De dag van het huwelijk van Sanne en mij naderde en op de dag voor de grote dag, kwamen de gasten aan op het kasteel. Mijn pleegouders waren er en ook de ouders van Sanne en de moeder van Chantal waren al vroeg aanwezig. Mijn pleegouders en de ouders van Sanne gingen in de vrije woning van het oude stalgebouw slapen en Chantal, de moeder van Esmee had er geen enkele moeite mee om een kamer met Diana te delen, die ook mee was gekomen. Ze logeerden in de tussenwoning bij Tirza, die voor die keer haar bed wel met haar dochter Teresa wilde delen, die inmiddels klaar was met haar opleiding, haar diploma had gehaald en weer op het kasteel terug was.

In het huisje van Boris en Brigit, kwamen in de vrije kamer Olaf en zijn vrouw en Louise zou gewoon in haar eigen woning in het kasteel zelf slapen, waarbij Esmee al had aangegeven dat zij wel bij Louise zou slapen, zodat Sanne en ik de huwelijksnacht met elkaar konden doorbrengen. Elena en Irina hadden intussen hun kamers op de zolderverdieping betrokken en dan waren er nog een paar kamers beschikbaar, waar we eenvoudige bedden hadden neergezet voor gasten, die wilden blijven slapen of niet meer naar huis terug konden.

De kapel was al helemaal klaar en er stonden zestig stoelen voor alle gasten en er waren zestien zitplaatsen op de lange banken aan de zijkanten van de kapel.

Op de ochtend van het huwelijk zaten we in de grote salon aan het ontbijt, waarbij Elena en Irina, deze keer in degelijke uniformen, ons en de gasten voorzagen van alles wat we wilden hebben.

Na het ontbijt gingen de dames naar de slaapkamer om Sanne in haar jurk te helpen en haar voor te bereiden op het huwelijk. Ik had minder werk en dronk nog even koffie met de gasten, maar dan kwam het moment dat ik me ook moest omkleden en samen met Louise en Diana gingen we naar haar woning, waar mijn kleding en alles dat ik nodig had al klaar lag. De ringen en de ridderordes had ik al eerder uit de kluis gehaald en lagen klaar voor gebruik.

Ik kleedde me onder toeziende ogen van de twee vrouwen om in mijn rokkostuum en Diana hielp me met het vlinderdasje. Ik trok het jasje van het kostuum aan, waar de ster van mijn ridderorde al gemonteerd was en toen legde Louise voorzichtig de ketting op mijn schouders en trok hem recht. De dames bekeken mij vol bewondering en Diana zei spontaan: “Man, ik sta te soppen in mijn slip, zo mooi zie jij er uit.”

“Dan ben ik blij dat ik geen slip draag.” Lachte Louise. “Maar je hebt helemaal gelijk Diana, want ik word ook best geil van deze mooie man.”

“Dan wordt het zeker tijd dat wij ons ook om gaan kleden.” Zei Diana, die haar bloes al los knoopte.

Ik ging op een stoel zitten en keek met groeiende opwinding hoe mijn twee getuigen zich uitkleedden en elkaar bewonderden. Omdat ik hen beiden had gevraagd om mijn getuigen te zijn, had ik ze al eens met elkaar in contact gebracht, maar naar mijn weten hadden ze geen seks met elkaar gehad. Dat dit vast niet lang meer zou gaan duren zag ik al aan de blikken die ze naar elkaar deden.

Omdat ze mijn getuigen waren en ik traditioneel in het zwart was, hadden de twee ook zwarte jurkje gekregen, die met veel mooie witte versieringen schitterend afgewerkt waren. De jurken stonden hen echt perfect en door het mooie decolleté kwamen hun borsten heel mooi uit. Het was best wel sexy zonder ordinair te zijn. Aan hun voeten kwamen heel mooie open schoenen met een hoge dunne naaldhak en toen ze voor me stonden, zei ik eerlijk: “Verdorie dames. Ik word geil van jullie.”

“Dan heb je mooi pech, want jij gaat straks trouwen en dan is er nog maar één vrouw, die jij mag neuken.”

We schoten in de lach, want we wisten wel beter, maar het brak wel mijn opkomende zenuwen. Ik controleerde nog even of de ringen er waren en gaf het doosje aan Louise.

Na ongeveer tien minuten werd er aan de deur geklopt en het was mijn pleegvader, die zei dat het tijd was. Mijn hart begon sneller te kloppen en ik keek nog een keer naar de twee schitterende vrouwen en toen volgde ik mijn vader naar de kapel.

Via de grote hal, liep ik naar buiten, waar een grote groep mensen stonden te wachten. Zelfs de plaatselijke fanfare was aanwezig en speelde een mooi klassiek stuk. Ik liep gelijk naar de prins van Saksen, die met zijn vrouw ook was aangekomen en schudde hem hartelijk de hand. “Goedendag hoogheid, wat een eer dat u er bent.”

“De eer is aan mij baron. U ziet er schitterend uit en als u er al zo uitziet, dan ben ik benieuwd hoe uw mooie bruid eruit ziet, want ik herinner me haar nog als een zeer knappe en charmante dame.”

“Dat is ze zeker uwe hoogheid. En ja, ik ben ook heel benieuwd hoe ze eruit ziet vandaag.”

Ik begroette nog een paar andere edelen uit de buurt en toen ging ik de kapel binnen en nam plaats op de verhoging, waar op de tafel mijn familiezwaard lag, maar ook, op een kussen van rood fluweel, de kleinere ketting van de ridderorde voor Sanne die ze omgehangen zou krijgen nadat we getrouwd waren en zij de barones von Asschenbach bis Obern was geworden.

