De volgende dag spreekt Nicola opnieuw af met 'haar' Duitse jongen, waardoor Judith en ik tijd voor onszelf hebben. We hebben hem nog niet ontmoet, ondanks dat onze ouders zeker wel naar hem hebben zitten vissen. Alleen Judith weet z'n naam, maar noemt hem ook nooit. Ik begin me er steeds minder druk om te maken. Ik had iemand anders aan mijn hoofd, en als ook onze ouders weer wat willen doen zonder ons, is het snel beklonken. We besluiten een dagje naar het strand te gaan. Zij en ik samen dus. Deze gelegenheid lijkt ons perfect uit te komen, vooral na ons gesprek van gisteren. We hebben afgesproken om te genieten van de tijd die we samen hebben, zonder ons al te veel zorgen te maken over de toekomst. Toch voel ik een tastbare spanning tussen ons, een mengeling van opwinding en nervositeit.

Het is weer een warme dag, nog steeds drukkend en benauwd. De onweersbuien van gisteren hebben zich niet gemanifesteerd, maar ze zijn voor vandaag weer voorspeld. Judith heeft zich luchtig maar verleidelijk gekleed. Ze draagt een licht zomerjurkje dat net boven haar knieën valt, haar slanke figuur accentuerend. De jurk is voorzien van een subtiel bloemenpatroon dat oplicht in het zonlicht. Haar blonde haar heeft ze losjes opgestoken, wat haar een speelse uitstraling geeft. Ze draagt sandalen en haar gebruinde huid glanst in het ochtendlicht.

Ikzelf loop er eenvoudig bij, in een losse T-shirt en een zwembroek. Ik voel me ongemakkelijk bewust van mijn uiterlijk, maar ik merk dat Judith me af en toe bekijkt. Het geeft me een gevoel van zelfvertrouwen dat ik niet vaak heb ervaren. Het feit dat ze aandacht aan me besteedt, betekent veel.

We lopen samen naar het strand, onze schouders net niet rakend, maar dicht genoeg bij elkaar om de spanning te voelen. De geluiden van de camping vervagen langzaam terwijl we ons richting de kust begeven. Het geluid van de golven en de geur van de zee brengen een gevoel van rust, hoewel mijn hart nog steeds sneller klopt door haar nabijheid.

"Het is echt warm vandaag," zegt Judith, haar stem klinkt zachtjes en een beetje nerveus.

"Ja, ik hoop dat het niet gaat onweren zoals ze voorspeld hebben," antwoord ik, mijn ogen gericht op de horizon waar de lucht nog helderblauw is.

Judith glimlacht en knikt. "Ik hoop het ook. Het zou zonde zijn van zo'n mooie dag." We bespreken het weer omdat we bang waren voor wat misschien echt besproken zou moeten worden. Dat was nog niet veranderd.

We lopen een tijdje in stilte verder, elk verdiept in onze eigen gedachten. Het voelt bijna als een gewone date, maar er speelt natuurlijk veel meer. De spanning tussen ons is bijna tastbaar, een onzichtbare draad die ons aan elkaar bindt.

"Ik ben blij dat we vandaag samen kunnen zijn," zeg ik uiteindelijk, mijn stem klinkt oprecht. Ik slik wel als ze zich tot me wendt.

Judith kijkt me aan, haar ogen glinsteren in het zonlicht. "Ik ook, Nick. Het voelt goed om hier te zijn, gewoon wij tweeën." Ze tikt mijn schouder aan met de hare, en ik glimlach.

We wisselen een gespannen glimlach, en ik voel mijn hart een slag overslaan. Deze momenten van eenvoud, van samen zijn zonder de druk van anderen om ons heen, zijn kostbaar. We zetten onze tocht voort, met de belofte van een dag vol ontdekkingen en misschien nog meer.

-

Wanneer we een afgelegen plekje op het strand vinden, spreiden we onze handdoeken uit en gaan zitten. Het is rustig, alleen het geluid van de golven die op de kust slaan en het zachte gekwetter van vogels in de lucht. De zon staat hoog aan de hemel, en de warmte is aangenaam, ondanks de dreiging van naderende onweersbuien. We hadden geen zwemkleding bij. Dat leek logisch, zonder dat we dat hadden afgesproken.

