Beste lezers,

Na de serie ‘Moeder en Dochter op Vakantie’ wil ik nu de Sanne reeks weer oppakken. Na bijna 1,5 jaar moet ik er wel weer even inkomen.
Deel 39 eindigde op Villa Stenhorst waar Mark en Sanne met beide families de Kersdagen doorbrengen. Dit deel begint op de ochtend van de Tweede Kerstdag.
Dit is een soort tussendeel om de draad weer op te pakken. Voor de vaste lezers is het gedeeltelijk een terugblik, maar wel met nieuwe elementen. Voor de nieuwe lezers is het een kennismaking met Sanne. Dit deel geeft wel de basis van het verhaal weer. Anders raad ik aan om de samenvatting van deel 23b te (her)lezen.

#

Op de ochtend van de tweede Kerstdag zorgde Sanne weer voor het ontbijt.
Netty en Philippe waren net als al het andere personeel nog steeds vrij in verband met de feestdagen. Het was dus Sannes taak om als jongste dochter voor hun gasten te zorgen. Net als de dag ervoor werd ze hierbij geholpen door Mieke.
Ondanks de langdurige en uitvoerige vrijpartij van de avond ervoor met Mark was Sanne er vroeg bij.

Mieke zag dat Sanne straalde.
Dat deed ze altijd wel. Maar nu meer dan anders. Het Kerstdiner in La Rive was een zeer speciale en emotionele avond geweest voor Sanne en Mark. En Mieke wist dat ze die avond lang en intens de liefde hadden bedreven met elkaar. Dat gunde ze hen ook. Het was een prachtstel.
Nog steeds was het bijzonder hoe zij beiden met een totaal verschillende achtergrond elkaar gevonden hadden en niet meer hadden losgelaten.

Kerstavond en de eerste Kerstdag waren altijd erg chique en dan was er een strikte dresscode op Villa Stenhorst. Tweede Kerstdag was veel minder formeel. Vandaag zou Sanne hen de manege laten zien waar haar moeder de leiding had. Mieke had vandaag dus geen dure jurk met hakken aan maar een gemakkelijk zittende spijkerbroek met gympen. Ze had er zin in en ze keek er naar uit.
De Van den Bergs hadden ervan genoten om de Kerst op de feestelijke en royaal versierde Villa Stenhorst door te brengen. Een enorme villa met 14 slaapkamers en 10 badkamers. De plek waar Sanne geboren en getogen was.

Mieke wist dat Sanne een haat-liefde verhouding had met Villa Stenhorst. Ze was opgeroeid in welvaart en weelde maar ze had geen gemakkelijke jeugd gehad. De lat werd door haar vader altijd hoog gelegd. Met strenge regels. Daar hadden Sanne en haar zus Ilse vaak moeite mee. Sanne ervaarde Villa Stenhorst, haar ouderlijk huis dan ook vaak als een gouden kooi.
Nu Mieke hier geweest was kon ze Sanne beter begrijpen. Ze had van haar broer al gehoord dat de villa groot en indrukwekkend was. En nu liep er door de feestdagen geen personeel rond zoals anders gebruikelijk was. Toch ademde de villa en de inrichting daarvan een bepaalde grandeur uit die indruk maakte op de familie Van den Berg. Sannes jeugd was zoveel anders dan die van haar en Mark. Sanne had echt moeten vechten om haar droom om iets in de mode-industrie te doen waar te kunnen maken. En om de man te kunnen kiezen waar ze van hield.
Mark had geen geld, geen universitaire opleiding of status. Maar Sanne was stapelgek op hem.

Sanne kon haar geluk niet op.
Ze was gelukkig met Mark in Milaan en ze had haar droombaan. En gisterenavond voorafgaand aan het Kerstdiner had haar vader haar verteld dat hij trots op haar was.
Eindelijk.

#

Richard Stenhorst had ingezien dat hij ongelijk had gehad en dat zijn dochter Sanne gelukkig was in Milaan. Mark liet zijn dochter stralen. Sanne had haar leven op de rails en gedroeg zich tot opluchting van Richard niet meer zo losbandig als voorheen. Bovendien had ze de leiding bij een groot internationaal modeconcern. Een functie die aan zijn Stenhorst normen voldeed. Dus Léonore en Sanne hadden het bij het rechte eind gehad. En hij dus niet.

Sanne was zeer intelligent en ze had een fotografisch geheugen. Bovendien was ze als kind al leergierig en vroeg ze je vaak het hemd van het lijf. Sanne wilde altijd alles weten. En vooral ook waarom dingen waren zoals ze zijn. Ze dacht vaak een stap verder. Iets wat zij ook van haar vader had geleerd.
Van zijn vier kinderen had Sanne de meeste talenten en ze was cum laude afgestudeerd aan een universiteit die al jarenlang in de top 10 van de wereld staat: Princeton. De wereld en vele minnaars lagen aan haar voeten. Want behalve zeer intelligent was Sanne ook beeldschoon.
Daarom had Richard Stenhorst hoge verwachtingen van zijn jongste dochter. Maar ze leek alles uit haar handen te laten vallen door haar eigen dromen na te jagen. Behalve hoogbegaafd was zijn dochter ook een enorme eigenwijze stijfkop wist Richard.
Sanne ging haar eigen weg.

Maar na de modeshow in Milaan en de enorme belangstelling van de internationale media was hij om. Zijn dochter was daar het stralende middelpunt. De modewereld bleek een wereld met veel commerciële belangen waarin bovendien een keiharde concurrentie was. Daar had Richard zich enorm op verkeken gaf hij achteraf toe. Zijn dochter had een succesvolle reorganisatie doorgevoerd bij een bedrijf dat wat afgegleden was. Ze had Alfredi Fashions teruggebracht aan de top. Ze had gevochten als een leeuw om haar droom waar te maken en tegenstanders van haar gedurfde visie te overtuigen. Eigenzinnig en vastberaden als ze was had ze bij haar sollicitatie geëist dat ze het op haar eigen manier wilde doen en anders maar niet. Ze had haar sollicitatie zorgvuldig en uitvoerig voorbereid zodat ze een compleet businessplan kon presenteren.