Esmee en Ulrike, die de getuigen waren van Sanne kwamen naar ons toe en nadat ze mij een kus hadden gegeven gingen ze naar hun plek op de verhoging. Ze zagen er schitterend uit in mooie, lange zachtgroene jurken met een wit lijfje. De jurken waren smal getailleerd en laag uitgesneden zodat hun decolleté een echte blikvanger was en de mouwen waren van geheel doorschijnend lichtgroen gaas gemaakt.

Naast mij namen Louise en Diana hun plek in en de kapel stroomde vol met alle gasten, waarbij de edelen aan de linkerkant voorin een plek hadden gekregen en de familie aan de rechterkant van het pad. De rest werd aangevuld met andere gasten, waaronder onder andere Janosz en zijn vrouw, Erwin met zijn vriendin en uiteraard Fritz Wangern, mijn goede vriend van het gemeentehuis, die aan de basis van mijn bestaan hier heeft gestaan. Natuurlijk ontbrak Martin uit Bayreuth niet en waren Dieter en Sofia ook aanwezig, waarbij Sofia er heel mooi uitzag in haar elegante, tikkie sexy jurk.

De organist uit de plaatselijke kerk zat achter het orgel in de kapel en speelde mooie en rustige toen iedereen zijn plek zocht en nog even bekenden groetten en ik zag dat er een heel leuke losse sfeer hing. Ik keek nog een keer met gepaste trots naar de prins van Saksen, die ter ere van mijn huwelijk hierbij wilde zijn en toen hij mij even aankeek, knikte hij naar me met een heel vriendelijke glimlach. Ach, het was mooi om een baron te zijn.

De ambtenaar van de burgerlijke stand stond in zijn meest elegante toga bij ons en maakte zich klaar om het huwelijk te voltrekken. Op de tafel voor het zwaard lag een rood fluwelen kussen met daarop de ringen, die fonkelden in het mooie licht van de kroonluchters. Ik keek nog even naar de grote vaandel met mijn familiewapen dat boven de tafel hing en ik kreeg een bijna sereen gevoel over mij heen. Alle zenuwen, die ik die ochtend nog had, verdwenen al sneeuw voor de zon en ik keek even opzij naar Louise, die me lief toelachte en keek dan naar Esmee aan de andere kant, die heel blij keek en een klein kusje naar me blies.

Toen stopte het orgel en met een bombastisch geluid klonken de eerste tonen van de bruiloftsmars van Mendelssohn door de kapel. Alle gasten gingen staan en draaiden zich naar de ingang van de kapel en toen zag ik mijn mooie Sanne aan de arm van haar vader langzaam over het middenpad naar mij toe komen. Ik keek mijn ogen uit naar mijn bruid, want wat was ze mooi. Ze had haar haren heel sierlijk opgestoken en met aan beide zijden van haar stralende gezicht een lange streng rood haar, dat licht golvend mee wiegde met haar stappen. Ze droeg een lange roomwitte jurk met en kleine sleep en onderaan was een ingewikkeld patroon van groen stiksel aangebracht dat in driehoekige punten omhoog krulde. Vanaf ongeveer ter hoogte van haar schaamstreek begon een even ingewikkeld patroon van groene stiksels, die in een omgekeerde driehoek over haar buik naar boven liep en haar borsten leken te ondersteunen en om de rondingen van haar borsten heen naar boven liepen om in de stroken stof over te gaan, die uiteindelijk een band om haar nek vormden. Haar decolleté was bedekt, maar met een zeer doorschijnende stof.

Gedurende de tijd dat ze over het pad liep, nee schreed, bleef ze mij strak aankijken met haar glunderende ogen en haar stralende lach. Ze had geen enkele aandacht aan de gasten, die haar bewonderend stonden aan te kijken en toen ze bij me was, liet ze de arm van haar vader los, kreeg een kus van hem, waarna hij naast zijn vrouw ging zitten en Sanne naast me kwam staan, waar ik haar hand vastpakte en fluisterde: “Wat ben je mooi.”

“Jij ook lieverd. Heel mooi.” Fluisterde ze terug en toen stopte het orgel en draaiden wij ons naar de ambtenaar, die zijn riedel begon te houden.

De krachtige stem van de ambtenaar klonk luid in de kapel en ik hoorde de man wel praten, maar luisterde er eigenlijk niet naar. Telkens keek ik naar mijn bruid en besefte ik mij hoe gelukkig ik met haar was. Al de tijd dat de man aan het woord was, keken Sanne en ik elkaar aan en ik had het gevoel alsof talloze vlinders door mijn buik aan het dansen waren.

Doordat ik zo opgegaan was in de ogen van Sanne, merkte ik niet dat de ambtenaar klaar was met zijn lange verhaal en het tijd was ge worden voor de huwelijksbeloften. Hij kuchte nadrukkelijk om mijn aandacht te krijgen en Sanne merkte dit als eerste. Ze lachte naar me en knikte naar de man, waardoor ik uit mijn betovering raakte en met een blozend gezicht mij weer naar de ambtenaar toedraaide. De man glimlachte naar me en begreep me donders goed. Ik pakte de handen van Sanne vast en uit de kapel klonk een zacht gegiechel, maar dat hoorde ik al niet meer, want de ambtenaar sprak met luide stem: “Neemt u, Robert Heinrich Friedrich Wilhelm Jansen, Baron von Asschenbach bis Obern, als wettige echtgenote Sandra Johanna van het Kerkhof en belooft u trouw alle plichten te vervullen die de wet aan de huwelijkse staat verbindt? Belooft u voor haar te zorgen, haar te verzorgen bij ziekte en tegenspoed, haar lief te hebben en voor altijd trouw te zijn? Tot de dood u scheidt?”