We zitten een tijdje in stilte, genietend van elkaars aanwezigheid, voordat Judith zich naar me toe draait. "Nick, ik denk dat we moeten praten," zegt ze zachtjes, haar ogen serieus.

Ik knik, hoewel mijn hart even een slag overslaat. "Ja, ik denk het ook. Over ons, bedoel je?"

Judith knikt. "Ja, precies. Over wat dit allemaal betekent en wat we van elkaar verwachten."

Ik slik en neem een diepe ademhaling. "Ik wil eerlijk tegen je zijn, Judith. Ik voel veel voor je. Meer dan alleen vriendschap."

Ze glimlacht zwakjes en knikt. "Ik weet het, Nick. Ik voel ook veel voor jou, maar... ik weet niet of ik klaar ben voor iets serieus. Zeker niet nu, met alles wat er gaande is in ons leven. Ik bedoel, jij hebt je tussenjaar en ik ga studeren in Gent."

"Ik begrijp het," antwoord ik, hoewel ik een steek van teleurstelling voel. "Ik had het ergens al wel verwacht, maar het doet toch pijn om het te horen." slik ik, zeg ik haar eerlijk.

Judith legt haar hand op de mijne. "Ik wil niet dat dit tussen ons komt te staan, Nick. Ik wil gewoon dat we plezier hebben en genieten van de tijd die we samen hebben. Maar ik wil ook eerlijk tegen je zijn. Ik weet niet wat de toekomst brengt, en ik wil je geen valse hoop geven." wil ook zij eerlijk zijn.

Ik knik, terwijl ik worstel met mijn gevoelens. "Maar hoe moeten we dit dan doen? Wat betekent dat voor ons? Kunnen we gewoon doorgaan zoals nu, zonder verwachtingen?"

Ze zucht en kijkt uit over de zee. "Ik weet het niet, Nick. Ik wil dat het gewoon natuurlijk verloopt. Dat we zien waar het ons brengt, zonder druk of verplichtingen. Maar ik begrijp ook dat dat lastig is." Ja, want ik had juist wel behoefte aan duidelijkheid, aangezien ik nu al niet wist hoe te handelen of te reageren. Elke dag kon anders zijn dan de dag ervoor.

Ik voel een knoop in mijn maag. "Wat als we meer willen? Wat als ik meer wil?"

Judith kijkt me aan, haar ogen verdrietig. "Dat is precies het probleem, Nick. Ik wil niet dat je je gekwetst voelt als ik niet hetzelfde voel. En ik wil ook niet dat dit ons kapot maakt."

Ik slik, zoekend naar de juiste woorden. "En wat als je wel hetzelfde voelt? Wat dan?"

Judith is stil, haar blik vermijdt de mijne. "Ik weet het niet. Echt niet. Het is allemaal zo ingewikkeld."

De stilte tussen ons wordt zwaar, gevuld met onuitgesproken woorden en gevoelens. Ik weet dat ik haar niet kan dwingen om hetzelfde te voelen als ik, maar de onzekerheid knaagt aan me. We zitten nog een tijdje zo, in stilte, elk diep in gedachten verzonken. Maar waarom was het eigenlijk zo ingewikkeld?

"Misschien moeten we gewoon proberen te genieten van wat we hebben," zegt Judith uiteindelijk, haar stem zachtjes. "Zonder te veel na te denken over wat er kan gebeuren."

Ik knik langzaam, hoewel het niet al mijn zorgen wegneemt. "Ja, laten we dat doen. Maar weet dat ik er altijd voor je zal zijn, wat er ook gebeurt."

Ze glimlacht en knijpt even in mijn hand. "Dank je, Nick. Dat betekent veel voor me."

We blijven nog een tijdje zo zitten, terwijl de zon langzaam begint te zakken en de lucht warmer kleurt. De dreiging van de naderende onweersbuien hangt nog steeds in de lucht, maar voor nu genieten we van het moment, wetend dat de toekomst onzeker blijft, maar vastberaden om het beste ervan te maken.

