Nadat we Mieke en Maaike hadden uitgezwaaid, wilde ik me net omdraaien om met de rest terug naar binnen te gaan toen ik de auto van de postbode aan zag rijden. Ik liep hem tegemoet en babbelde even met Lars, die ook in het dorp woonde en ik wel kende. Hij overhandigde mij onze post en terwijl ik naar binnen liep, bekeek ik de stapel brieven, die voornamelijk uit rekeningen en reclame bestond, maar er was ook een brief uit Nederland van een afzender, die ik niet kende, maar het was wel aan mij gericht.

Binnen in mijn werkkamer opende ik de envelop en terwijl ik de brief las, voelde ik mij helemaal verstijven en trillen. De brief was van een zekere Nico Pieterse uit Aalten, die werkzaam was op de algemene begraafplaats en hij schreef mij dat er enkele oudere graven geruimd zouden gaan worden in het veld, waar mijn biologische ouders in een graf lagen. Dit graf had als enige van de graven door een onbekende donateur een eeuwig grafrecht gekregen, maar het lag enigszins in de weg voor de herstructurering van het veld. Omdat hij destijds mijn verhaal in alle kranten in Nederland had gevolgd, herkende hij de namen en is op zoek gegaan en via diverse wegen kwam hij aan mijn adres en nu vroeg hij of ik bezwaar wilde maken tegen het verplaatsen van het graf naar een ander veld. Hij somde een paar opties op en onder zijn handtekening stonden zijn contactgegevens.

Ik staarde een lange tijd naar de brief in mijn handen en na een tijdje zocht ik Sanne op, die ik in de woonkamer aantrof, gebogen over haar studieboeken. Ze keek op toen ik binnen kwam en zag gelijk dat er iets aan de hand was. “Wat is er lieverd? Je ziet helemaal bleek. Kom eens bij me zitten.”

Ze haalde wat spullen weg van de bank en ik ging naast haar zitten. Ik gaf haar de brief, die ze snel las en ook zij leek te schrikken. “Jouw echte ouders.” Stamelde ze. “Wist jij dat die daar lagen?”

Ik schudde mijn hoofd en zei: “Nee, ik wist wel dat ze in Nederland waren begraven omdat er niemand was, die de stoffelijke overschotten kwam opeisen en in alle stukken die ik van de jeugdbescherming had gekregen was er alleen sprake van dat het ongeluk destijds in de buurt van Aalten was en dat ik daar opgevangen werd als baby. Nergens was er sprake van wat er met mijn ouders was gedaan en ik heb me eigenlijk nooit gerealiseerd dat zij daar misschien wel zijn gebleven. Ik had mijn eigen ouders inmiddels en dacht er niet over na. Wat nu dan?”

Ik dacht even na en zei uiteindelijk: “Ik weet het niet, maar ik wil het eigenlijk ook wel met mijn ouders bespreken.” Daarbij doelde ik op mijn pleegouders en Sanne vond dit een goed idee.

Ik pakte mijn telefoon en koos het nummer van mijn pa.

“Hey Rob.” klonk het vrolijk door de telefoon. “Wat leuk dat je belt. Alles goed, mijn jongen?”

“Ja pa, hier is alles in orde. Ik heb alleen iets dat ik met jullie wel bespreken.”

“Oh… wacht even, dan zet ik je op speaker. Gon zit naast mij.”

Ik hoorde even later de stem van mijn pleegmoeder vrolijk roepen: “Hoi lieverd! Ben je al die vrouwen eindelijk zat? Je mag weer bij pappie en mammie terugkomen hoor. We hebben nog wel een kamer over. Moet je die alleen delen met mijn naaimachine.”

Ik schoot in de lach en zei: “Dankjewel mam, maar mijn naaimachine zit naast me en haar ben ik nog lang niet zat.”

“Hoi Gon!” riep Sanne vrolijk.

We babbelden even met elkaar, maar toen vroeg mijn pa op een serieuze toon: “Wat wilde je eigenlijk bespreken Rob?”