Ik slikte een klein lachje weg bij de woorden “voor altijd trouw te zijn” en zag dat Sanne ook moest gniffelen. Ik haalde een keer diep adem en terwijl ik voelde hoe mijn borst opzette, zeik ik met krachtige stem: “Ja, dat beloof ik.”

Toen brak ik even, want ik zag een traan van geluk over de wang van Sanne lopen en ik kneep even in haar hand, die trilde van de emoties.

Nu was Sanne aan de beurt en de ambtenaar stelde haar de vraag: “Neemt u, Sandra Johanna van het Kerkhof, als wettige echtgenoot Robert Heinrich Friedrich Wilhelm Jansen, Baron von Asschenbach bis Obern en belooft u trouw alle plichten te vervullen die de wet aan de huwelijkse staat verbindt? Belooft u voor hem te zorgen, hem te verzorgen bij ziekte en tegenspoed, hem lief te hebben en voor altijd trouw te zijn? Tot de dood u scheidt?”

Sanne bleef even stil naar me kijken en toen voelde ik haar hand ontspannen. Ze kreeg een heel mooie glimlach en zei met haar krachtige stem: “Ja, dat beloof ik.”

Het was doodstil nu in de kapel en de ambtenaar knikte naar Diana en naar Esmee. Diana nam de ring voor Sanne van het kussen en gaf deze aan mij, waarbij ze lief langs mijn arm streelde. Ik pakte de hand van Sanne en schoof de ring een klein stukje om haar ringvinger. “Lieve Sanne, mijn hart en ziel en al het andere behoort aan jou. Ik hou van jou met alles waarmee ik van jou kan houden en mijn liefde voor jou is voor altijd.”

Ik schoof de ring tot het einde toe door en Sanne antwoorde: “En erna”, verwijzend naar de tekst, die we in onze ringen hebben laten graveren.

Dan haalde Esmee de ring voor mij op en gaf deze aan Sanne en ook zij kreeg een liefdevolle streling. Sanne schoof de ring een stukje om mijn vinger en zei: “Mijn allerliefste Rob. Jij bent het allerbeste dat mij ooit is overkomen. Jij bent mijn redder, mijn soulmate en mijn minnaar door dik en dun. Alles wat maakt tot wie ik ben is van jou en voor jou. Ik hou van jou en mijn liefde voor jou is voor altijd.”

Ook zij schoof de ring verder en ik antwoordde: “En erna.”

We pakten elkaars handen weer vast en toen zei de ambtenaar: “Dan verklaar ik vanuit mijn functie als ambtenaar van de burgerlijke stand van de gemeente dat vanaf heden als man en vrouw in de echt zijn verbonden. Van harte gefeliciteerd.”

Ik hoorde man al niet meer en nam Sanne in mijn armen. We gaven elkaar een lange zoen en toen barste er een luid applaus door de kapel. Gedurende het applaus zoende ik Sanne en we voelden elkaars harten bonken toen wij elkaar als man en vrouw zoenden. Pas na een minuut of twee lieten we elkaar los en keek ik opzij naar de prins, die me goedkeurend toeknikte. Ik stak mijn hand op om stilte te vragen en de kapel kwam weer tot rust.

“Koninklijke hoogheid, hooggeboren edelen, lieve familie en hooggeëerde gasten. Vandaag ben ik met mijn allerliefste Sanne getrouwd en ben trots om haar aan u als mijn vrouw voor te stellen. De ring, die ik net om haar bevallige vinger heb mogen schuiven is een bewijs van mijn liefde voor haar, maar er is meer. Sanne is niet alleen mijn vrouw en geliefde, maar vanaf dit moment is zij tevens mijn barones en als ik u goed heb begrepen, koninklijke hoogheid,” en ik keek even naar de prins die vriendelijk knikte, ”heb ik vanuit het historische recht van de Duitse adel, als echtgenoot het recht om jou, Sanne, te verheven tot de adelstand.”

Ik voelde hoe Sanne schrok, want we hadden alles voor het huwelijk samen georganiseerd en bedacht, maar dit aspect had ik voor haar verborgen gehouden. Vanuit mijn ooghoek zag ik ook hoe de Anneke, de moeder van Sanne haar handen voor haar mond sloeg in opperste verbazing en hoe Piet, de vader van Sanne met open mond naar mij zat te kijken. “Louise?” vroeg ik aan haar, “Wil jij het familiezwaard dat jij met Olaf uit de handen van de Russen hebt weten te bevrijden naar voren brengen, en aan Sanne aanbieden?”

Louise was wel op de hoogte geweest van deze gang van zaken en nam voorzichtig het familiezwaard op van de tafel en hield deze voor Sanne beet.

“Lieve Sanne,” zei ik plechtig, maar met een lieve blik naar haar, “Leg jouw hand op het gevest en hoor mij aan. Beloof jij, Sandra Johanna Jansen van het Kerkhof, dat jij trouw en met eerbied de rechten en de plichten, die horen bij jouw titel van Barones von Asschenbach bis Obern, naar eer en geweten zal vervullen. Dat jij je ten alle tijden inzet voor de rechten, voorspoed en belangen van alles en iedereen die vallen onder onze verantwoordelijkheid. Dat jij op geen enkele wijze de familienaam, jouw titel van barones en de eer van de Duitse adel zult beschadigen of te beschamen? Wat is hierop jouw antwoord?”