Met een glimlach dacht Richard dat Sanne toch veel opgestoken had van zijn praktijklessen. Ze wist heel goed hoe ze zoiets aan moest pakken en ze had zich goed in haar toekomstige werkgever verdiept zodat ze goed beslagen ten ijs kwam. Laat niets aan het toeval over en zorg dat je het initiatief hebt in onderhandelingsgesprekken. Richard had het er tot vervelens toe bij haar ingepompt.
Zelf had hij op zijn manier veel van zijn vader geleerd die het familiebedrijf in de vastgoedsector had opgericht. En Richard gaf zijn ervaring en kennis weer door aan zijn oudste zoon en aan zijn jongste dochter. De fouten die hij en hun opa gemaakt hadden mochten hun niet overkomen. Hij leerde hen waar de valkuilen lagen en de ‘tips en tricks’.
Zijn jongste zoon John koos er na het dramatische verlies van zijn zus voor om zich te specialiseren in de cardiologie. Hij was inmiddels een succesvol hartchirurg. Zijn oudste zoon Martijn ging hem opvolgen als General Director van de Stenhorst Investment Group (SIG).

De eigenwijze Sanne ging haar eigen weg maar ze was toch goed op haar pootjes terechtgekomen stelde Richard tevreden vast. Sanne had hem wel verteld dat ze zonder zijn wijze, soms harde lessen en kennis nooit de baan had kunnen krijgen die ze nu had. Ze wist wat er nodig was om een succesvol bedrijf te kunnen leiden, hoe je een gedegen marktonderzoek moest doen en hoe je personeel kon motiveren en stimuleren. Dus al zijn inspanningen om zijn dochter voor te bereiden op een grootse carrière hadden toch effect gehad.
Richard Stenhorst wist als geen ander dat zijn dochter zeer overtuigend kon zijn als zij iets wilde. Als zij iets in haar hoofd had dan kreeg je dat er niet meer uit. Ze bleef koppig volhouden aan haar droom om iets in de mode te kunnen doen. Iets wat Richard Stenhorst niet echt zag zitten. Al zijn pogingen om haar van gedachten te doen veranderen en haar klaar te stomen voor een carrière als CEO of directrice bij een groot internationaal concern faalden. Zijn dochter had daar zeker de hersens en de capaciteiten voor.
Maar Sanne had maling aan geld en status. Ze was een warm en sociaal type en het personeel op Villa Stenhorst droeg haar op handen. Van de tuinmannen tot aan de dienstmeisjes. Van het personeel op de manege tot aan de kokkin. Voor Sanne deden ze alles. Netty en Philippe zagen haar zelfs als een soort eigen dochter.

Sanne had na haar studie op Princeton de banen en de minnaars voor het uitzoeken.
Maar ze wilde naar de modeacademie en verloor haar hart aan een man die ze leerde kennen op het bedrijf van een vriendin waar ze tijdelijk werkte om zich te bezinnen op haar toekomst. Ze had daar een baantje als directiesecretaresse. Zwaar onderbetaald en ver onder haar mogelijkheden met haar papieren en talenten. Maar ze vond het leuk werk en het was maar tijdelijk. Maar Richard ergerde zich eraan dat zij zich met haar kwaliteiten, een Stenhorst nota bene, liet misbruiken. Een lid van de adellijke familie Stenhorst hoorde geen minderwaardige functie van secretaresse te accepteren! De familienaam die hij zo zorgvuldig had opgebouwd moest te allen tijde hooggehouden worden. Maar ja… Sanne had maling aan status.

Tot frustratie van Richard leek ze al haar talent en een dure universitaire opleiding in de prullenbak te gooien.
Tot die avond in Milaan.
Toen vielen de schellen van zijn ogen.
Zijn dochter straalde en schitterde op een internationaal podium.
Ze had succes in haar werk en ze was gelukkig in de liefde.
En wat was hij trots op zijn dochter!

Ja, Sanne was extreem intelligent en ze kon mannen moeiteloos om haar vinger winden. Maar hij had nooit gedacht aan haar eigen geluk. Richard begreep nu dat zijn jongste dochter niet alleen haar eigen leven leefde. In haar hart droeg ze haar zus Ilse altijd met zich mee. Nu begreep hij pas waar haar passie en gedrevenheid vandaan kwamen.
Wat was hij blind geweest.
Ondanks dat zijn vrouw Léonore Sanne altijd gesteund had in haar toekomstdromen.
Richard besefte dat hij als vader vaak te streng was geweest omdat hij het beste voor zijn dochter wilde. Maar wat hij wilde, dat was niet wat Sanne wilde begreep hij nu.
Sanne was zijn oogappel. Zijn enige nog overgebleven dochter na het tragische verlies van Ilse.
Daarom wilde hij haar pushen in haar carrière om alles uit haar uitzonderlijke talenten te halen. Maar dat had alleen maar een tegendraads effect op de eigenwijze Sanne.

#

De klap was enorm geweest.
Voor de hele familie. Maar vooral voor Léonore en Sanne.
Na het verlies van haar zus waarmee Sanne een bijzonder hechte band had leek Sanne niet meer bij te sturen. Richard en Léonore hadden zich een tijd grote zorgen gemaakt of Sanne het wel zou trekken. Ilse en Sanne waren een hechte twee-eenheid die door het noodlot uit elkaar gehaald was.

Nadat Ilse als gevolg van een aangeboren hartafwijking in haar slaap was overleden wilde Sanne aanvankelijk ook niet meer leven. Ze was destijds nog maar 16 jaar oud. Ze wilde niet meer eten, ze verwaarloosde zichzelf en was één brok ellende en verdriet.
Maar na drie weken van een diepe depressie raapte ze zichzelf op nadat Léonore haar ervan overtuigd had dat haar zus dit niet gewild zou hebben. Léonore had net een dochter verloren en was bang om ook haar tweede dochter te verliezen. Ze praatte dagen, wekenlang op Sanne in. Ze deelden samen het intense verdriet. Aanvankelijk kwam ze niet door de muur heen die haar jongste dochter opgetrokken had. Sanne reageerde apathisch en ongeïnteresseerd. Zonder haar zus had het leven toch geen zin meer. Maar uiteindelijk vond ze Sannes zwakke plek. Ilse had niet de kans gehad om haar dromen waar te maken. Wat gaf Sanne dan het recht om haar leven weg te gooien? Ze mocht niet opgeven. Niet voor zichzelf en ook niet voor Ilse.