Ik vertelde het verhaal van de brief en toen ik klaar was, bleef het even stil, maar toen hoorde ik mijn pleegmoeder zeggen: “Is het een idee om jouw ouders over te laten komen naar het kasteel? Dan kan jij ze in het mausoleum bijzetten en dan zijn ze weer thuis.”

Ik kon mijzelf wel voor mijn kop slaan, dat ik daar niet aan gedacht had en ik bedankte mijn ma voor haar geweldige idee. Dit voelde ook echt goed, maar ik vroeg toch voorzichtig of zij daar geen bezwaar tegen zouden hebbe. Daarop antwoorde mijn pleegvader heel beslist: “Nee Rob, daar hebben wij geen bezwaar tegen. Jouw ouders horen daar en wij hebben daar niks op in te brengen.”

“Ja dat kan zijn, maar jullie zijn voor mij mijn echte ouders.”

“Dat is lief van je Rob en jij bent onze zoon, maar jouw biologische ouders hebben jou gemaakt en zonder dat hebben wij jou nooit in ons leven gekregen en daarom ben ik hen intens dankbaar, ook al is het verschrikkelijk dat hen dit alles is overkomen en zij nooit de kans hebben gehad om te zien wat een heerlijke vent jij geworden bent. Daarom alleen al moeten zij bij jou zijn en Rob, als het zover is dan zijn Gon en ik erbij.”

Ik voelde tranen langs mijn wangen lopen en ook Sanne had het niet droog gehouden. Ik bedankte mijn pleegouders en zou hen laten weten of en zo ja, wanneer het zo ver is. Mijn pleegmoeder wilde nog even babbelen over hun fijne nieuwe bungalow, maar ik was er met mijn hoofd niet meer bij. Sanne gelukkig wel en ze babbelde rustig mee en pas aan het einde van het gesprek liet ik weer van me horen en na nog een paar vriendelijk woorden verbrak ik de verbinding en keek naar Sanne.

Sanne keek naar de brief en zei: “Wil je dit echt in gang gaan zetten Rob? Ik zou het wel heel mooi vinden, maar het is jouw keuze.”

“Ik heb die keuze al gemaakt schat. Ja, mijn biologische ouders moeten thuiskomen. Zal ik gelijk maar bellen dan?”

Ik belde het nummer van Nico Pieterse en toen ik me aan hem had voorgesteld en we de zaken door hadden genomen, vertelde hij: “Dat gaan we zo doen meneer Jansen. Ik ken een instantie die repatriëring van stoffelijke overschotten coördineert en regelt. Ik kan zelfs voor u het vervoer regelen vanaf het vliegveld Dresden naar de begraafplaats van uw dorp.”

“Dat laatste hoeft niet. Alleen naar het dorp is voldoende. Vandaar neem ik het wel over.”

We bespraken de laatste details en meneer Pieterse beloofde dat alles geregeld zou worden en zodra hij een datum had van het transport, zou hij het laten weten. Ik bedankte hem voor alles en hing op.

Tijdens het avondeten bespraken we dit met Esmee en Louise en ze vonden het heel mooi dat ik mijn biologische ouders bij wilde zetten in het mausoleum en Louise bood gelijk aan om de dingen ter plaatse te gaan organiseren naar mijn wensen.

Na het eten liep ik met Sanne naar het mausoleum, waar we een tijdje in stilte bij het praalgraf bleven zitten mijmeren. Het was voor het eerst, sinds ik had gehoord van mijn echte afkomst, dat ik aan mijn biologische ouders dacht en ik vond het een beetje wrang, dat ik er geen verdriet over voelde, maar tegelijk voelde ik wel een goed gevoel dat ik hen thuis kon laten komen. Tijdens een wandeling door het park besprak ik dit met Sanne en ze hielp mij om mijn emoties een goede plek te geven.

De volgende dag ging ik met Louise terug naar het mausoleum, waar ik het praalgraf opende en met Louise de grafkelder in ging om een plek te maken voor mijn ouders. Met wat voorzichtig schuifwerk met de kisten van mijn grootouders, creëerden we genoeg ruimte voor twee extra kisten en met de meegebrachte bezems maakten we vrijgekomen plek vrij van stof en zand.