“Ja, dat beloof ik.” zei ze met een stralend gezicht.

Ik liep naar de tafel en pakte de ketting van de orde en nam deze mee naar Sanne. Louise stapte terug met het zwaard en ik legde de ketting over de schouders van Sanne. Ik legde het kleinood recht, dat net boven haar borsten hing en streelde, voor niemand zichtbaar, maar voor Sanne goed voelbaar, over de bovenrand van haar boezem. Ik gaf haar een kus en zei dan met krachtige stem: “Dan verklaar ik hierbij dat jij, mijn liefste Sanne, vanaf dit moment door het leven gaat als barones von Asschenbach bis Obern.”

Ik draaide ons om naar het publiek in de kapel en riep vol trots: “Koninklijke hoogheid, hooggeboren edelen, lieve familie en hooggeëerde gasten: Met trots en liefde stel ik u voor aan Sandra Johanna Jansen van het Kerkhof, barones von Asschenbach bis Obern.”

Weer klonk er een luid applaus en de prins stond al klappend op, direct gevolgd door zijn vrouw en alle anderen. Ik gaf Sanne nog een lange kus en nam toen haar hand en samen liepen we over het middenpad naar de uitgang van de kapel, waar we als vers bruidspaar door de ingehuurde fotograaf op de foto werden gezet.

Langzaam stroomde de kapel leeg en werden er meerdere foto’s gemaakt, waaronder eentje samen met de beide ouders, een met de prins en de prinses en een met de vier mooie getuigen, die straalden alsof zij zelf getrouwd waren. Na de laatste foto met alle gasten erop voor het kasteel, gingen we naar de kleine salon waar Sanne en ik, geflankeerd door de ouders en de getuigen de felicitaties in ontvangst mochten nemen. Als eerst was natuurlijk de prins en de prinses aan de beurt en toen zij voor ons stonden, hield ik mij aan het protocol en boog ik netjes mijn hoofd en maakte Sanne een hoffelijke kniebuiging, maar de prins wuifde het weg en zei: “Vandaag maak ik een buiging voor jullie, lieve mensen. Het is ongelooflijk wat jullie in een zo korte periode voor elkaar hebben gekregen. Niet alleen de geweldige restauratie van dit statige kasteel, maar ook het terug halen van een waardevol stuk erfgoed uit de handen van de Russen. En mag ik zeggen, mevrouw de barones, dat ik zelden een zo mooie bruid heb gezien als u vandaag. Oh ja, en ik heb iets voor u.”

De prins haalde een klein pakje uit de zak van zijn colbert en gaf dit aan Sanne, die het zenuwachtig open maakte. Er kwam een sierlijk vorm gegeven zilveren stempel uit met aan de onderkant het familiewapen. Sanne keek verbaasd naar de mooie stempel en de prins zei: “Gelukkig zijn de tijden verander en is de vrouw nu de gelijke aan de man. Nietwaar lieverd?” de prins keek naar zijn vrouw, die vrolijk haar wenkbrauwen in een veelbetekenende manier omhoog liet komen. “U heeft net zulke tekenbevoegdheid als uw man en met deze stempel kunt u naar believen de documenten bezegelen en dit is rechtsgeldig. Veel plezier ermee.”

“Ik weet niet wat ik moet zeggen uwe hoogheid.” Stamelde Sanne verbouwereerd.

“Een bedankje is genoeg hoor, maar als ik het goed heb begrepen is de gewoonte in Nederland dat dit gepaard gaat met drie kussen op de wang?”

Sanne schoot in de lach en gaf de prins de drie gewenst kussen, waarna ze de prinses ook drie kussen gaf en haar bedankte.

Het prinselijk paar liep verder om de ouders te feliciteren en daarna kwam een hertog en drie graven met aanhang, met wie ik na mijn eigen installatie als baron in Marburg in contact ben gebleven om ons te feliciteren. Daarna familie en vrienden en toen ging de bar open.

Elena en Irina bedienden, netjes gekleed in hun goedgeklede uniform, de bar en een paar serveersters, die in deeltijd bij Erwin in het hotel werkten, liepen rond met dienbladen met diverse drankjes. Sanne en ik namen even de tijd voor onze ouders en de vier getuigen en zowel mijn pleegmoeder als de moeder van Sanne konden er maar niet over uit dat ze de hand hebben geschud van een echte prins en prinses. De ketting van de huisorde rond de hal van Sanne werd ook uitvoerig bewonderd en de vader van Sanne was apetrots dat zijn dochter nu een echte barones was geworden. Sanne zelf was nog een beetje beduusd over haar nieuwe titel en ik legde haar uit hoe ik op voorhand met de prins hierover gesproken had en wij door zijn adjudant helemaal op de hoogte waren gesteld van de mogelijkheden, waardoor dit zo op deze dag gedaan kon worden.

“Hoe zit het dan straks met jullie kinderen?” vroeg Anneke, de moeder van Sanne. “Worden die dan ook baron en barones, als het een meisje is?”

