Er zijn weer een aantal dagen voorbij, want het genezingsproces van brandwonden is traag en heeft dagelijks verzorging nodig ook het piepen in mijn oren is nu een licht suizen geworden, volgens de dokter een goed teken. Overdag is Natasha één en al professionaliteit, maar als de dienst voorbij is komt het kleine lieve vrouwtje weer tevoorschijn. Zo hebben wij andere gesprekken en knuffelen en zoenen heerlijk met elkaar.
Op vrijdag komt de arts weer voorbij en Natasha moet weer tolken, maandag krijg ik een oog test in het oogziekenhuis in Rotterdam. En donderdag moet ik naar beneden in het Maasstad, waar ik lig, voor één of andere soort gehoor test. Want volgens de arts is het trommelvlies zo goed als genezen , en begrijpt hij niet dat ik alleen maar die suistoon hoor, maar hoefde me verder geen zorgen te maken
Beide zaken zijn goed nieuws maar ik ben daar best wel gespannen over.
En deel deze mening ook met de arts
“ Dokter het klinkt allemaal mooi, maar hoe gaan we dat doen, met dat oog ziekenhuis.
Ik zie nog amper iets, kan hier in het ziekenhuis op de afdeling wel aardig de weg vinden. En daarbij ik kan ook niemand verstaan “
Ik voel Natasha op mijn hand tikken, en voel haar antwoord “ Nee gekkie daarom ga ik met je mee, vanuit het ziekenhuis. Ik ben je officiële begeleider. Ik hoef zelfs geen vrije dagen op te nemen “
De arts staat erbij te kijken, en voordat ik kan reageren, tikt hij op mijn schouder en zie hem vaag Natasha aanwijzen. En dan met grote letters BOFKONT op mijn borst schrijven, een tekst die zo duidelijk is dat meerdere arts assistenten het meekrijgen. En spontaan mij en Natasha aantikken, en duimen omhoog steken.

Waarop Natasha op mijn hand schrijft, “je kan hier ook niks geheim houden” afgesloten met smiley teken.
Ik moet er om lachen en zeg dan ook
“Bedankt hè dokter, ik dacht dat U een geheim houdingsplicht heeft, want zo ontstaan er weer allemaal praatjes “
Ik zie aan zijn lichaam dat hij staat te lachen en ook Nastasha zie ik lachen.

Dan is het dokters bezoek weer voorbij en zit ik weer alleen. En verveel me ondertussen te pletter.
Want wat kan je doen? Een boek lezen?
Gaat niet ik zie geen moer, ja het boek ondertussen zelf wel en de wit gevlekte pagina’s. Stefan was zo slim om te schrijven “ dan neem je toch een luisterboek”. Waarop ik had gelachen en gereageerd met “ Hallo dombo ik ben dooofffh “. Waarbij ik mijn stem expres verdraaide.
Ik kon het niet zien maar ík weet het zeker dat hij met een rode kop mijn kamer uit liep.
Nadat hij “sorry “op mijn hand had gezet.

Ja! Trainen, dat doe ik dagelijks om mijn conditie weer op peil te krijgen en de laatste tijd ook steeds meer en steeds fanatieker. Squats Lunges push-ups waarbij ik nu weer moeiteloos 100 stuks haal , en om de vijf in mijn handen klap. Of one arm push up wat niet alleen je armen train maar ook je rugspieren.
Joggen en dribbelen op een plek. Ik had een keer een burpee gedaan. Was geen succes, sprong te hoog en sloeg het systeem plafond kapot. Oeps. Maar ja, had de technische dienst ook eens wat te doen. Deed aan infuus slang springen, je moet wat als je geen springtouw hebt. Speelde wat met twee liter flessen als bumbells. Maar ja als je een uurtje of twee soms drie getraind heb dan ben je ook weer klaar. Dan is het weer douchen, wat ook wel weer lekker is, zeker die keer dat Natasha mijn rug kwam wassen, ahum :-)
Lichamelijke was ík ondertussen wel weer in topconditie, zelfs beter dan voor het ongeval. Maar ik kreeg wel regelmatig op mijn kop van de arts, want hij wilde dat ik het wat rustiger aan deed. Wat ik dan ook zeker 2 dagen volhield om daarna weer voluit te gaan. Al mijn hele leven eigenwijs geweest zullen we maar zeggen.

Ook was er een psychiater langs geweest, om te praten over mijn gezicht. Of beter gezegd, de acceptatie hiervan en hoe ik dit een plekje zou moeten geven. Maar dat was een sof. Was een hele lieve dame hoor, daar niet van, maar ja, ik ben doof en het op mijn hand schrijven vond ze lastig. Logisch is ook niet super eenvoudig. Natasha was er ondertussen super snel en bedreven in geworden en ging tussen ons perfect, maar om nu in dit geval als tolk op te treden was wel een dingetje. De slimme dame had ook nog twee boeken mee genomen. Sure lady. Hoe dan .. dus nee dat werd hem niet.