Terwijl ik daarmee bezig was, maakte ik op een gegeven moment een nogal onhandige beweging met de bezemsteel en sloeg daarbij één van de twee bouwlampen om, die tegen de bepleisterde muur viel een stuk pleisterkalk van de muur af brak. Ik vloekte even en zag toen dat het pleister iets had bloot gemaakt, dat blijkbaar verborgen gehouden moest worden. Ik wist dat de muren van de kelder, net als de vloer en plafond, opgetrokken was uit hetzelfde kalksteen als het kasteel, maar door het ontstane gat in het pleisterwerk, zag ik een rechte lijn tussen het kalksteen en een gemetseld stuk muur, dat uit eenvoudige baksteen bestond.

Ik werd nieuwsgierig en haalde mijn gereedschapstas, die ik voor de zekerheid mee had genomen van boven en begon met een beitel het pleisterwerk verder los te peuteren. Ik volgde de scheidingslijn tussen het kalksteen en het baksteen naar boven en zag dat het op een hoogte van ongeveer één meter tachtig afboog naar links en na ruim anderhalf uur had ik de hele lijn schoon van het pleisterwerk en zag ik dat het een dicht gemetselde deur moest zijn geweest. Ik werd steeds nieuwsgieriger en ook een beetje zenuwachtig, omdat ik het vermoeden had dat ik een lang gekoesterd geheim van het kasteel aan het ontrafelen was. Ik tikte ergens in een midden van de deur nog een stuk pleisterwerk weg en zag dat de stenen niet heel netjes waren opgemetseld.

Louise stond met evenveel spanning mee te kijken en ik vroeg aan haar: “Wil jij Sanne halen en neem dan de tractor mee met de aanhanger, dan kunnen we het puin gelijk afvoeren, dus neem ook een paar bouwzakken mee. Die liggen onderin het poortgebouw. Neem ook de twee staaflantaarns mee uit de meterkast van het kasteel. Ik heb het idee dat er iets verborgen zit achter deze muur.”

Louise speerde weg en ik begon rustig en beheerst de bakstenen muur verder los te bikken van het pleisterwerk. Met mijn hamer en de beitel begon ik het eerste deel van de voegen los te tikken, maar ik moest even pauze houden om mijn armen tot rust te laten komen. Daarom ging ik naar buiten, waar ik in het gras ging zitten en een sigaret ging roken tot ik het getuf van de tractor hoorde en ik Sanne en Louise aan zag komen rijden. Ik grijnsde naar Sanne die even keek naar mijn stoffige kleren en al de kalk in mijn haren en ik was blij dat zij zo slim was geweest om een paar flessen water mee te nemen. Ik dronk gretig en vertelde wat ik had gevonden.

Met zijn drieën gingen we weer naar beneden en na vijf minuten had ik de eerste steen los en gelijk stroomde een muffe lucht in mijn neus. Toen ik een redelijk gat had gemaakt, pakte ik een staaflantaarn en scheen door het gat naar binnen.

Achter de muur liep een gang, die licht naar beneden afzakte. Mijn lamp scheen ongeveer 25 meter ver en ik kon net zien dat aan beide zijden een uitsparing was, dat leek op een kruispunt. Ik bikte nog verder tot ik een groot genoeg gat had gemaakt om met de bouwlamp naar binnen te schijnen en zag dat het geen kruispunt was, maar aan beide zijden van de tunnel waren nissen uitgehakt. Ook de tunnel was opgetrokken uit zandsteen, wat mij deed vermoeden dat deze ongeveer net zou oud als het kasteel of het mausoleum moest zijn.

Toen het gat groot genoeg was om er doorheen te stappen, klom ik naar binnen en nam mijn lantaarn. Ik bescheen de muren en het plafond en toen ik zag dat dit er stevig genoeg uit zag, zei ik: “Het ziet er veilig genoeg uit. Ik ga verder. Wil er iemand mee?”