Ik keek even opzij naar Sanne, want sinds de mislukte zwangerschap hebben wij het niet meer over kinderen gehad, maar ik zag dat Sanne ook wel nieuwsgierig was, dus ik vertelde: “Zolang ik leef ben ik de baron en zijn de kinderen jonkheer of jonkvrouw. De titel gaat officieel naar de oudste jongen. Alleen als er geen jongen geboren is, dan gaat de titel over naar de oudste dochter. Als zij gaat trouwen behoudt ze de titel, maar kan de titel niet overdragen aan haar echtgenoot. Als deze niet van adel is, zal hij zich geen baron mogen noemen. Voor de kinderen uit dat huwelijk gelden dan dezelfde regels als voor onze kinderen, waarbij de oudste zoon op zijn 18e de titel van baron mag voeren en zijn moeder de titel dus gaat verliezen zodra de zoon gaat trouwen.”

“Pfff… ingewikkeld allemaal zeg.” Pufte Anneke. “Maar goed, eerst jullie maar eens kinderen krijgen. Zijn er al plannen daarvoor?”

Ik keek weer opzij naar Sanne en ze knikte naar me en zei: “Ja, ik wil het weer gaan proberen en als Rob het goed vindt, dan stop ik met de pil.”

Ik boog opzij en gaf Sanne een liefdevolle zoen en zei: “Als ik het goed vind? Liefste toch, ik smacht naar de vrolijke voetstapjes van een lieve kleine Sanne, die ondeugend het kasteel op stelten zet.”

“Of de rare streken van een klein Robje.” Lachte Sanne.

“Maakt mij niet uit. Zolang het kasteel maar op stelten gezet wordt. Anders moet ik het blijven doen.”

“Doen we samen Rob. Dat hebben we elkaar vandaag beloofd, of ben je dat alweer vergeten?”

“Nee liefste. Deze dag zal ik nooit vergeten.”

We zoenden weer, maar dan werd het toch weer tijd om ons met de overige gasten bezig te houden.

Vrolijk liepen Sanne en ik door de salon en maakten overal een klein praatje, namen nog een keer wat felicitaties in ontvangst en genoten van de gezelligheid en vrolijkheid. De meisjes in de bediening deden het heel goed onder het toezicht van Erwin en we zagen niemand met een leeg glas. Gelukkig zag ik ook dat Elena en Irina veel lol hadden achter de bar en af en toe lekker ontspannen flirtten met de gasten en vooral met Esmee en Louise, die regelmatig zelf bij de lekkere vrouwen hun drankjes kwamen halen.

Tegen een uur of vijf zag ik één van de koks, die Erwin had ingehuurd een seintje aan hem geven en toen klonk een klein belletje, waardoor het vrolijke geroezemoes verstomde en iedereen naar Erwin keek.

“Koninklijke hoogheid, hooggeboren dames en heren en geëerde gasten. Mag ik het bruidspaar verzoeken om ons voor te gaan naar de eetzaal? Het diner zal geserveerd worden in de grote salon.”

Sanne en ik volgden Erwin naar de grote salon en achter ons aan de grote stoet met gasten. Aan de grote tafel gingen Sanne en ik zitten en naast mij mijn ouders, en de ouders van Sanne naast haar. Tegenover ons namen de prins en de prinses plaats en naast de prins kwam Chantal, de moeder van Esmee en daarnaast Esmee en Ulrike. Naast de prinses kwam Louise te zitten, met Diana aan de andere kant en de laatste plaats was voor Tirza, die zich heel vereerd voelde om aan dezelfde tafel te zitten als het bruidspaar én de prins en prinses van Saksen.

De overige gasten namen plaats aan de ronde tafels, die her en der verspreid stonden en toen iedereen zat, kwamen de serveersters binnen met de eerste gang en werd de hoofdtafel geserveerd door Elena en Irina.

Tijdens het eten was er af en toe een speech en ook mijn pleegvader gaf een speech en dit in zeer goed Duits, een taal die hij goed beheerste en zo kon iedereen het volgen. Voor mij hoefde dat niet helemaal, want mijn pleegvader vond het nodig om enkele saillante anekdotes uit mijn jeugd te moeten vertellen, waar natuurlijk hartelijk om gelachen werd.

Ook Piet, de vader van Sanne hield een speech, waarbij hij in het begin erg struikelde over de juiste aanspreektitels van de hoge gasten, maar dat werd hem vergeven. Hij eindigde de speech met de melding dat hij al ontzettend trots op zijn kleine meid was toen zij cum laude slaagde voor haar opleiding, maar dat dit verbleekte met de trots die hij nu voelde nu zijn dochter een heuse barones was, in dit mooie kasteel mocht wonen en een zo ontzettend fijne man als ik aan haar arm had. Sanne omhelsde haar vader en bedankte hem voor de lieve woorden, waarna de volgende gang werd geserveerd.

Door alle gangen en de voordrachten duurde het diner tot ruim na negen uur, maar toen werd het tijd om echt te gaan feesten. Ik nodigde Sanne uit om het feest te openen met een eerste dans als bruidspaar en bij de heerlijke klanken van een Weense Wals zwierde ik met mijn prachtige bruid over de dansvloer. Toen de wals klaar was, trok ik Sanne stevig in mijn armen en stonden we lekker met elkaar intiem te zoenen en toen klonk er weer een mooie wals uit de speakers en lieten we elkaar los, waarna Sanne haar vader ten dans vroeg en ik mijn lieve pleegmoeder.

Ik danste die avond nog met de prinses, met de moeders van Sanne en die van Esmee en natuurlijk ook met Esmee zelf en Louise en Diana, waarbij Diana aan het einde van de dans in mijn oor fluisterde: “Vandaag ben jij natuurlijk voor Sanne, maar ik kijk al erg uit naar over een paar weken als je weer in Nederland bent bij het afscheid van Hans.”

