Die avond komt er niemand meer bij me langs. En probeer de feiten op een rijtje te zetten. Ik ben dus verbrand in mijn gezicht, en aan 1 kant zeker blind en waarschijnlijk ook doof. Misschien dat er nog iets van gehoor terug komt, maar dat valt te betwijfelen. Dat is dan de rechterkant van mij, links is een ander verhaal. Hier weten ze nog niet in hoeverre ik daar weer kan gaan zien en horen. Ik besluit mijn hoop maar te vestigen dat het daar wel goed komt.

De andere dag, is de kleine vinger er weer die zich verontschuldigd gisteren niet meer bij mij te zijn geweest. En heeft ook enigszins goed nieuws over een paar dagen mag het verband eraf. We praten nog even verder en de kleine vinger vertelt dat zij Natasha heet, en dat ik in het Maasstad ziekenhuis lig. Ook een verrassing omdat ik er zeker van was dat ik in het Erasmus UMC lag. Natasha heeft geduld. En vertelt me dat ik inderdaad 2 weken in Erasmus heb gelegen en daar twee keer ben geopereerd aan mijn gezicht, ogen en oren.

Maar dat ik na twee weken ben over gereden naar het Maasstad omdat dit het dichtstbijzijnde brandwonden centrum is. Iets wat ik als brandweerman natuurlijk wel wist. Hier was ík nogmaals geopereerd aan mijn gezicht omdat men hier meer op herstel van brandwonden gespecialiseerd is.

Ik vraag haar, waarom ik zolang in coma gehouden ben. Het antwoord was weer schrikken, de explosie had een hersenoedeem veroorzaakt. Maar dit was ook direct in de eerste operatie aangepakt, en was het makkelijker om mij in coma te houden. Ook om de zwelling en druk op de hersenen laag te houden. Omdat er tijdens de eerste operatie niet àlles gedaan kon worden. En had men ook na de tweede operatie besloten mij verder in coma te laten. Om de derde operatie in het Maasstad te kunnen doen. Het was gewoon in jouw geval beter omdat ze je anders tot drie keer toe onder narcose moesten brengen. Beter om je in een lichte coma te houden.

Hoe lang heeft er tussen de operaties gezeten vraag ik. Het is even stil. Ik voel een aai. Maar even later weer de vinger. Even nakijken, tussen eerste en tweede drie dagen en tussen de tweede en derde bijna 2 weken. Na de derde operatie heeft arts besloten je nog drie dagen in coma te houden. En daarna heeft men het afgebouwd maar je hebt nu nog wel pijn medicatie. Nu heb je dus nog een infuus en een katheter en een neus sonde. De eerste twee dat is voor vocht en urine. En de neus sonde voor voeding. Dat zijn zaken die ik wel begrijp en vraag wanneer deze eruit gaan.

Binnenkort is het antwoord. Dan tikt Natasha op mijn arm. En zegt. Kom later wel terug.

Ik begrijp dit wel want het schrijvend praten neemt behoorlijk wat tijd in beslag. Al verbaas ik mij er weer over dat dit zo makkelijk gaat, dat mijn brein dit zo snel oppakt. Het stelt me in ieder geval gerust want dit betekent voor mij in ieder geval geen hersenbeschadiging. Die dag of die dagen komt Natasha nog regelmatig langs.

We praten niet meer zo intensief want daar ontbreekt de tijd voor. Wel mis ik Sabine en begrijp ook niet waarom zij niet meer komt.

Maar ja ze heeft natuurlijk ook haar werk, en daarvoor is ze vaak dagen van huis.

Dan de grote dag, het verband mag er helemaal af, in de dagen daarvoor was het een paar keer verschoond en verminderd maar nu de grote dag.

Ik ben heel erg gespannen zeker wat betreft mijn linker oog. Al was me door Natasha meerdere malen op gewezen dat ik eerst nog een donkere oogschelp erop geplakt zou krijgen zodat het oog langzaam aan het licht zou kunnen wennen.

Ik voel eerst weer die grote handen op mijn lichaam en diezelfde handen die het verband verwijderen. Dan de koelte op sommige plekken op mijn gezicht en het felle licht in mijn oog. Licht wat af gauw weer over gaat als er een donkere plastic kapje over heen wordt geplaatst. Ik zie daarna nog niks. Maar de grote hand tikt weer bemoedigd op mijn schouder. En de kleine vinger van Natasha is weer terug.