“Ik blijf wel hier voor het geval dat er iets gebeurt.” Zei Louise snel, die een beetje claustrofobisch was.

Sanne haalde twee walkietalkies uit haar tas en gaf er één aan Louise. We gebruikten deze wel vaker als we ergens in het park bezig waren en ze hadden een bereik van meer dan twee kilometer, dus zo konden we met elkaar in contact blijven.

Sanne klom ook in de tunnel en nam de andere lantaarn mee. De bouwlamp, werd voor het gat gezet en Sanne en ik liepen voorzichtig de tunnel in. Na twintig meter kwamen we bij de uitsparingen en dit bleken nissen te zijn, met in de eerste nis een paar houten vaten en twee houten kisten. Ik schudde aan de vaten en hoorde water klotsen. Nadat ik een kist had geopend zag ik totaal gedroogd en bijna gemummificeerd resten van wat ooit vlees en brood was geweest.

In de andere nis stonden een paar lansen en enkele zwaarden, waarvan het metaal nog in redelijk goede staat was. De tunnel was dan ook erg droog en blijkbaar gemaakt voor de eeuwigheid. Er stonden ook twee kruisbogen, maar daarvan waren de pezen wel vergaan en de resten hingen slap langs de wapens naar beneden.

Ik maakte foto’s van dit alles met mijn telefoon en daarna gingen we verder. Via de walkietalkie hielde we contact met Louise en na een honderd meter kwamen we weer bij een paar nissen en ook hier vaten, kisten en oude wapens, waaronder een paar oude musketten en vuursteen pistolen, met in een kist erbij loden kogels en bussen met buskruit.

Nog een honderd meter verder was een zijgang en deze leidde naar twee kleine kamers met in de een kamer vier houten stapelbedden, elk drie bedden hoog met vermolmde strooien matrassen er nog op. Aan de wanden hingen een paar mantels en ook hier stonden een paar musketten en sabels. In de andere kamer stonden twee luxere stapelbedden van maar twee bedden hoog en er stond een tafel met twee stoelen. Ook hier een vat voor water en een kist met gedroogd vlees. Op een tafeltje tegen de muur een stapel met tinnen borden, tinnen bestek en vier tinnen drinkbekers.

We liepen verder en na nog eens honderd meter maakte de tunnel een flauwe bocht naar links en mijn richtingsgevoel zei dat we in de richting van het kasteel liepen. Na nog eens vijftig meter kwamen we aan het einde en ook hier was de doorgang dichtgemetseld.

Ik had geen enkel idee waar we ons bevonden en ik had ook geen gereedschappen mee genomen. Een snelle blik op mijn horloge leerde me dat het intussen ook al best laat was geworden, dus besloten Sanne en ik terug te gaan en we meldden dat aan Louise, die daar blij om was, want zo leuk vond ze het in de crypte tussen alle kisten waar mijn voorouders lagen.

Terug in de crypte ruimden we zo goed mogelijk al het puin op en vulden dit in de aanhanger van onze leuke kleine tractor. Tijdens het eten, waarin we alles vertelden aan Esmee, vroeg zij op een gegeven moment of we dit alles niet aan Olaf moesten melden voor de archeologische waarde. Ik dacht hier even over na en zei toen: “Nee, dat wil ik niet. Ten eerste krijgen we dan weer wekenlang mensen op het terrein en mogelijk verstoort dit de thuiskomst van mijn ouders. Verder lijkt het erop dat deze tunnel een geheime vluchtweg was voor het geval het kasteel ingenomen zou worden en daarom wil ik dit ook geheim houden. Gewoon omdat dit zo bedacht is en ik het zo wil houden.”