Ik was dan ook altijd blij als er iemand langskwam tijdens de bezoek uren. Gelukkig kwamen Tante Jans en oom Jan om de dag. Ook was Paul een paar keer langs gekomen, een goede collega, waar ik enigszins mee bevriend was geraakt. Maar die was ook elke keer niet lang gebleven helaas. Ik kon aan alles merken dat hij niet weet hoe hiermee om te gaan. Doof, halfblind en een kop om op te schieten. Nee mijn uiterlijk heb ik al lekker geaccepteerd.
Dus wachtte ik met smart op de avond want dan was die kleine vage tropische verrassing er weer, die mij dan weer op kwam zoeken en opbeuren. Op een avond had ze een aparte parfum op gehad het rook zoet en had iets weg van de geur van kokosnoten.
Ik had het toen gezegd dat ze lekker rook en er een klein grapje over gemaakt. “ nú ben jij mijn bounty, een tropische verrassing verpakt in heerlijke melk chocola “ het had me een speelse tik op geleverd en een machtig heerlijke tongzoen.

Tijdens onze gesprekken leerde wij elkaar steeds beter kennen. Maar meestal begon en eindigde dit in een heerlijke vrij partij, op mijn bed. Nee geen sex en geen intieme handelingen meer want Natasha wilde geen gedoe krijgen op het werk, ook al kwam zij na haar dienst. En was het een privé bezoek zullen we maar zeggen, maar ze was wel altijd in haar uniform. Ook al een avond meegemaakt dat zij bij een spoedgeval geroepen werd en weer aan het werk ging.
Deze avond was zij er natuurlijk ook weer en ik kon haast niet wachten, want ik wilde iets bespreken. Dus na onze heerlijke hallo knuffel, ging ik los. “ Natasha ik vind het top hoor dat ik naar oogziekenhuis mag gaan met jou. Maar ik zie er niet uit, kan jij geen burka voor mij kopen of zo. Want zo kan ik toch niet met jou samen over straat”

Nu was ik dan wel doof en halfblind maar het kleine vrouwtje had wel temperament, ze sprong op uit haar stoel. Ik kreeg werkelijk een hele harde stomp op mijn borst en ik zag haar druk gebarend voor me staan. Handen die alle kanten opvlogen en ik weet zeker dat ze nú stond te schreeuwen. Ze was echt boos, heel boos.
Dus na een tweede klap weerde ik mij verder af en kon alleen maar “ sorry! sorry! rustig maar! kalm ! “ roepen.
De woede bij Natasha zakte wat af. Maar ik werd aan mijn schouders met mijn rug tegen het bed gedrukt.
En even later met grote letters schreef Natasha op mijn borst. “ Jij bent mijn vent !Daar ben ik trots op , daar wil ik naast staan en schaam ik mij niet voor. Begrijp je dat Peter van de Bos ! ! ! “
En bij elk punt onder een uitroepteken werd de vinger hard op mijn borst geramd. Ook het gebruik van mijn achternaam was nieuw.
En heel zachtjes en gedwee antwoordde ik met” Ja lieverd. Helemaal maar… “
“ maar wat ? “ schreef de vinger weer terwijl de kleine dame over mij heen gebogen stond. “ sorry maar ik schaam me dood voor die lelijke kop, en dat Shrek oortje “
Zo was ik voor mijzelf mijn rechteroor gaan noemen. Hiermee was het ijs schijnbaar enigszins gebroken want ik zag dat Natasha nú moest lachen. “ Shrek oortje ??? “ schreef ze dan nu ook op een rustige manier op mijn borst. “ hoe kom je daarop mafkees “
“ Nou is toch zo lieverd, dat rechteroor ziet er niet uit, lijkt wel op zo’n frutsel wat dat tekenfilm figuur Shrek op zijn hoofd heeft”
Ik merkte aan alles dat ze het wel leuk gevonden vond. En opeens bukte ze zich en beet razend snel in iets wat ooit een oor was geweest. “ Auw !!” Weer het vingertje, “ nu heb ik altijd al een zwak gehad voor Shrek, schat en nu heb ik er dus zelf een, als je buikje wat ronder was geweest leek je er zelfs nog meer op” Ik moest lachen terwijl ik zachtjes over mijn flapje wreef “ ja en dan moet jij er in bijten ? “. Waarop de vinger antwoordde “Ik vind Shrek om op te vreten “
En samen lachen we er weer over.
“ Maar even serieus lieverd, jij mag het dan allemaal niet erg vinden, maar ik vind het nog verschrikkelijk lastig hoor om zo over straat te gaan lopen “
Natasha was weer gaan zitten en streelde nu mijn arm. “ ik begrijp het schat. Maar ik ga echt geen burka voor je kopen. En je zal er toch eens over heen moeten komen “
“Dat weet ik ook wel Natasha, maar ik vind het lastig.” Natasha legt haar hoofd nu op mijn borst, en kroelde wat met haar vingers, en ik was er ondertussen achter dat ze dan na dacht over bepaalde dingen.