En die zegt. “Geduld kan een paar dagen duren voordat het beter gaat volgens de dokter.” Ik ben blij. Maar ook nieuwsgierig want hoor nog steeds niks. En zeg dit dan ook. Weer het tikken op mijn schouder en de vinger die zegt. Moment geduld nog. De dokter moet dit nog onderzoeken. Dan voel ik een grote hand boven op mijn hoofd en wordt mijn hoofd iets naar rechts gedraaid. Ik voel iets in mijn oor, en even later wordt mijn hoofd weer gedraaid naar links en weer iets in mijn oor. Natuurlijk dat is een otoscoop herinner ik me ineens de naam weer.

De grote hand klopt dan even zachtjes op mijn hoofd. En ik zit weer recht, en een vinger die zegt. Links heel goed. Rechts zoals verwacht vele malen minder.

Ik vraag dan op de man af “, wat is de prognose? “ Nú een grote vinger die op mijn borst schrijft “ hoop houden “ en weer die klap op mijn schouder.

Dan weer een kleine vinger, dokter gaat weg ik kom straks weer terug. En ik zeg. “ Dag dokter en we wachten af, en tot zo Natasha.” Een klap op de schouder en een aai over mijn arm.

Dan lig ik weer alleen. Hoor helemaal niks maar mijn linker oog ontwaart wat hele donkere schimmen. En ik ben blij en verward tegelijk. Kan ik straks toch nog zien?

Die dag worden de schimmen iets duidelijker maar het blijven schimmen.

Aan einde van de dag komt er een kleine schim op mij af en voel even later een aai over mijn arm. Natasha? Vraag ík ben jij dat? Want dan ben je ook niet groot. Lach ík een beetje. Ik krijg een een speelse tik op mijn arm. En een vinger die spreekt “ lekker hoor, ben ik klaar met mijn shift en kom je nog even langs bij je favoriete patiënt, word je uitgelachen”

Ik zeg Sorry hoor Natasha maar ik zag een kleine schim op me af komen. De hand tikt dan blij op mijn arm en de vinger zegt. O wat geweldig je kan me zien. Ik antwoord “ nou zie is groot woord maar ik zie nu schimmen. “ Maar dat is toch geweldig. Wacht. Probeer mij eens te volgen, wijs maar waar ik ben. En even later zie ik een kleine donkergrijze schim bewegen.

En ik wijs met mijn vinger de schim aan en volg deze dan. De schim wordt kleiner en dan weer groter, en even later twee handen die mijn hand grijpen en vasthouden.

Dan een vinger die heel enthousiast op mijn hand schrijft. Ik probeer dit te begrijpen maar gaat te snel, en zeg dit dan ook. Dan rustiger. “ O wat ben ik blij voor je dit is echt een goed teken, de arts had dit vandaag nog niet verwacht eerder pas over een paar dagen. Licht en donker heeft hij gezegd de eerste dagen, maar nu al schimmen. En ik was bijna al weer de kamer uit gelopen zo ver van je af kon je mij nog zien. O wat ben ik blij voor je. “

Ik begin te lachen, “ja dat klopt maar ik kijk ook naar de mooiste schim die er bestaat hè “. De hond wrijft weer en even later een vinger “. Slijmbal “ Ik moet weer lachen en ben zelf ook verheugd over het resultaat van ons kleine testje.

Natasha blijft nog even bij mij zitten. Ze houdt mijn hand vast en haar duim streelt zachtjes mijn duim. Beide in gedachten naar elkaar. Dan weer de vinger “ ík moet gaan er wordt op me gewacht, als je wil kunnen we morgen proberen te douchen “

Ik zeg. “ Dat lijkt me zalig want ik voel me smerig en volgens mij ruik ik ook enigszins. Bedankt weer en tot morgen zuster “

Een tik op mijn hand. Ik heet Natasja schrijft de vinger, weer een tikje en een aai. En ik zie de schim weg lopen, en vergis ik mij nou. Of draait die schim om zijn as en steekt het handen omhoog. Ik durf het niet te vragen.

De andere morgen word ik weer gewekt door handen die over mijn arm wrijven en als ik mijn ogen open is het licht minder fel en de schim veel duidelijker, ik zie veel meer contouren en beweging. De hand die vrolijk over mijn arm wrijft en even later een tweede schim iets groter, dan draaien de schimmen zich en kan ik vrij goed de contouren onderscheiden. De kleine schim heeft redelijk grote borsten als ik die vergelijk met de grote schim.