De volgende ochtend gingen Sanne en ik met voldoende gereedschappen de tunnel weer in en aan het einde van de tunnel begonnen we de stenen los te bikken. Het duurde al met al bijna twee uur voor we de doorgang vrij hadden en zwetend door de inspanningen keken we tegen een barricade van dicht op elkaar en stevig tussen in de opening geperste houten balken. Met een breekijzer wikte ik tot ik een balk had gevonden, waar een beetje beweging in kwam. Toen deze los kwam en ik met iets meer gemak een tweede en een derde balk kon verwijderen zag ik dat we tegen iets aankeek, dat de achterkant van een houten kast leek. In de hoek links zag ik een ijzeren constructie dat leek op een sluiting en ik dacht even na en kreeg toen een idee van waar we ons bevonden. Ik bonkte een paar keer met een hamer tegen de houten wand en we hoorden dat dit hol klonk. Met nog meer inzet verwijderde ik ook de laatste balken en toen was duidelijk dat het ijzerwerk inderdaad een sluiting was, bestaande uit enkele scharnierende stangen met haken, die in totaal vier ogen in de muur hingen. Aan één van de stangen was een handvat gemaakt en ik probeerde deze te bewegen. Het duurde even om het ijzer, dat ik wist niet hoelang, niet in beweging was geweest, loskwam en toen kon ik de stang zover bewegen dat de haken uit de ogen omhoogkwamen en de sluiting los was. Samen met Sanne drukten we tegen het hout en met veel gepiep en gekraak schoof de houten wand als een deur van ons weg en toen zagen we door de ontstane opening dat we in de keuken in de kelder waren gekomen en de houten wand bleek de achterwand te zijn van de grote houten kast, die ik al enige in die keuken als authentiek wilde bewaren en nu bleek dat deze kast al die tijd de ingang van de tunnel had verborgen.

Ik pakte mijn walkietalkie en riep Louise op, die nog in de crypte op ons wachtte. “Hi Louise, kan jij iets voor ons doen?”

“Ja wat dan?” hoorden we Louise zeggen.

“Kan jij naar de keuken in de kelder van het kasteel gaan? Daar ligt iets op het aanrecht wat ik dringend nodig heb.”

“Wat dan?”

“Dat zie je wel als je er bent, maar schiet wel op. Ik kan niet zo lang zonder.”

“Okee, okee, ik ga al. Redden jullie het als ik weg bent?”

“Ja hoor. Sanne en ik vermaken ons wel. Het is hier heel fijn. Schiet maar op als je wilt.”

Ik keek daarna Sanne aan en ze begon te lachen. “Wat is hier dat jij nodig hebt Rob?”

“Jij natuurlijk. Ik heb jou altijd nodig.”

Sanne schoot in de lach en vond het maar wat grappig dat ik Louise op die manier hier naartoe had gelokt. Dan keek ze mij ondeugend aan en zei: “Maar je hebt me al, dus wat ga jij dan met mij doen?”

Ik ging voor Sanne staan en tilde haar opeens op en zette haar op het aanrecht. “Ik ga jou eens lekker opvrijen schatje. Ik heb zin in je.”

Sanne trok haar wenkbrauwen op en grijnsde de naar me. Dan knoopte ze haar broek los en zei: “Dan moesten we maar haast maken voor Louise er is.”

Ik trok Sanne haar schoenen en sokken uit en toen ik haar broek naar beneden trok, maakte zij zelf haar bovenlijf bloot, zodat ze even later lekker naakt op het aanrecht zat. Ik likte langs mijn lippen toen ik haar heerlijke lijf bekeek, waar ik nooit zat van werd en keek even naar het licht opbollende buikje, waarin onze tweeling langzaam aan het groeien waren. Ik kleedde mijzelf ook snel uit en dan knielde ik voor Sanne neer en begon ik haar inmiddels lekker vochtige kutje te likken. Ze smaakte heerlijk naar geil en zweet en toen mijn tong haar lekkere plekjes had gevonden, werd ze steeds natter en bloeide haar geil steeds meer mijn mond in. Ze drukte met beide handen mijn hoofd tegen haar kutje en kreunde toen ik haar klitje tussen mijn lippen nam. Met mijn eigen handen omklemde ik haar zalige borsten en zo befte ik haar tot Louise de keuken binnen kwam en enorm schrok toen ze Sanne en mij hier aantrof.