Sanne kreeg therapie en knokte zich terug. Niet voor zichzelf… maar voor haar zus.
Sanne had een missie: de dromen van haar en haar zus om te kunnen reizen naar steden en landen waar ze over gelezen en gesproken hadden en om iets in de mode te kunnen doen waarmaken.
Het ging daarna gelukkig beter met haar. Maar Sanne had zo nu en dan een terugval en huilbuien. Haar gedrag werd opstandiger en dat uitte zich in een uitbundig seksleven. Dat was haar uitlaatklep om zich te ontworstelen aan de vaak verstikkende regels op Villa Stenhorst en het immense verdriet over het verlies van haar geliefde zus. Sanne kwam uit een rijke, goede familie en was oogverblindend mooi. Dus ze kon iedereen in bed krijgen die ze maar wilde. Ze stonden voor haar in de rij.
Richard Stenhorst ergerde zich echter groen en geel aan haar seksuele uitspattingen. Sanne was een schande voor de goede familienaam. Toen hij zijn dochter in bed betrapte met nota bene haar therapeut was de maat vol.

Sanne moest weg, uit het zicht van bekenden om te voorkomen dat zij de familienaam nog verder zou schaden. Hij probeerde Sanne op de universiteit van Harvard te krijgen waar zijn oudste zoon Martijn gestudeerd had. Helaas was daar geen plaats meer. Maar Princeton was een uitstekend alternatief. Dus Sanne werd voor vier jaar naar New Jersey getuurd.
Op de universiteit van Princeton maakte ze hechte vriendschappen. Met name met LeAnn en Kaitlin. Ze kwam in het cheerleader team en hervond het plezier in het leven. De jaren in New Jersey vormden haar tot de vrouw die ze nu was. Op Princeton was ze gewoon Sanne, niet de dochter van een familie van adellijke afkomst. Precies wat ze altijd wilde. Gewoon één van de groep.
Haar verbanning naar Princeton was geen straf maar een zege. Ze experimenteerde volop met seks op allerlei gebieden. Eigenlijk deed ze alles wat haar vader niet wilde dat een Stenhorst zou doen. Het was de mooiste tijd van haar leven.

Na haar studie op Princeton keerde Sanne terug naar Nederland om aan de modeacademie in Amsterdam te gaan studeren. Het deed haar pijn om haar Amerikaanse hartsvriendinnen achter te moeten laten. Op Princeton werden de drie meiden die vrijwel altijd samen waren ook wel ‘The Dutch Connection’ genoemd. Ze waren erg aan elkaar gehecht en Princeton betekende een oase van vrijheid voor Sanne.
Maar Sanne had een missie. Een droom. En een belofte die ze aan haar zus had gedaan. LeAnn en Kaitlin wisten en begrepen dat. ‘Dutchy’ of ‘Red’ zoals ze door haar Nederlandse achtergrond en haar donkerrode haar op Princeton wel genoemd werd ging weer naar huis.
Bij het afscheid vloeiden dikke tranen. Maar het was geen definitief afscheid. Ze waren friends for live.

Tijdens Sannes studie aan de modeacademie had ze daar ook veel sekscontacten en ze genoot daar volop van. Maar ze kreeg in die periode ook een intieme relatie met haar vriendin Yvonne.
Daarna lagen de banen op haar te wachten. Ze kreeg vanwege haar opleiding op Princeton, de goede familienaam en diverse zakenrelaties van haar vader uitstekende aanbiedingen van grote gerenommeerde bedrijven. Maar er was niets bij wat Sanne interesseerde.
Dus ze besloot om tijdelijk te gaan werken op het bedrijf van haar vriendin Yvonne. Als directiesecretaresse nota bene. Misschien ook wel om haar vader te jennen en hem duidelijk te maken dat zij haar eigen keuzes wilde maken.
Sanne dacht na over haar toekomst.

Inmiddels was ze na al die jaren wel klaar met seks om de seks. Met mannen die haar wilden om haar lichaam. Zeker, ze had ervan genoten en ze had nergens spijt van. Maar ze was nu wat ouder en ze moest verder met haar leven. En uiteindelijk wilde ze toch een gezin. Ze kon niet eeuwig zo losbandig blijven leven.
Ze was er ook wel klaar mee. Ze had alles meegemaakt, alles gedaan wat je maar kan bedenken op seksgebied. Er was niets wat haar nog kon opwinden. Voor Sanne was het een koud kunstje om een man in bed te krijgen. Ze zocht haar prooi uit en sloeg toe. Geen vent die haar kon weerstaan als zij er echt voor ging.
Omdat ze zo bloedmooi was durfden niet alle jongens of mannen haar te benaderen. Uit angst om een blauwtje te lopen bij haar. Meestal waren het alleen de macho-types of degenen die te diep in het glaasje hadden gekeken die haar aan durfden te spreken. En daar was Sanne beslist niet van gediend.

Sanne had er plezier in om juist de wat bescheiden of verlegen jongens te benaderen. Door met hen te flirten zag ze hen groeien en aan zelfvertrouwen winnen. Dan genoot ze samen met hen van de verbaasde en jaloerse blikken van hun stoere vrienden. Om ze daarna in bed de nacht van hun leven te bezorgen.
Zo was er eens een jongen die nog maagd bleek te zijn. Sanne stelde hem op zijn gemak. Hij kon niet geloven dat een uitzonderlijk mooie meid die door iedereen begeerd werd seks met hem wilde. Ze vrijden urenlang en hadden spetterende seks tot diep in de nacht. Ze zag zijn ogen glanzen als hij keer op keer gemeend ‘dankjewel, dankjewel!’ kreunde. Dat was voor Sanne het sein om er nog een schepje bovenop te doen. Met jongens die alleen op haar geilden vanwege haar mooie borsten had ze helemaal niets. Die waren compleet kansloos bij haar. Tenzij ze echt een jongen wilde die ze leuk of aantrekkelijk vond.