Ik zeg “ goedemorgen schoonheden, goed geslapen Natasha en prettig kennis te maken collega “

De hand van Natasha geeft me een tik op mijn schouder En even later een vinger die zegt “ gaan we lopen flirten? Pas maar op straks wordt je vrouw jaloers “. Ik heb geen vrouw, ja een heks van een ex. Maar wel een lieve vriendin, al heb ik die al een paar dagen niet meer gezien “

Natasha schrijft “. Ach die zal vandaag vast wel weer komen hoor. Maar wat denk je stinkerd, ga jij eens proberen om je bed uit te komen. Kan je douchen en wij gaan je helpen”

Ik lach. “ Ohhh dat klinkt goed met twee zusters onder de douche “. Weer die tik en ik zie twee redelijk licht bruine schimmen bij mijn bed komen en de lakens van mij af trekken. Het wordt koud om me heen, en ik draai me voeten het bed uit en wil gaan staan maar ik zak bijna meteen door mijn benen heen. Ik kan me nog net staande houden aan de rand van het bed. Twee paar handen grijpen me vast en houden me vast. Dan een vinger die op mijn borst schrijft RUSTIG Dan dringt het tot me door ik lig al bijna 5 weken in mijn bed zonder beweging en met geen echt voedsel. Ja laatste paar dagen een soort proteïne Shakes , ik heb haast geen spierkracht meer in mijn benen. En ik grap dan ook maar “

Nou lekker dan kan je eens met twee meiden onder de douche ken je niet op je benen staan. “. Weer die tikken op mijn armen maar wordt dan ondersteund en schuifel ik voetje voor voetje de kamer uit. Het is niet ver maar voor mijn gevoel een marathon. Dan word ik neergezet in een plastic stoel en trekken de dames mij het ziekenhuishemd uit. En zit ik voor mal en dwaas te wachten in de stoel, de schimmen zijn best helder geworden maar het blijven schimmen. Even later voel ik lekker warm water over mijn lijf lopen mijn borst buik benen worden nat gespoten, ook mijn rug en Billen krijgen een beurt. Dan wordt de straal op de voorkant gezet en mijn penis en ballen worden goed schoon gespoten. Dan stopt het water en twee paar handen gaan mijn lichaam te lijf. Twee zachte sponzen soppen alles in. ik word weer overeind getrokken en mijn kont wordt danig afgesopt. Dan de voorkant, maar dit gebeurt heel wat rustiger terwijl ik onzeker sta te slingeren. Mijn hand wordt dan vastgepakt en naar een handgreep geleid en ik hou mijzelf nu in evenwicht en overeind.

Dan zie ik de grote schim weglopen en blijft Natasha bij mij staan en streelt nú zachtjes mijn borst en kriebelt wat door het borsthaar. Het is misschien niet helemaal professioneel maar wel fijn en intiem. Ik onderga onder tussen alles ik zeg niks, ik ben hondsmoe. Ik heb geen behoefte aan praten.

Dan iets feller licht en de grote schim komt weer binnen, en de strelende hand verdwijnt razendsnel. De grote schim heeft iets in de handen en zakt dan iets naar beneden. Een kleine hand pakt de mijne en een vinger schrijft, je katheter mag eruit. Ik zie de grote schim zakken en voel ik een hand mijn penis pakken. En even later een heel raar gevoel in mijn pik. Er wordt aan getrokken, maar niet van buiten maar van binnen. Niet pijnlijk, wel heel vreemd maar dat is zo over en wordt mijn penis weer losgelaten. En komt de grote schim weer overeind.

Dan weer dat kleine handje en die vinger die zegt “ als je het gevoel hebt dat je moet plassen doe het dan gewoon. Eigenlijk willen wij dit graag zien.”

Ik kan het dan niet laten om te zeggen;

“ ik mag zo maar wild plassen en jullie gaan staan kijken, perverse dames “

Weer een tik. Dan komt het water weer terug en wordt mijn hele lichaam afgespoeld. En tijdens dit ruime water ballet moet ik plassen. En meld dit ook bij de dames. En Natasha schrijft. “

Doe maar”. En ik laat het lopen best even vreemd maar wel lekker. Als ik klaar ben wordt de voorkant nog even goed schoon gemaakt.