“Wat? Hoe… hoe komen jullie hier?”

Ik liet even het kutje van Sanne los en zei met een nat gezicht tegen Louise: ”We kwamen een seksfee tegen en die heeft ons hier gebracht toen ik haar klaar had gevingerd met mijn pink.”

“Ja ja… en Sanne is zeker hetgeen jij nodig hebt toen je mij opriep?” lachte Louise.

“Correct en het is fijn dat je hier bent, want dan mag je het beffen even overnemen, want ik moet nog iets doen.”

“Geen probleem hoor. Graag zelfs.” Zei Louise, die gelijk naar ons toe liep. Toen ik plaats maakte voor haar en Louise door haar knieën zakte, vroeg ze nog wel even: “Wat moet jij doen dan?”

“Jou uitkleden, zodat ik je kan neuken.”

“Mmm… schiet maar op dan, want als je te lang wacht, dan ga ik er met jouw vrouw vandoor. Nietwaar Sanne?”

“Ja hoor. Ik ga wel met jou mee.” Giechelde Sanne.

Louise begon Sanne lekker te beffen en ik kleedde Louise uit. Toen ze naakt was, trok ik haar omhoog, zodat ze voorovergebogen kwam te staan met haar mond en handen op Sanne. Ik gleed met mijn vingers net zo lang door de kut van Louise tot ze goed nat was en drukte dan mijn eikel tegen haar opening. Ik keek Sanne aan, die alles zat te bekijken en zei: “Ik ga Louise lekker neuken schat en daarna ga ik jou lekker neuken. Kijk naar me terwijl ik de vrouw neuk, die jouw kutje zo lekker aan het beffen is.”

Sanne kreeg heerlijke geile rode blosjes op haar wangen en in haar hals en trok geil aan haar eigen tepels toen ik mijn lul bij Louise naar binnen schoof. Ik neukte haar in een rustig tempo en bleef dit doen tot Sanne luid kermend klaarkwam op de tong van Louise. Dan pas verhoogde ik het tempo en begon Louise haar klitje erbij te vingeren. Dat maakte dat zij ook klaar ging komen en niet veel later spoot ik haar kut vol.

Ik trok mijn pik terug uit haar en keek even naar een golfje sperma dat naar buiten kwam. Ik likte het op en met een tong vol zaad ging ik naar Sanne en gaf haar een tongzoen, waarbij ze gretig mijn tong schoon zoog. Toen dit gebeurd was, zei ik: “Er is nog meer, maar dat mag je zelf uit haar kut likken schat.”

“Mmm… graag. Help me even opstaan als je wilt.”

Sanne kwam van het aanrecht en vroeg Louise op haar plaats te gaan zitten. Dat deed ze en ze spreidde haar benen wijd om Sanne toegang te geven tot haar druipende kut. Sanne boog nu voorover en begon gretig haar kut leeg te zuigen van mijn zaad en terwijl zij Louise stond te beffen, ging ik achter Sanne staan. Ik wreef mijn pik weer stijf tegen haar natte kutje en stak hem dan bij haar naar binnen en pakte haar bungelende borsten. Ook nu bleef ik net zo lang neuken tot beide vrouwen klaar waren gekomen, maar toen ik aangaf dat ik klaar ging komen, sprong Louise van het aanrecht en samen met Sanne knielden ze voor me en terwijl Sanne mij naar mijn orgasme trok, zat Louise met open mond te wachten op mijn lading zaad. De eerste straal spoot vol in haar gezicht, maar dan hapte ze mijn spuitende lul in haar mond en zoog mijn pik helemaal leeg.

Via een geile tongzoen verdeelde ze mijn sperma met Sanne, die daarna het gezicht van Louise schoonlikte en we langzaam weer op adem kwamen.