Sanne was naarstig op zoek naar een baan waarin haar hart lag: de mode-industrie.
Ergens was het ook wel om zich af te zetten tegen haar te strenge vader met al zijn regels en gedram over de goede familienaam. Wat kon haar dat schelen. Het ging om haar geluk, niet over wat haar vader wilde. Ze had aan het graf van haar zus een belofte gedaan die ze na wilde komen. Gelukkig had ze wel de onvoorwaardelijke steun van haar moeder.
Haar moeder Léonore en LeAnn waren eigenlijk de enige personen waar ze haar hart over het pijnlijke verlies van haar zus kon luchten. De enigen die haar echt begrepen.
Ja, natuurlijk leefde iedereen met haar mee en vonden ze het allemaal heel erg voor haar. Maar echt begrijpen, nee, dat konden ze maar tot op een bepaalde hoogte. Daarvoor hadden Sanne en Ilse samen een te hechte en te diepe band gehad.
Aan de persoonlijke gesprekken met LeAnn had Sanne veel meer gehad dan aan die sessies met die therapeut met wie ze ten slotte in bed was beland. Zijn kennis kwam uit een boekje. Hij begreep niet wat zij echt voelde. Maar LeAnn keek dwars door haar heen. Rechtstreeks in haar hart. Niemand kende Sanne beter dan haar hartsvriendin. Ze hadden samen vele diepgaande gesprekken gevoerd over het leven, over filosofen en over hun diepste en intiemste verlangens en wensen.
Kaitlin was haar andere hartsvriendin. Maar daar deelde Sanne heel andere dingen mee. Vooral op het gebied van seks.

Sanne zocht naar een rustpunt in haar stormachtige leven. Iemand die haar accepteerde om wie ze was, met al haar fouten en uitspattingen in haar verleden. Ze was inmiddels het zwarte schaap in de adellijke familie Stenhorst. Ze was even klaar met mannen die haar als een lustobject gebruikt hadden. Ja, zij had hen net zo goed voor seks gebruikt als zij haar. Maar als beide partijen ervan genoten zag Sanne daar geen kwaad in. Ze had nooit een relatie kapot gemaakt. Daar was ze heel scherp op. Als ze wist dat iemand een vriendin had ging ze niet met hem naar bed. Maar ze had die seks gewoon nodig als uitlaatklep.
Maar ze werd ouder en milder.
Ze wilde zich settelen en een gezin stichten. Al dachten veel van haar vrienden en vriendinnen dat zij nooit een monogame relatie op zou kunnen bouwen.
Toch stopte ze met seks met mannen.
Tijdelijk.

Ze wachtte op haar prins op het witte paard. Ze was er altijd in blijven geloven dat die ooit een keer voorbij zou komen in haar leven. Sanne had in die periode van 11 maanden, 3 weken en 4 dagen alleen nog seks met haar vriendin Yvonne. Nog steeds begreep ze niet hoe ze die periode doorgekomen was.
Ja, er waren moeilijke momenten. En soms zag ze wel een aantrekkelijke man met wie ze wel seks zou willen. En het zou haar waarschijnlijk weinig moeite te kosten om een man in bed te en als zij er echt voor ging. Maar ze hield vast aan haar standpunt.

En toen zag ze Mark.
Ze vond hem meteen leuk en aantrekkelijk. Het was een technicus op het bedrijf waar zij en Yvonne werkten. Hoe langer ze hem kende, hoe leuker ze hem vond. Ze probeerde zijn aandacht te trekken. Maar hij was te verlegen om op haar avances in te gaan.
Sanne voelde na een bedrijfsfeest dat Mark de ware was voor haar. Maar Mark was bang om een blauwtje te lopen en uitgelachten te worden. Sanne was volgens hem een onbereikbare droom.
Niet alleen voor hem. Een aantal collega’s gooiden voorzichtig een visje uit bij de sexy directiesecretaresse. Maar ze vingen allen bot. Sanne wees ze vriendelijk, doch gedecideerd af. Sorry, geen interesse. De tijd dat ze elke gelegenheid op lekkere seks aangreep lag achter haar. Dat was voorbij. Ze was er echt klaar mee.

Sanne richtte haar pijlen subtiel op Mark. Maar hij was zo onzeker en dacht geen enkele kans te maken bij de sensuele roodharige.
De enige vrouw waar Mark veel mee optrok was Yvonne. Yvonne was lesbisch en vormde geen gevaar voor hem. Mark had weinig ervaring met vrouwen en Yvonne was eigenlijk de enige vrouw waarbij Mark zich op zijn gemak leek te voelen.
Sanne hoorde Yvonne helemaal uit over Mark. Ze wilde alles van hem weten.
Yvonne werd er helemaal gek van. Waarom vraag je het hem niet zelf? Vraag hem uit of zo zei ze.

Sanne sloeg daarop haar ogen neer.

“Hij wil mij niet… Hij vindt mij niet leuk genoeg denk ik” zei ze teleurgesteld.

Yvonne keek haar ongelovig aan.

“Een man die jou niet wil? Bestaan die…?”

Sanne legde Yvonne uit dat hij niet goed op haar hints reageerde. Mark is niet zo goed met vrouwen had Yvonne haar verteld. Mij laat hij toe omdat hij weet dat ik lesbienne ben. Maar verder houdt hij vrouwen op afstand. Ga er gewoon voor had ze Sanne verteld.

“Yvon… Ik heb jarenlang allerlei jongens en mannen geneukt. Puur om de seks. Maar ik wil niet dat Mark mij wil om de seks maar om wie ik echt ben. Omdat hij mij leuk vindt. Ik wil met hem uit zonder dat er sprake is van een vooruitzicht op seks. Daar ben ik klaar mee. Maar hij durft niet op mijn avances in te gaan. Hij klapt helemaal dicht als ik te dicht in zijn buurt kom.”