Ik gaf Diana een kus op haar mond en knikte. “Ik ook Diana. Ik heb met Sanne afgesproken dat ik minstens twee nachten bij jou kan slapen.”

Diana glom van de voorpret en zei ondeugend giechelend: “Oei, dat wordt dan weinig slapen.”

Rond een uur of elf gingen de eerste gasten, die nog een eind moesten rijden en niet wilden blijven slapen naar huis, en na een hartelijk afscheid en de dankwoorden voor hun aanwezigheid, bleven alleen de gasten, die op het kasteel zouden blijven slapen over. Tegen twaalf uur gingen de ouders naar hun bed en toen waren alleen Olaf, Louise, Diana, Esmee, Boris en Brigit, Tirza en Teresa nog in de balzaal, samen met Sanne en mijzelf natuurlijk. Esmee, die de hele avond voor de muziek had gezorgd, zorgde nu voor een wat meer intiemere en romantische muziekkeuze en dat was te merken op de dansvloer. Olaf stond heel intiem met Louise de schuifelen en ook Boris en Brigit stonden dicht tegen elkaar te wiegen en zoenden met elkaar. Boris hield zich heel lekker bezig met Teresa en ik stond heel intiem met Tirza te dansen, terwijl Sanne en Esmee in elkaars armen stonden te wiegen en elkaar te zoenen.

Rond een uur of half één vond Esmee het tijd worden dat Sanne en ik onze huwelijksnacht zouden gaan houden. Onder de begeleiding van de rest, die als een soort hofhouding achter ons aanliepen, liepen Sanne en ik naar onze woning. Voor we de brede dubbele deur binnen gingen, moesten we eerst iedereen een nachtzoentje geven en om de beurt zoende ik intiem met de dames en omhelsde de heren hartelijk, waarbij ik iedereen bedankte voor de onvergetelijke dag. Ook Sanne zoende iedereen en toen iedereen was geweest, gingen we de woning binnen, waar Elena en Irina op ons stonden te wachten.

Irina nam Sanne mee de slaapkamer in en toen ik wilde volgen, werd ik door Elena tegen gehouden, die me vrolijk toelachte en zei: “Jij moet even wachten meneer Rob. Mevrouw Sanne wil zich even mooi maken.”

“Sanne is al mooi.” Gromde ik en Elena moest lachen.

“Ja, dat is ze zeker. Normaal is ze al heel mooi, maar ze zag er vandaag echt uit als een sprookjesprinses. Net zoals jij er echt uitziet als een sprookjesprins, maar daar ga ik nu verandering in aanbrengen. Staat u me toe?”

Ik knikte en toen nam Elena als eerste de ketting van mijn ridderorde af, die ze netjes op een kast legde. De bijbehorende ster kwam er ook bij en toen maakte ze mijn vlinderdas los en trok mijn jasje uit. Ik vond het erg leuk om zo door haar uit mijn kleren gepeld te worden en ik zag aan het gezicht van Elena, dat zij er ook veel lol in had. Een paar keer deed ik een poging om Elena haar borsten te pakken of om even tussen haar benen te voelen. Ze hield me niet direct tegen, maar trok wel mijn handen van haar lichaam af en zei glimlachend: “Nee meneer Rob. Vanavond is mevrouw Sanne voor jou. Na vannacht meg je weer aan mij zitten.”

Ik gromde even en zei: “Ik weet het Elena, maar je bent gewoon zo lekker, dat ik niet van je af kan blijven.”

Elena kwam even met haar hele lichaam tegen me aanstaan en gaf me een kus: “Ik wil je ook Rob, maar je moet nog even geduld hebben.”

Na mijn overhemd, trok ze mijn schoenen en sokken uit en dan was ook mijn pantalon weg, zodat ik alleen in mijn onderbroek stond. Met een hunkerende blik keek Elena naar mijn kruis, waar al een flinke bobbel te zien was en toen trok ze mijn onderbroek uit en voelde ik hoe haar handen trilden. Ik moest van haar een strakke elastische onderbroek aantrekken van een zwarte satijnachtige stof, die best rekbaar was en mijn harde lul heel mooi deed uitkomen. Elena likte langs haarlippen toen ze het broekje langs mijn benen omhoog trok en over mijn lul liet glijden en ze voelde even of mijn lul er goed in zat en daarbij kreunden we beiden tegelijkertijd.

“Blijf nog even wachten meneer Rob. Ik ga even kijken of mevrouw Sanne al klaar is.”

Elena liet mij alleen en verdween naar de slaapkamer. Na een minuutje of twee kwamen Elena en Irina terug en ik zag dat Irina mooie rode blosjes in haar hals had zitten. Zij was dus ook opgewonden geworden bij Sanne en toen ze mij zag staan met mijn harde lul zo goed zichtbaar in de strakke onderbroek, keek ze lang naar mijn kruis en likte langs haar lippen. Ze hield zich in en zei: “Mevrouw is klaar voor u meneer Rob. U mag de slaapkamer betreden.”