Plots kwam ze overeind en de vinger begon enthousiast te schrijven.
“ ik weet het. Het is toch nog hartstikke koud buiten en ik heb nog een hele gave baseball pet, eentje met soort oorwarmers eraan.
En ik heb ook nog een grote zonnebril, en als jij dan eindelijk die blinde stok eens pakt. Dan is daar niemand verbaasd over dat je met een zonnebril op loopt. Nou, hoe lijkt je dat “
Ik begin te lachen “ oké dan ga ik over straat als Ed Oorklep jij ben helemaal lekker “. “ Dat, of gewoon zo Peter. Mij om het even “. Ik kijk waarschijnlijk wel wat lullig maar zeg “ sorry schat, top idee.. “ om dan grinnikend te zeggen “ al lijkt me een burka ook wel leuk“ Hetgeen mij weer op een knal komt te staan. Gevoelig snaartje, toch maar eens een keer over praten, maar niet nu.
Dan zijn we even stil en Natasha klimt naast me op mijn bed. En ik fluister “ Nu ik er over nadenk. Best wel een top idee van jou, waarom ben ik daar zelf niet op gekomen. Heb nog een paar gave baseball petjes thuis liggen. Van het korps en de brandweer en paar bijzondere uit de States. Nooit gedacht die dingen nog eens op te zetten, slim meisje heb ik hier in mijn armen”. ‘ als je dat maar weet ‘ antwoord het vingertje. Waarop ik haar een knuffel in haar haren geef.

Zo liggen we even stil te genieten totdat de vinger ineens heel voorzichtig schrijft
“ Wat heb jij met Dora ? “. Oké denk ik nu, even voorzichtig zijn, want wat weet zij.
En antwoord dan heel zuinig “ hoe bedoel je dat Schat wat moet er zijn? “
Waarop het vingertje zegt “ nou Dora is nogal verkikkerd op je, en vroeg me laatst hoe serieus ik met jou was “
“ O wat raar, nou eigenlijk niks speciaals ze heeft me een paar keer geholpen bij het douchen, voordat wij wat kregen en ja..uhh hoe zeg ik dat?”
“ Ze heeft je geholpen?” Vraagt het vingertje weer. “ uhh Ja .. ik stond daar met een.. hoe zeg ik dat netjes, ..giga erectie terwijl zij mijn rug aan het wassen was. En uhh. Ja, toen heeft ze er een slinger aan gegeven… “
Ik voel het lichaam wat schudden en weet even niet waarvan. Verdriet ?
Dan een vaag gezicht wat omhoog komt en me aankijkt en dan schrijft “. Een slinger ja ja Ben niet boos, moet er beetje om lachen, maar begrijp haar vraag naar mij toe wel beter. “. “Hoe bedoel je dat ? “ vraag ik dat.
Dan schrijft de vinger “ Dora hield me gisteren aan in de lift toen ik naar huis ging en zij haar nachtdienst begon. En ze vroeg me hoe serieus ik met jou was, of dat jij weer eens een scharreltje was. “. “ scharreltje? Huh hoe zo ? “ vraag ik dommig
“ Ja Peter, ik werk al tien jaar met Dora samen, en in die tijd heb ik een paar vriendjes gehad, en die noemde ík altijd scharreltjes en geen relatie materiaal.”
“ En onder welke categorie val ik “ vraag ik lachend. Hetgeen mij op een tik komt te staan en een duidelijk geschreven tekst,
“ Relatie materiaal ! “ waarbij het puntje van het uitroepteken bijna in mijn borst verdwijnt
En ik hard moet lachen, en even later een zoen krijg, die overgaat in een duidelijke vrij- en streelpartij Totdat Natasha overeind komt en haar vinger weer zachtjes op mijn hand schrijft “. Ik moet nu echt gaan, ik moet mijn kindjes nog ophalen bij de oppas.
Maar mocht Dora vannacht langs komen, het is goed “. Hierop reageer ik toch enigszins verbaasd “ Hoe bedoel je schat, wat is goed? “. Natasha bukt zich weer, geeft me een klein zoentje en schrijft weer “ het is oké geen probleem “. Dan een aai over mijn bol en nog een knuffel en weg is ze.
Mij in verwarring achterlatend.