We hadden ons weer aangekleed toen we Louise vertelden over onze ontdekking en toen gingen we het sluitingssysteem van de kast onderzoeken. Het bleek een heel ingenieus systeem van scharnierende stangen te zijn die ervoor konden zorgen dat de kast bijna naadloos en stevig aan de wand verankerd werd en de doorgang afsloot. Nadat ik een keukentrapje erbij had gehaald, bleken de stangen boven de kast bijeen te komen in een mechaniek dat via de grote rozet aan de bovenzijde van de sierlijst van de kast in werking gesteld kon worden vanuit de keuken door eraan te draaien. Ik maakte overal foto’s van en toen we de kast weer tegen de wand hadden geschoven en ik de rozet een draai had gegeven, hoorden we van achter het hout de metalen haken in de ogen grijpen en zat de kast weer muurvast en was er niets meer te zien van een mogelijke opening. Het enige dat nu nog bewees dat er een geheime tunnel was, was de grote opening in de crypte van het mausoleum, maar daarvoor had Sanne een idee toen we een half uur later in de woonkamer koffie zaten te drinken.

“Wat nou,” zei ze, “als we in de crypte eenzelfde soort deur maken? Dan maken we daar een kast waar we eventueel dingen leggen, die daar mogelijk handig kunnen zijn, zoals kaarsen, iets van gereedschappen of schoonmaak spullen. Het hout kan Esmee wel maken en ik denk dat Tirza het ijzerwerk wel kan maken.”

“Dat is een heel goed idee.” Zei ik. “Ik ga vanmiddag wel wat tekeningen maken, die ik aan Esmee en Tirza kan voorleggen. Straks wel eerst het puin aan deze kant van de tunnel opruimen.”

“Dat lijkt me een goed idee en wat wil je eigenlijk doen met alle voorwerpen in de tunnel?” vroeg Louise.

“Die laat ik daar gewoon liggen.” Zei ik nadat ik daar even over na had gedacht. “Ik haal hooguit een musket, een pistool en een kruisboog naar hier om ze op te knappen, maar de rest hoort daar gewoon. Alleen het gedroogde voedsel moet ik er wel weg halen, want nu de tunnel open is, kan er weer vocht bij komen en kan het gaan schimmelen.”

Na de lunch begonnen we met het opruimen van het puin uit de tunnel en omdat iedereen meehielp, was dit al snel klaar. Dan haalde ik een musket, een pistool en een kruisboog op en legde deze in een kist in mijn werkkamer, waarna ik me boog over een vel papier om een plan te maken voor de verborgen entree van de tunnel in de crypte.

Terwijl ik daarmee bezig was, kwam Irina de werkkamer binnen en ze kwam gezellig bij mij op mijn schoot zitten. Ik liet haar zien waar ik mee bezig was en toonde haar de werking van het systeem. Ze vond het erg interessant, maar ik had al snel door dat ze om een heel andere reden op mijn schoot was komen zitten en ik genoot van haar niet al te subtiele toenaderingspogingen.

Irina zat eerst nog met haar voeten aan één kant van mijn stoel, maar ze draaide bij en legde haar blote benen aan weerszijde van mijn benen. Ik deed mijn benen iets uit elkaar, zodat zij met wijder geopende benen op me zat. Ik liet me achterovervallen en trok Irina met me mee, waarna ik mijn hand tussen haar benen stak en lekker loom onder haar korte rokje en over haar onbedekte kutje begon te wrijven. Ze maakte zelf haar hesje los, zodat haar borsten vrij spel kregen. Ik draaide haar bovenlichaam een beetje bij en boog voorover zodat ik net een tepel in mijn mond kon nemen en terwijl ik een vinger in haar natte vagina liet glijden, hapte ik lekker op de harde tepel en genoot van de geile geluidjes die het meisje produceerde.

Irina schopte haar schoenen uit en zette haar voeten tegen de rand van mijn bureau, zodat ze nog meer open kon liggen voor mijn hand en dat zorgde ervoor dat ik een tweede vinger bij haar naar binnen bracht en ik mijn vingers haar g-sopt begonnen te verwennen. Mijn duim lag op haar gezwollen klitje en ze draaide haar hoofd zo naar me toe dat ik lekker met haar kon tongzoenen. Het duurde dan ook niet lang voor ze heerlijk klaarkwam en trillend op mijn schoot lag te hijgen van haar hoogtepunt.

