elkaar, hun lichamen bijna tegen elkaar aan. De spanning tussen hen is tastbaar, hun ogen spreken boekdelen. Elise kijkt Mussa intens aan, haar blik vastberaden maar ook vol verlangen. Mussa lijkt te worstelen met zijn gevoelens, zijn donkere ogen schieten van haar gezicht naar de grond en weer terug.

"Hoe gaat het met je, Mussa?" vraagt Elise, haar stem klinkt zacht en oprecht.

"Het gaat wel," antwoordt Mussa, zijn ogen af en toe naar de grond gericht. "Veel aan mijn hoofd, training, wedstrijden..."

"Ik begrijp het," zegt Elise. "Het is goed om je weer te zien."

"Jij ook," zegt Mussa. Hij aarzelt even voordat hij vervolgt. Ook hij had blijkbaar rekening gehouden met een weerzien en pakt nu z'n kans. "Elise, ik moet eerlijk zijn. Ik hou van je, en dat zal ik altijd doen. Maar dit is fout, en dat weet ik."

Elise kijkt hem aan, haar ogen intens. "Ik weet het, Mussa. Maar ik wilde dit. Ik geilde op je toen, en ik doe het nu nog steeds. Dit is de enige manier waarop het nog zou kunnen, en daar moet je mee dealen." lijk ik toch iets gemist te hebben al.

Mussa lijkt geraakt door haar woorden. Ze zijn eerlijk tegen elkaar, geen geheimen, geen gedraai. Dan hoor ik hem mijn naam noemen.

"Wat weet Lucas hiervan? Voor zover ik weet, heeft hij geen idee van onze geschiedenis. Het voelt fout tegenover hem."

Elise aarzelt even, kiest haar woorden zorgvuldig. "Lucas weet wat hij moet weten. Dit gaat om jou en mij." houdt ze hem in het duister.

Hun gesprek is suggestief, alsof ze hun gevoelens delen maar er niet echt van uitgaan dat er nog iets in zit verder. Ik hoop ondertussen van wel, en dacht stiekem dat ik weer zou zien dat ze de fout in zouden gaan.

Mussa zucht diep en zegt dan, "Misschien is het beter als we hiermee stoppen, Elise. Voor ons allebei. Dit kan niet doorgaan."

Elise kijkt hem aan, haar blik vertroebeld door een mix van emoties. "Je hebt gelijk, Mussa. Misschien is het beter zo."

Ik ben verrast door hun besluit om te stoppen. Toch had ik er vrede mee, ondanks mijn eigen verlangens haar weer te willen zien met een dikke, donkere pik. Misschien was het beter zo.

Maar dan hoor ik Elise weer. "Misschien moeten we het dan nog één keertje doen. Gewoon iets, om het af te sluiten. En het is aan jou." maakt ze de verrassing dan toch compleet. En ik wist het. Ik wist dat ze het niet kon laten al lijkt het wel in een opwelling tot haar gekomen te zijn. Want zoals ze het zegt, lijkt ze het over hier ter plekke te hebben. Meende ze dat?

Mussa kijkt haar aan, zijn ogen groot van verbazing. "Elise, denk je dat dat een goed idee is? Wat als Lucas het te weten komt? Wat als..."

Elise onderbreekt hem zachtjes, haar stem vastberaden. "Lucas hoeft het niet te weten. Dit is tussen ons. Eén laatste keer, Mussa. Voor ons allebei, om het af te sluiten. Wat zeg je?"

De stilte die volgt is zwaar en beladen met spanning. Mussa's ogen flitsen heen en weer, zijn gedachten duidelijk in conflict. Elise kijkt hem aan, haar blik vol verwachting en hoop. De lucht lijkt te trillen van de onuitgesproken verlangens en twijfels die tussen hen hangen.

"Elise," begint Mussa, zijn stem breekbaar. "Ik wil het, echt waar. Maar dit voelt zo verkeerd."

Elise legt een hand op zijn arm, haar aanraking teder en geruststellend. "Het is aan jou, Mussa. Eén laatste keer. Voor ons. Zeg maar wat je van me wil."

Mussa zwijgt, zijn gedachten duidelijk in conflict. De stilte tussen hen is geladen, vol onuitgesproken verlangens en twijfels. Ik voel mijn hart sneller kloppen terwijl ik afwacht wat er gaat gebeuren.

Wat zal Mussa doen? Zal hij toegeven aan de verleiding, of zullen ze echt besluiten ermee te stoppen? Terwijl ik deze geladen scène observeer, weet ik dat wat er nu gebeurt, alles zal veranderen.