Ik pak zelf even mijn penis en haal voorhuid naar achteren. En wordt de douchestraal er weer opgezet. En het zaakje wordt goed schoon gemaakt. De grote schim verdwijnt en dan de kleine schim die voorzichtig mijn pik vast pakt en hem op tilt en beweegt hem dan voorzichtig en nieuwsgierig heen en weer. Dan pakt de hand hem iets steviger beet en trekt er even zachtjes aan terwijl ze de douche straal er op richt. Dan begint ze zachtjes te strelen en te trekken, ík geloof nooit dat dit tot de normale wasprocedure behoort. Het is heel prettig en hij reageert met schokjes op de behandeling. En hij groeit in haar kleine handen. “ Natasha wat doe jij nu ? “ Vraag ik zachtjes. Ik voel een vinger die zachtjes op mijn lippen wordt gedrukt. Ik moet stil zijn. Mijn penis begint op te zwellen door deze fijne behandeling en begint langzaam te groeien. Dan opeens weer meer licht, een grote schim die binnen komt en Natasha die onmiddellijk mijn penis los laat. Ik voel dat ik met een halve stijve onder de douche sta. Ik zie de twee schimmen nú dicht tegen elkaar aan staan.

Even later zie ik de kleine schim verdwijnen en krijg ik een harde tik met een paar vingers op mijn pik. Speelkwartier is over begrijp ik. En kreun hard vanuit frustratie en zeg. “ hé moet dat nou! “ Dan komt de grote schim dichterbij en voel ik heel zachtjes een soort natte watten mijn gezicht strelen.

Eerst de linkerkant van mijn gezicht, dan mijn lippen en dan de rechterkant van mijn gezicht, maar hiervan voel ik bijna niks. Die kant is gevoelloos, en mij brein als oud medic vertelt me. Ja man daar heb je dus derde graads brandwonden, daar zijn de zenuwbanen kapot. Maar het gaat heel voorzichtig en zachtjes dat mijn huid hier wordt schoongemaakt. Meerdere malen wordt de watten prop vervangen en extra nat gemaakt. Even later is de kleine schim weer terug. En helpen vier paar handen om te gaan zitten. Dan weer de kleine vinger die schrijft “ Geen baard zeker “. Ik antwoord gelijk “ nee geen baard het staat me niet en ik mag het niet vanwege mijn beroep”

Dan een zacht kneepje in mijn arm en even later voel ik twee kleine handjes zachtjes mijn gezicht insmeren en even later glijdt er een scheermesje over mijn gezicht. Als de scheerbeurt voorbij is, wederom de dot natte watten. Dan voel ik hoe de kleine hand mijn hoofd naar voren drukt, richting mijn borst. Ik buk dus verder door want begrijp dat nu mijn haren aan de beurt zijn. En voel ik heel zacht water sproeien op mijn hoofd.

En weer even later twee handen die mijn hoofd insoppen. Het gaat heel erg voorzichtig alleen aan de linkerkant van mijn hoofd masseert men mijn hoofd en haren wat meer. Dan de grote schim die weer dichterbij komt en ik voel dat er nú vingers voorzichtig iets in mijn oren stoppen. Waarschijnlijk vette watten vermoed ik want er mag natuurlijk geen water in mijn oren komen. En vraag dit dan ook. En er wordt weer in mijn duim geknepen.

Om even later een zee aan zacht sproeiend water over mijn hoofd en lichaam heen te krijgen.

En het voelt hemels ik heb het gevoel of er kilo’s troep van mijn lichaam af komt.

Dan stopt het water en begint men mij af te drogen. Lekker wrijvend over mijn lichaam door twee paar handen. Zacht deppen op mijn hoofd, en dan een zachte luchtstroom over mijn gezicht. Een lauwwarme föhn die mijn gezicht droog blaast.

Dan word ik weer overeind geholpen en krijg weer een lang nacht hemd aan, wat op mijn rug wordt dicht geknoopt. En even later word ik weer naar mijn bed gebracht.

Als ik eenmaal lig ben ik kapot en bedank de beide dames voor hun hulp.

De grote schim klopt wat zachtjes op mijn arm en streelt deze. De kleine schim pakt mijn hand en schrijft “. Nú ben weer het ventje, alle vuil en bloed is nu weg. En je ruikt nu ook weer wat frisser vriend. Voor ons wel zo prettig. En ga nu maar eens lekker slapen. “ Ik begin te lachen en zeg “ was het dan zo erg. Stonk ik nu zo ?”

Dan een kneep in mijn duim. “ Ja dus “

Ik zie de twee schimmen nu weg lopen, en val dan in slaap.