Vol verwachting bedankte ik de twee lieve vrouwen en liep de slaapkamer binnen. Midden op het bed, waarop nu zwart satijn beddengoed lag, zat Sanne op mij te wachten. Ze zag er enorm geil uit in har mooie witte lingerie, bestaande uit een satijnen onderrok, dat soepel langs haar benen gedrapeerd lag en om haar borsten zat een doorschijnend wit kanten BH, die de heerlijke borsten van mijn bruis wel afdekten, maar niet uit het oog namen. Haar roze tepels waren hard en prikten al door de dunne stof in mijn richting. Sanne keek me aan met een mix van verliefdheid en pure lust en ze keek verlangend naar mijn kruis, waar mijn lul kleine schokjes vertoonde bij het zien van haar heerlijke lichaam in die sexy lingerie.

Ik kwam naar het bed en Sanne ging op haar knieën zitten, zodat we elkaar konden zoenen toen ik voor het bed stond. Ik nam haar hoofd met de mooie rode haren tussen mijn handen en liet mijn lippen haar mond vinden. We zoenden op een heerlijke manier met elkaar en pas na meerdere minuten braken we de zoen af en zei Sanne: “Hallo echtgenoot van me.”

“Hallo echtgenote van me. Hoe is het met jou?”

“Ik ben enorm geil en wil jouw baronnenlul in mijn baronessenkut hebben.”

Ik grinnikte en streelde zachtjes over haar harde tepels. “Dat is toch geen praat voor een edelvrouw?”

“Maakt me niks uit Rob en aan jouw harde lul te zien wil jij niet anders.”

Sanne boog even voorover en streelde met haar warme wang over de bobbel in mijn broek. Dan kuste ze mijn erectie en voelde ik haar warme adem over mijn nog ingepakte lul komen. Ik voelde hoe er voorvocht uit mijn eikel welde en het een klein nat plekje in mijn broek maakte. Sanne zag dit ook en likte met haar tong in een langzame beweging over de lengte van mijn lul tot aan het natte plekje, waar ze hoorbaar genoot van de smaak van mijn geil.

Langzaam trok ze mijn broek uit en keek verlangend naar mijn lul. Ze likte een volgende druppel weg en liet zich toen langzaam achterover zakken op het bed. “Mmm Rob… ik ben zo geil en verlang naar je, maar kijk eerst naar me hoe ik mezelf verwen terwijl ik naar je kijk. Ik wil je laten zien hoe geil ik op jou ben.”

Ze schoof haar zachte onderrok omhoog en deed haar benen uit elkaar. Onder de rok droeg ze een kruisloze slip van dezelfde stof als van waar haar BH was gemaakt. Haar kutje glom van het geil en met haar vingers streelde ze langs haar glimmende schaamlippen. “Mmm… ik ben zo nat Rob. Ik kijk naar jouw lul en wil hem in mijn kut, maar eerst ga ik me lekker vingeren. Zie je hoe nat ik ben?”

“Ja liefste, ik zie het en ik verlang naar je.”

“Ik ook naar jou, maar eerst even lekker vingeren.”

Ze drukte een vinger naar binnen en haalde hem er weer uit. Ze bekeek de natte vinger en likte deze op een geile manier af. Dan drukte ze twee vingers bij haar naar binnen en ging op en neer, waarbij haar kutje heerlijke soppende geluidjes liet horen. Weer nam ze haar vingers terug en ik zag hoe een dun sliertje geil haar vingers met haar kutje verbonden hield. Ze spreidde haar vingers en trok draden van haar glibberige geil tussen de vingers. Ook nu likte ze haar vingers weer af en mijn lul was nu zo hard, dat het bijna pijn deed, maar dan op een zalige manier. Haar vingers gleden weer in haar kutje en nu ging ze zich echt helemaal vingeren en ik zag hoe haar vingers heerlijk in en uit haar vagina gleden. Mijn pik smeekte om verlossing, maar ik hield me in, want ik wilde graag in Sanne klaarkomen, ongeacht in welk gaatje.

Met heel veel moeite hield ik me in en bleef naar mijn verse bruid kijken, die nu steeds sneller ging en toen kwam ze klaar. Ze trok haar rug helemaal hol en steunde alleen nog met haar voeten en schouders op het bed. Enorme krampen van geilheid trokken door haar lichaam en ze had gedurende haar orgasme haar vingers diep in haar kutje en pas toen ze ontspande en langzaal weer terug zakte op het matras, haalde ze haar vingers tevoorschijn en streelde zachtjes over haar gevoelige vulva.

Nu kwam ik in actie en kroop tussen haar benen op het bed. Ik schoof haar aan haar heupen verder het matras op, zodat ik genoeg ruimte had en ik pakte haar trillende linkerbeen, dat ik van onder tot boven begon te kussen. In de nabijheid van haar natte kutje, waar een zalige hitte uit straalde, ging het kussen over in het geven van kleine likjes en heel even likte ik over haar natte schaamlippen, maar dan nam ik haar rechterbeen en begon van voren af aan. Toen ik weer bij haar kutje kwam, likte ik weer over haar schaamlippen, maar deze keer drukte ik mijn tong er ook tussen en stak hem in haar schede, waar ik haar heerlijke geil over mijn tong voelde vloeien. Ik stak zo ver mogelijk als ik kon mijn tong uit en zocht het zachte geribbelde plekje waar haar g-spot zat. Deze kon ik net raken en Sanne greep mijn hoofd en drukte mijn gezicht vol op haar kutje in de hoop dat ik mijn tong dieper in haar vagina kon krijgen. Dit lukte niet helemaal en langzaam kreeg ik kramp in mijn tongspier en verliet haar schede. Ik likte weer van onder tot boven aan haar vulva en likte zelfs over haar kleine roze sterretje, die al snel nat genoeg werd om mijn vinger te kunnen ontvangen. Sanne kreunde toen ze mijn vingerkootje in haar kontje voelde glijden en niet veel later slaakte ze een gilletje toen ik mijn mond op haar klitje zette en daar met snelle bewegingen overheen begon te likken.