“Zeg hem gewoon dat je hem leuk vindt en met hem uit wil.”

“Hij gelooft mij niet en hij denkt dat ik hem voor de gek hou. Hij is er rotsvast van overtuigd dat hij geen kans maakt bij mij.”

“Dat meen je niet? Elke man geilt op jou en droomt van jou. Jij kan iedereen krijgen die je wilt! Je had toch een huwelijksaanzoek van een prins uit Dubai?”

“Ja. Hij had een enorm paleis met badkamers met gouden kranen. En meerdere huizen in diverse landen en steden. We hebben samen 5 of 6 keer seks gehad. Toen werd hij mij te opdringerig en te bezitterig. Hij wilde met mij trouwen maar ik was hem beu. Toen heb ik hem gedumpt.”

“Het lijkt mij niet dat zo’n man geen vrouw kan krijgen. Dat hij jou wilde zegt genoeg volgens mij.”

“Villa Stenhorst was al een gouden kooi. Ik word niet gelukkig in een gigantisch paleis. Het was er koud en kil. Niet de temperatuur, maar de atmosfeer. Ik hoefde maar een wenkbrauw te bewegen of er stond al een bediende klaar om alles te doen wat ik maar wilde. Het werkte me op mijn zenuwen ondanks mijn achtergrond en kennis van de etiquetten. Ik ben verdorie een gezonde Nederlandse meid, geen hulpbehoevende! Op Villa Stenhorst vond ik het juist leuk om mee te helpen in de keuken. Ik maakte zelf mijn bed op zodat het dienstmeisje dat niet hoefde te doen. Ik had seks met de jongen die het zwembad schoonmaakte. Ik voelde mij als een Stenhorst nooit beter als ons hardwerkende personeel. Ik had respect en waardering voor hen. Ik haatte het als ze mij juffrouw Stenhorst noemden. Ik wilde dat ze mij gewoon Sanne noemden. Op school wilde ik ook gewoon een van de meiden zijn. Niet dat verwende nest uit die grote dure villa.
Die prins uit Dubai wilde mij als een soort trofeevrouw. Hij dacht mij te kunnen kopen met zijn geld en status. Hij gaf mij dure cadeaus die ik allemaal heb teruggegeven. Ik was er niet gelukkig en ik hield niet van hem. Ik wil een man wie mij echt gelukkig maakt Yvon. Geld en titels zeggen mij niets.”

“Mark wel…?”

Sanne zuchtte weemoedig.

“Ontelbare mannen willen met mij naar bed… maar net die ene die ik leuk vind en waar ik mijn zinnen op heb gezet durft niet met mij uit. Omdat hij denkt dat hij kansloos is en ik hem voor de gek houd. Ik heb nog nooit een man versierd Yvon. Ik weet niet hoe dat moet. Ze liepen altijd achter mij aan en ik wimpelde ze af. Ja… ik weet heel goed hoe ik iemand in bed kan krijgen als ik zin heb in seks. Dat kost me geen moeite. Maar ik wil dat Mark mij kiest omdat hij mij echt leuk vindt. Niet omdat hij met mij naar bed wil.”

“Ergens is het wel komisch” grijnsde Yvonne.
“De hartenbreekster, de meest begeerde vrouw, de droom van elke man, de onbereikbare, de godin met de perfecte borsten, het seksbeest en het ultieme lustobject… de vrouw die elke man met een zwoele blik kan doen smelten of een hartaanval kan bezorgen… die kan geen date regelen met haar vriendje…???”

“Ik weet dat het stom klinkt Yvon. Maar ik heb je hulp nodig. Ik wil Mark. Jij kent hem goed en hij vertrouwt jou. Bij mij klapt hij helemaal dicht. Ik wil een kans om eens rustig en persoonlijk met hem te praten tijdens een gezellig etentje. Hier zijn er altijd collega’s in de buurt. Ik moet dus één op één met hem kunnen spreken. Maar hij trekt een muur op en ik kom er niet doorheen. Ik kan hem waarschijnlijk wel in bed krijgen maar ik wil meer dan dat. Ik wil dat hij voor mij kiest. Echt voor mij! En niet voor mijn tieten.”

“San… de man die jou niet wil moet nog geboren worden. Jij hebt verdorie alles! Je bent mooi, leuk, slim, gezellig, financieel onafhankelijk, sociaal… Ik ben een vrouw en vrij graag met jou. Maar als ik een man was dan wist ik het wel hoor.”

“Normaal proberen mannen mij te versieren, niet andersom. Ik weet hoe ik een man in bed kan krijgen maar ik wil de garantie dat het hem niet om de seks gaat. Hij acht zich kansloos bij mij. Als ik mijn troefkaart gebruik zal ik nooit weten of hij mij wil of mijn borsten. Snap jij mijn probleem?”

“Mark is zo niet. Hij geeft echt om jou. Maar… je bent absurd mooi en sexy. Dat werkt nu tegen je.”

“Dus hij vindt mij wel leuk…?”

“Hij is gek op je! Zoals zoveel mannen. Maar jij durft hem niet te verleiden uit angst dat hij jou alleen wil neuken en hij durft geen ja te zeggen omdat hij denkt dat jij onbereikbaar bent voor hem.”

“Yvon… jij bent close met hem. Jij bent de enige vrouw die hij toelaat tot zijn diepere gevoelens. Ik kan hem onvoldoende bereiken. Ik heb jou nodig Yvon.”

“Je moet er gewoon vol voor gaan als je hem echt wil Sanne. Geloof mij nou… geen man zegt nee tegen jou! Vertrouw wat meer op jezelf. Maar oké… ik zal je helpen. Ik praat wel met Mark. Geef me een paar weken om hem langzaam en voorzichtig stapsgewijs klaar te stomen voor een gezellig etentje zonder seks met de meest begeerde vrouw op deze planeet whahaha…”

“Dit is niet grappig Yvon…”

“Sorry. Je houdt echt van hem he?”