-

De avond valt langzaam over het strand en een warme gloed kleurt de lucht terwijl de zon ondergaat. Het is een prachtige afsluiting van een dag vol emoties en gesprekken. Na ons gesprek zijn Judith en ik het dorp ingegaan, waar we bij een frietkraam een frietje hebben gehaald. Het was een welkome afleiding en bracht wat luchtigheid na het zware gesprek eerder die dag.

Met onze frietjes in de hand, wandelden we terug naar het strand. We vonden een afgelegen plekje tussen de bosjes aan de rand van de duinen, waar we konden genieten van de zonsondergang in alle rust en privacy. Het geluid van de golven die zachtjes tegen de kust sloegen en het gezang van de vogels in de schemering, zorgden voor een serene en intieme sfeer.

We zaten dicht tegen elkaar aan, onze schouders raakten elkaar terwijl we naar de horizon staarden. De stilte tussen ons was nu comfortabel, gevuld met een gevoel van verbondenheid en begrip. Na het zware gesprek van eerder die dag, voelde dit moment als een verademing, een kans om even alle zorgen en twijfels los te laten.

"Het is mooi hier," zegt Judith zachtjes, haar stem bijna verloren in het geluid van de zee.

"Ja, heel mooi," antwoord ik, mijn blik gericht op de ondergaande zon, maar daarna ook op haar. "Ik ben blij dat we hier samen zijn."

Ze glimlacht naar me, haar ogen twinkelen in het laatste licht van de dag. "Ik ook, Nick. Het voelt goed om hier met jou te zijn."

Ik wil er gewoon voor gaan. Al is het maar voor nu. Langzaam leun ik naar haar toe en onze lippen vinden elkaar in een zachte, tedere kus. Het voelt anders dan de eerdere keren, meer geladen met emoties en minder haastig. We kussen elkaar terwijl de zon verder zakt en de lucht donkerder wordt, onze ademhalingen synchroniseren met het ritme van de golven.

Naarmate het donkerder wordt, worden onze kussen intenser. Ik ik zeg mezelf al een tijdje niet zo bang te zijn, en te handelen naar m'n gevoel. Ik merk in alles dat ze dat van me wil. En dat dat misschien wel de reden is waarom ze zo twijfelt. Want ik kom vertwijfeld over. Mijn hand glijdt naar haar zij, voorzichtig haar huid verkennend door de dunne stof van haar jurk. Judith kreunt zachtjes tegen mijn lippen en drukt zich dichter tegen me aan. Het voelt alsof ik gelijk prijsschiet. Haar handen vinden hun weg naar mijn nek, haar vingers door mijn haar strijkend.

"Nick," fluistert ze tussen de kussen door, "wat vind jij fijn?"

Ik aarzel even, maar haar openheid moedigt me aan. "Ik vind het fijn als je me aanraakt. Zoals nu. En... ik hou ervan om jou aan te raken, om te voelen hoe je reageert." kwam ik eigenlijk nu pas achter.

Ze glimlacht tegen mijn lippen en laat haar hand langs mijn rug glijden. "Ik hou ook van jouw aanrakingen, Nick. Ze maken me... opgewonden." fluistert ze zo zachtjes en stiekem.

Mijn hart slaat een slag over bij haar woorden. "Waar hou je nog meer van, Judith? Wat wil je dat ik doe?" stel ik iets voor wat ik bijna zelf niet kan geloven, wetende hoe maagdelijk we beiden eigenlijk nog zijn.

Ze bijt zachtjes op haar lip en kijkt me diep in de ogen. "Ik weet het niet precies. Ik denk dat ik 'het' gewoon wil ontdekken. Samen met jou." stelt ze in de breedste zin met opwindende ogen.

Ik knik, mijn hand glijdt naar haar dij en ik streel haar zachtjes. "Ik wil dat je me het leert. Samen." hijg ik dan zachtjes. Het was gewoon nu of nooit. En nadat ze mij al een keer bevredigd had, was het nu wellicht mijn beurt, en mijn kans me te bewijzen. Misschien dat ze dan op andere gedachten kwam. Maar geen idee hoe of wat. Hoopte dat ze het zou zeggen.