Ik bleef haar beffen tot ze weer klaar was gekomen en liet mijn mond vol lopen met haar geil. Zachtjes bleef ik nog even over haar trillende lipjes likken, maar dan schoof ik omhoog en zoende haar, waarbij ze gretig haar eigen geil van mijn natte gezicht begon te likken.

Rustig met elkaar vrijend, begon ik Sanne van haar geile lingerie te ontdoen en toen ze naakt was, kroop ik over haar heen en liet mijn lul in haar natte kutje glijden. Ik pakte haar lange slanke benen en trok deze wijd uit elkaar, waarbij ik mijn knieën onder haar kontje schoof, zodat ze haar bekken iets kantelde en haar kutje nog lekkerder aanvoelde om mijn lul. Met rustige slagen begon ik haar te neuken en keek toe hoe ze haar borsten pakte en deze lag te kneden, terwijl mijn lul ritmisch in en uit haar kutje gleed.

Langzaam naderde Sanne haar hoogtepunt weer en toen ik dat merkte verhoogde ik het tempo van het neuken en daardoor ging ik ook klaar komen. Bijna tegelijk kwamen we klaar en terwijl mijn zaad in haar vagina spoot, voelde ik haar benen, die ik nog steeds wijd uit elkaar had gehouden, strak recht trekken en toen schudde haar hele lichaam en kneep ze haar vagina zo strak om mijn lul, dat ze mijn sperma bijna rechtstreeks uit mijn ballen leek te willen zuigen met haar kutje.

We hebben die nacht nog enkele keren in diverse heerlijke standjes met elkaar geneukt en totaal bevredigd lagen we na afloop in elkaars armen bij te komen in het natte bed, maar dat merkten we allang niet meer. Zachtjes streelde Sanne mijn schamele borsthaartjes en vroeg: “Zeg Rob, nu we getrouwd zijn, gaan we dan elke avond zo lekker met elkaar neuken?”

“Ja natuurlijk. Dat is toch niets nieuws? Dat deden we al.”

Sanne kwam lachend even omhoog en keek me schalks aan. “Ja, dat weet ik, maar ik hoop dat we dit nog doen als we bijvoorbeeld 80 zijn.”

“Dat hoop ik ook schat. Het lijkt me heerlijk om rollator seks met jou te hebben.”

Nadat we uitgelachen waren, keek Sanne me weer serieus aan en zei: “Rob, ik wil echt een kind van jou. Ik ga vanaf morgen stoppen met de pil. Vind je dat goed?”

Ik streelde haar wang en zei: “Natuurlijk vind ik dat goed. Ik wil ook dolgraag een kind met jou. Of twee, of drie, of…”

“Ja ja, stop maar. Ik ben geen broedmachine. Nee, twee is wel een mooi aantal en dan hoop ik op een jongetje en een meisje. Als ze dan ook nog op ons lijken, dan zou ik helemaal gelukkig zijn.”

Ik grinnikte ondeugend en zei: “Als ze een beetje op ons lijken, dan lopen we wel de kans dat ze met elkaar gaan vrijen als ze oud genoeg zijn.”

Sanne moest hier ook om lachen en vroeg toen op een serieuze toon: “En wat als dat zo is Rob? Zou jij dat tegenhouden?”

Ik dacht even na en zei: “Nee, dat denk ik niet. Als ze het zelf willen en er gelukkig van worden, wie ben ik dan om daar iets van te vinden?”

Ik vertelde wat ik van Irina had gehoord, namelijk dat zij door haar eigen neef was ontmaagd en dat ze enkele jaren heel fijn met hem heeft gevreeën en daar erg gelukkig mee was en ik zag niet zoveel verschil tussen neef en nicht en tussen broer en zus.”

Sanne wist dit blijkbaar al en ze knikte. Dan vroeg ze: “En wat nou als onze zoon op een dag met mij wil vrijen? Of onze dochter met jou? Ik bedoel eh… Elena vrijt ook met Irina en Louise heeft ook af en toe seks met haar dochters. Het is dus best mogelijk. Zeker gezien onze leefstijl.”

Ik haalde mijn schouders op en zei: “Dat zien we wel als die mogelijkheid zich voordoet. Ik zal het niet stimuleren en jij denk ik ook niet, maar je weet het maar nooit. Zeker gezien ons leefstijl en die wil ik liever niet aanpassen omdat we opeens kinderen hebben. Ik was wel van plan om ze vrij en open op te voeden en zeker met het idee dat seks lekker en normaal is en dat ze zich nergens voor hoeven te schamen. En ach, als er dan iets uit voortvloeit en wij willen het allemaal, dan is dat zo denk ik.”

Sanne knikte en gaf me een heerlijke zoen. “We zien wel lieverd. Eerst maar eens een mooie kinderschaar maken. Vind je ook niet?”

“Graag schat.”

Sanne kroop lekker tegen me aan en ik sloeg mijn arm om haar heen. Haar hoofd met de nog natte rode haren lag heerlijk op mijn borst en nog geen minuut later hoorde ik dat ze in slaap was gevallen en ik overdacht nog even hoe het zou zijn om kinderen te hebben, maar de zachte slaapgeluidjes van Sanne werkten zo aanstekelijk dat ik vanzelf in slaap viel.