“Ja! Ik ben verliefd denk ik. Voor het eerst. Ik heb dit nog nooit eerder voor een man gevoeld…”

“Ik ben niet blind Sanne. Ik zie het aan alle kanten vonken als jullie elkaar aankijken. Maar jullie hebben blijkbaar even een duwtje nodig. Oké… ik ga mijn best doen. Ik regel een date… en dan is het verder aan jou.”

“Yvon… als dit lukt ben ik jou eeuwig dankbaar. En dan word je mijn maid of honor.”

“Ik stuur de rekening wel naar je vader.”

“Mijn vader wil dat ik met die prins uit Dubai trouw. Goed voor de familienaam. Hij gaat het niet leuk vinden als ik, een Stenhorst, met een eenvoudige arbeider trouw. Maar ik ben toch al het zwarte schaap in de familie. Ik trouw met wie ik wil! Liever 10 hoog op een klein flatje met de liefde van mijn leven dan in een enorm koud paleis met gouden kranen. Dit gaat mij waarschijnlijk een flinke ruzie opleveren met mijn vader. Ik zal volgens hem de familienaam wel weer te grabbel gooien. Maar het is MIJN leven Yvon!”

“Je bent een bijzondere meid met een hart van goud Sanne. Ik hou van jou. Ik weet dat je een gezin met kinderen wil. Dat kan ik jou niet geven. Ik weet heel goed dat onze relatie tijdelijk is. Je bent altijd open en eerlijk geweest. Ook tegen mannen waarmee je naar bed ging dat er verder niets te halen viel bij jou. Je vader moet toch inzien dat jij voor je eigen geluk gaat en niet voor een goede familienaam? En zo vreselijk is het toch niet als je met een gewone sterveling trouwt?”

“Het gaat om het aanzien van de familie Yvon. Vader hecht daar veel waarde aan. De naam Stenhorst moet van onbesproken gedrag zijn. Ik voldoe daar niet altijd aan. Ik wil geen ruzie met mijn vader. Maar ik leg me niet neer bij zijn wil. Hopelijk respecteert hij mijn keuze. Mijn moeder staat wel achter mij. Zij begrijpt me. Ik neem wellicht het risico dat vader me wil onterven al denk ik niet dat het zover komt. Maar zelfs als dat zo zou zijn… dan moet het maar. Ik trouw de man die IK wil, niet met degene die mijn vader wil. Ik ben dankbaar dat ik ben opgegroeid in luxe en weelde. Met alle kansen om de beste opleidingen te volgen. Maar soms had ik gewild dat ik in een rijtjeshuis geboren was en dat we op een zaterdag bij de McDonald’s konden eten in plaats van in dure restaurants waar je als kind stil moet zitten en niet mag spelen.”

“Er zijn redenen waarom ik jou soms benijd. Maar ook redenen dat ik blij ben dat ik een normale jeugd heb gehad. Jij en Ilse lagen altijd onder een vergrootglas. Ik vind dat je vader soms te streng was voor jullie.”

“Ik weet dat hij het beste voor mij wil Yvon. Hij is wel mijn vader en ik hou van hem al ben ik het niet altijd met hem eens. Ik heb ontzettend veel van hem geleerd.”

“Hij moet gewoon wat minder aan het belang van zijn familie denken en wat meer aan het geluk van zijn dochter. Hij weet niet half wat voor een geweldige dochter hij heeft.”

“Hij vindt dat ik met mijn opleiding en talenten beter kan krijgen. Maar het is mijn leven, niet dat van hem. Mijn figuur was altijd een wapen maar nu werkt het helaas tegen mij” zuchtte Sanne.

“Je bent vreselijk mooi, intelligent en je komt uit een rijke familie met aanzien. Dat maakt jou een felbegeerde vrouw. Maar het kan mannen ook onzeker maken Sanne. Vooral als ze net als Mark nog niet veel ervaring hebben met vrouwen.”

“Daarom heb ik jouw hulp nodig Yvon. Het zweet breekt hem uit als ik bij hem in de buurt kom. Maar… ik wil hem! Voor het eerst in mijn leven ben ik verliefd en wil ik een man. Niet voor de seks, maar als levensgezel.”

“Geen seks? Zeker weten…?” grijnsde Yvonne die Sanne wel beter kende.

“Nou, dat mag wel in de krant.”

“Ik wil veel meer dan seks! Ik wil een vaste relatie met hem. Dan komt die seks vanzelf wel. Dat zal even wennen zijn. Ik ben al 11 maanden niet meer met een man naar bed geweest!”

“Dat is voor jou wel uitzonderlijk ja. Mark is geen maagd meer had ik begrepen. Maar hij heeft weinig ervaring met vrouwen Sanne. En seks is heel belangrijk voor jou. Jij komt uit een rijke, vooraanstaande familie, hij uit een arbeidersgezin. Jullie zijn zo enorm verschillend. Weet je zeker dat je dit door wil zetten?”

“Mijn vader bepaald niet met wie ik trouw. En jij ook niet Yvon. Als we veel met elkaar vrijen komt dat vast wel goed. Ik kan er toch ook niks aan doen dat mijn ouders veel geld hebben?”

“Ik hoor het al… Mark heeft een ticket to paradise op zak. Maar hij weet het nog niet…” grijnsde Yvonne.

Yvonne moest weer aan het werk.
Sanne zat op haar kantoor nog even te dromen.
Nooit eerder was ze zo gek geweest op een man. Ze had met vele jongens en mannen het bed gedeeld maar geen enkele had haar hart weten te veroveren. Dit was echt de eerste keer.
Haar gevoelens voor Mark waren diep. Ze wilde hem!

Maar Yvonne had wel gelijk. Ze hadden beiden een totaal andere achtergrond. Dat kon botsen. Maar als hun liefde sterk genoeg was dan moesten die verschillen toch te overbruggen zijn? Zij kon er toch ook niets aandoen dat ze opgegroeid was in een rijke, vooraanstaande familie? Ze probeerde altijd zo gewoon mogelijk te doen. Sanne voelde zich niets beter dan haar schoonmaakster die haar sanitair onderhield. Dat hij weinig ervaring in bed had deerde haar niet. Zij kon hem alles leren op seksgebied. Dat kwam vast wel goed.
Sanne had mensenkennis. Haar gevoel liet haar zelden in de steek. En haar gevoel vertelde haar dat Mark de ware was voor haar. Ze zou haar vader flink tegen de haren instrijken als ze voor Mark zou kiezen. Maar ze wilde vechten voor haar eigen geluk.
Maar eerst moest ze hem nog zien te krijgen.