Dan maakte ze zich los van me en keek me geil aan. “Wil je me neuken meneer Rob?”

Ik grijnsde en zei: “Je weet hoe ik je graag wil lieverd. Ga er maar voor liggen.”

Nog geen paar seconden later lag Irina met haar borsten op het bureau en stond ze met haar kontje uitnodigend naar achteren. Ik streelde haar heerlijke ronde billen en gleed plagend met mijn vingers door haar bilnaad, over haar sterretje tot over haar natte kutje. Dan stond ik op, liet mijn broek en onderbroek tot op mijn enkels zakken en drukte mijn harde pik bij haar naar binnen. In een lekker hoog tempo neukte ik het meisje, die al snel weer klaarkwam door de diepe stoten in haar schede en toen ik klaar ging komen en nog steviger in haar pompte, kwam ze weer klaar en terwijl ze met haar strakke vagina stevig om mijn lul kneep, kwam ik klaar en spoot haar kutje vol.

Net op dat moment werd er geklopt en met mijn lul nog schokkend in het kutje van Irina, riep ik: “Ja kom maar!”

Tirza kwam de kamer binnen en ze schrok toen ze mij zo met Irina zag staan. Ze wilde zich omdraaien, maar ik riep gelijk: “Hoi Tirza, wat fijn dat je er bent, Jou heb ik net nodig. Kom verder.”

“Ja, maar eh…” hakkelde ze, maar ik wuifde haar dichterbij en ze kwam toch, terwijl ze naar Irina bleef kijken, die nog steeds met haar borsten op het bureau lag nog lag te hijgen van het neuken van daarnet. Ik nodigde Tirza uit om aan deze kant van mijn bureau te komen en trok de tekening van de geheime deur van de crypte onder het lichaam van Irina vandaan en legde deze naast het meisje.

“Wil je hier eens naar kijken Tirza? Zeg me dan eens of je dit voor mij kan maken.”

Tirza keek naar de tekening, maar ik begon weer kleine neukbewegingen te maken en dat zag Tirza ook en ik zag hoe ze rood werd in haar gezicht. Irina kreunde zachtjes en zei: “Mmm… ik voel je lul weer stijf worden in mijn kutje meneer Rob. Lekker hoor… mmm…”

Ik wilde het meisje dolgraag nog een keer neuken, maar ik zag dat Tirza zich erg ongemakkelijk voelde, dus hield ik op en trok mijn lul terug uit Irina haar lekkere kutje. Het meisje kreunde teleurstellend, maar ik gaf haar een klapje op haar kleine ronde bil en zei: “Ik moet nu echt even aan het werk lieverd. Zoek Sanne anders maar even op. Zij wil je vast wel even helpen, want sinds ze zwanger is, lijkt ze nog geiler dan ik te zijn.”

Irina begon te giechelen en zei: “Ja, dat heb ik wel gemerkt. Dankjewel meneer Rob. Zal ik je lul nog even schoon maken?”

Dat mocht en Irina likte en zoog mijn lul schoon. Dan trok ze mijn onderbroek en broek weer omhoog en nadat ik mijn broek zelf had dicht geknoopt, kreeg ik nog een kusje van haar en zei ze tegen Tirza: “Veel plezier met meneer Rob mevrouw Tirza. Als ik jou een keer kan helpen, dan hoef je het alleen maar te vragen hoor.”

Nu kreeg Tirza toch een voorzichtig glimlachje en zei: “Dank je voor het aanbod Irina. Ik zal er over nadenken.”

Verleidelijk streelde Irina de arm van Tirza en knoopte toen haar hesje dicht op een manier dat wel een omgekeerde striptease leek. Ze gaf me daarna een knipoogje en huppelde bijna de werkkamer uit, waarbij ik zag hoe een sliert sperma langs haar been naar beneden droop.

Tirza schudde haar hoofd en zei: “Jij bent echt ongelooflijk Rob hoe jij omgaat met jouw personeel.”