Sanne had mannen bij de vleet die met haar wilden trouwen. Vanwege haar wulpse, welgevormde lichaam. Of vanwege haar geld. Of gewoon omdat ze van haar hielden. Maar geen enkele man liet haar hart sneller kloppen als het om ware liefde ging.
Het zou haar verdorie toch niet overkomen dat die ene man die zij wilde haar niet zag zitten?
Haar schoonheid werkte blijkbaar verlammend op hem. Maar tijdens een romantisch etentje zou ze hem wel kunnen verleiden en overtuigen dacht Sanne. Want de manier waarop hij naar haar keek was haar niet ontgaan. Geen pure lust, dat zou een afknapper zijn. Maar een echt geïnteresseerde, respectvolle, warme blik.
Maar zodra zij terugkeek wende hij steevast met een rood hoofd zijn blik af.
Er waren ook steeds collega’s in de buurt. Maar als ze samen waren… dan zou ze toeslaan. Ze moest hem onder vier ogen kunnen spreken in een omgeving die daarvoor geschikt was.
Ze had haar zinnen op Mark gezet en was vastbesloten om hem te veroveren.

#

Sanne, Mark en Mieke waren niet de enigen die op de Tweede Kerstdag naar de manege gingen.
De rit te paard met de hele familie was een soort traditie geworden op Villa Stenhorst.
De grootouders gingen niet mee, die bleven op Villa Stenhorst. Evenals de jongste kleinkinderen.
Maar Frank en Linda van den Berg, de ouders van Mark en Mieke gingen wel mee.
Paarden en de concertvleugel bespelen waren de 2 passies van Léonore Stenhorst, Sannes moeder.
Ze vond het heerlijk om haar kinderen en kleinkinderen met de feestdagen te ontvangen op Villa Stenhorst. De week tussen Kerst en Nieuwjaar met de hele familie was de mooiste week van het jaar waar ze altijd reikhalzend naar uitkeek.

Normaal ontbeten ze in de blauwe salon. Maar nu de hele familie compleet was kozen ze voor de grote eetzaal waar meer plaats was.
Langzaam maar zeker druppelden steeds meer familieleden de eetzaal in.
De familie Stenhorst meestal in ruiterkleding. Zij waren allen opgeroeid op de manege en hun echtgenotes hadden daar ook leren rijden. De familie Van den Berg casual in spijkerbroek. Dat was wel een contrast met de chique feestkleding van de dagen ervoor.
Het weer was goed en het beloofde een mooie droge dag te worden met niet te veel wind. Ook de kou viel best mee dus prima omstandigheden voor een winterse rit te paard.

De vijf kleinkinderen zaten bij elkaar en werden in de gaten gehouden door hun moeders Monique en Tracy. De Grootouders van Sanne en de ouders van Mark zaten ook bij elkaar.
Sanne en Mieke vormden samen de bediening. Gelukkig had Netty voor haar vertrek alles klaargezet in de grote keuken.
John kon het niet laten om zijn zus Sanne plagerig een tik op haar billen te geven.

“Hey lekker ding van een dienstmeid… geef mij nog eens een kop koffie!”

Sanne had een lichtgrijze rijbroek aan en haar hoge rijlaarzen. Daaroverheen droeg ze een zwarte strakke getailleerde trui. Zo hadden Mark en Mieke haar zelden gezien. Maar ook in deze outfit zag ze er met haar donkerrode haar weer verpletterend uit vond Mieke.

Monique, de vrouw van John zag het glimlachend aan. Ze wist wel dat John gek was op zijn zus.

“Mankeert er iets aan je handen? Of voel jij je als een Stenhorst te goed om het zelf te pakken?” kaatste Sanne vinnig terug.

“Je bent zelf een Stenhorst overloopster!”

Sanne liet haar jongste broer demonstratief haar trouwring zien.

“Ik ben toch echt een Van den Berg hoor!”

Richard Stenhorst keek het glimlachend aan.

Zijn dochter was gelukkig met Mark wist hij. Het deed hem goed om zijn dochter zo te zien stralen.

Ze had de juiste keuze gemaakt.

Ook in haar werk.

Ze had bewezen om leiding te kunnen geven aan een groot bedrijf. Ze had haar nek uitgestoken met een gedurfde visie en een ingrijpende reorganisatie doorgevoerd bij Alfredi Fashions. Op die gala-avond in Milaan stond ze vol in de internationale schijnwerpers en ze stal de show in een vlotte presentatie in 3 talen. Ze stond op de frontcover van de Vogue. Man, wat was hij trots als vader! Ze was ondanks haar eigen keuzes toch een echte Stenhorst.

Richard had er bij zijn zakenrelaties met trots op gewezen dat zijn dochter de fashion director was van een groot internationaal modeconcern in Milaan.

“Gaan jullie met Nieuwjaar mee naar Sankt Moritz?” vroeg Tracy toen Sanne aanschoof aan tafel om zelf ook een broodje te eten.

Tracy was de Amerikaanse vrouw van Martijn, de oudste broer van Sanne.

Het was traditie dat de familie tussen Kerst en Nieuwjaar een aantal dagen op wintersport ging om te skiën. Vaak gingen ze dan naar Sankt Moritz in Zwitserland. Maar soms ook naar Aspen Colorado in de Verenigde Staten.

“Dit jaar niet” zei Sanne.
“We blijven dit jaar in Nederland met mijn schoonouders.”

“Richard en ik gaan ook niet mee. Frank en Linda logeren hier tot het Nieuwjaar” zei Léonore.

“Ooh, dat is jammer! We zullen jullie missen” zei Tracy met spijt.
“Zijn jullie wel eens op wintersport geweest?” vroeg ze aan Mark en Mieke.

“Nee, nog nooit” gaf Mark eerlijk toe.

“Dat moet je echt eens proberen! Het is echt leuk. En altijd mooi om de jaarwisseling door te brengen in de sneeuw en de bergen met een glas glühwein!”

Mark en Mieke keken elkaar even aan.
Hun blikken zeiden voldoende en dat ontging Sanne niet.
Ze haalde bijna onopgemerkt even haar schouders op. Alsof ze zich verontschuldigde dat ze nu eenmaal uit een andere familie kwam dan zij.
Nu ze de familie Stenhorst beter hadden leren kennen keken de Van den Bergs niet meer zo tegen hen op als in het begin. De Stenhorsts waren ook gewoon mensen met hun eigen wensen en gewoontes hadden ze ontdekt. Maar deze dagen op Villa Stenhorst brachten wel aan het licht dat er wel degelijk verschillen waren tussen beiden families. Hoewel ze vooral door Léonore warm welkom waren geheten in de familie.
Maar Sanne bleef gewoon Sanne.

“Misschien gaan we volgend jaar wel mee” zei Sanne
“Mark en ik gaan in het voorjaar naar New Jersey voor de jaarlijkse reünie van Princeton.”

“Daar mogen toch nooit mannen bij aanwezig zijn?” vroeg Monique.

Vanuit haar ooghoek hield ze zowel haar oudste dochter als haar jongste zoontje in de gaten die met zijn eten zat te spelen.
Zolang hij er geen kliederzooi van maakte liet ze het maar even gaan.

“Normaal zijn we inderdaad als team met de meiden onder elkaar. Maar speciaal voor Mark heeft Shelly een uitzondering gemaakt. Omdat wij overkomen uit Europa. En misschien ook omdat er een paar meiden bij zijn die nog niet echt geloven dat ik echt getrouwd ben” grijnsde Sanne.

“En vonden de andere dames dat goed?”

“Shelly is onze leidster. Onze team captain. Zij organiseert de reünie en zij bepaalt meestal wel wat er gebeurt. Maar ik denk dat mijn vriendinnen wel nieuwgierig zijn naar mijn echtgenoot. Kaitlin en LeAnn kennen hem natuurlijk al. We gaan voor twee weken naar de States. Ik laat Mark graag New York zien en we zullen ook een aantal dagen bij LeAnn in Trenton en bij Kaitlin in Albuquerque verblijven.”

Al waren ze allen allang uitgestudeerd en waren de meeste dames inmiddels al moeder, door de jaarlijkse reünie waren ze nog steeds een hechte groep en vormden ze gevoelsmatig nog steeds een team.

“Het is echt een leuke groep met leuke meiden” zei Martijn.
“Ik heb ze wel eens bezig gezien. Jullie waren echt heel goed. En hoewel ik op Harvard zat ben ik er toch trots op dat mijn zusje een flyer was bij Princeton.”

“Ik was geen cheerleader maar ik heb Martijn op Harvard leren kennen” zei Tracy.
“Er is altijd een gezonde concurrentie tussen die universiteiten. Vooral op het football field.”

“Het was onze taak om onze jongens aan te moedigen. De mooiste tijd van mijn leven” zei Sanne.
“Maar nu ben ik heel gelukkig met Mark in Milaan!”

Sanne gaf hem in het bijzijn van de hele familie een intieme zoen.
De warme blik in haar glanzende ogen spraken boekdelen.
De moeders Léonore en Linda keken vertederd toe.
Maar ook Richard Stenhorst kon een glimlach niet onderdrukken.
Mark was het beste dat hun dochter kon overkomen dacht Léonore.

Zij en Richard hadden zich serieus zorgen gemaakt om Sanne na het pijnlijke verlies van hun oudste dochter Ilse. Sannes wereld stortte volledig in. Ze had zich teruggevochten uit een hele diepe put.
Toch bleef het verlies van haar zus een kras op haar ziel. Een open wond die nooit volledig zou genezen. Haar turbulente en opstandige seksleven was daar een gevolg van.
Maar nu had ze in Mark haar rustpunt in haar leven gevonden.
Mark was haar soulmate, haar anker, haar alles. Sei la mia vita zoals Sanne het in het Italiaans zei.
Mark liet haar stralen van geluk. Sanne leefde voor Mark. En hij voor haar.
Het vonkte aan alle kanten tussen die twee. Dat zag iedereen.

Mark keek trots naar zijn mooie vrouw die met trots zijn ring droeg.
Wat een geluk dat hij deze geweldige vrouw de zijne mocht noemen.
Met haar sensuele lichaam en het rode haar dat haar mooie gezicht zo fraai omlijstte en tot op haar schouders golfde.
Sanne keek heel verliefd naar hem met haar mooie grijsblauwe ogen.
Ogen waarin hij hopeloos kon verdrinken.
Een blik of een lach van Sanne maakte zijn hele dag goed.
Sinds hij Sanne had ontmoet was zijn leven een rollercoaster. Sanne had zijn leven op zijn kop gezet en hij genoot er met volle teugen van.

Nog altijd kon hij niet geloven dat een vrouw als zij voor hem gekozen had uit de lange rij van aanbidders. Aanbidders die bovendien veel meer te bieden hadden dan hem. Maar Sanne had haar pijlen op hem gericht. Zij had hem gekozen, andersom had hij dat nooit gedurfd.
Sanne was een sprookje.
Elke dag met haar was een feest.
Deze droomvrouw lag elke avond naast hem in bed.
En ze was altijd in voor seks. Maar ze konden ook urenlang intiem vrijen.

Mark droeg Sanne op handen. Hij kuste de grond waarop ze liep.
Al haatte Sanne het om op een voetstuk te worden gezet.
Zoals Sanne zei, ze waren samen één.
‘Velen hadden mijn lichaam, maar mijn hart klopt alleen voor jou’ had ze hem verteld.

De avond in La Rive waar het allemaal voor hen begonnen was had de passie weer flink op laten laaien.
Sanne en Mark waren verliefder dan ooit leek het.