Ze sluit haar ogen en leunt haar hoofd tegen mijn schouder. "Ja, samen," fluistert ze. Haar ademhaling versnelt terwijl mijn hand verder omhoog beweegt, onder haar jurk, mijn vingers haar warme huid verkennend. Judith laat een zachte zucht ontsnappen en opent haar ogen weer, haar blik gevuld met verlangen. Ik kon amper geloven dat ze me dit liet doen. Mijn vingertoppen tintelde van de aanraking en ik had me nog nooit zo gevoeld.

Onze kussen worden steeds intenser, onze lichamen nog dichter tegen elkaar gedrukt. Ik voel haar hand over mijn borst glijden, naar beneden richting mijn buik. Haar aanraking is teder maar vol passie, en het maakt me gek van verlangen. Het zijn de kleinste en de lichtste aanrakingen, maar alles om ons heen verdwijnt.

"Judith," zeg ik hees, "ik wil je voelen. Overal." durf ik dan meer mijn verlangens uit te spreken, al ben ik nu net zo vaag.

Ze knikt, haar ogen glinsteren in het zwakke licht van de opkomende sterren. "Ik ook, Nick. Laat me zien wat je fijn vindt. En ik laat jou dan zien wat ik fijn vind."

Onze handen verkennen beheerst elkaars lichamen, steeds iets verder zonder de echte grenzen op te zoeken, voorzichtig en respectvol, maar vol nieuwsgierigheid en opwinding. We ontdekken nieuwe sensaties en leren wat de ander plezier geeft. De spanning tussen ons is tastbaar, maar ook gevuld met een diep gevoel van verbondenheid. Ik kus haar hals en zie haar vel overeind schieten. Zij kust m'n kin, en achter m'n oor, wat me enorm opwindt. Haar handen glijden over m'n benen en heupen en ze voelt ook aan m'n buik en borst. Ik streel haar heupen. Ook onder haar jurkje, en haar buik. Ik wil verder, maar durf nog niet. Heel ver in de verte begint het al te lichten. Het gedonder kwam eraan. Voor die tijd moest ik toch iets geprobeerd hebben.

Die avond, daar in de beschutting van de duinen, vinden we een nieuw niveau van intimiteit. We ontdekken elkaars lichamen en verlangens, en het voelt alsof we een belangrijke stap zetten in onze relatie. Terwijl de nacht vordert en de hemel zich nog vult met sterren voordat de donkere wolken ze weer uit het zich zouden halen, blijven we samen, genietend van de warmte en het vertrouwen dat we in elkaar hebben gevonden.

-

Onze kussen worden steeds intenser, en ik voel hoe mijn hart bonkt van opwinding en verlangen. Ik neem een moment om Judith aan te kijken, zoekend naar bevestiging in haar ogen voordat ik verder ga. Haar blik is gevuld met verlangen en een tikkeltje nieuwsgierigheid, wat me de moed geeft om verder te gaan. Mijn hand, die eerst voorzichtig langs haar zij gleed, beweegt nu langzaam omhoog naar haar borst.

"Nick..." fluistert Judith, haar ademhaling onregelmatig. Haar zachte stem moedigt me aan, geeft me het vertrouwen dat ik nodig heb. Voorzichtig leg ik mijn hand op haar borst, mijn vingers vinden hun weg over de stof van haar jurk. Ik kan de contouren van haar lichaam voelen, haar zachte huid onder de dunne stof. Mijn vingers verkennen de ronding van haar borst, en ik voel hoe haar ademhaling versnelt onder mijn aanraking.

"Voelt dit goed?" vraag ik zachtjes, mijn stem trilt een beetje van de zenuwen.

Judith knikt, haar ogen gesloten, genietend van het moment. "Ja, Nick. Het voelt goed," fluistert ze, haar stem hees van opwinding. Haar woorden geven me het vertrouwen om door te gaan.

Met mijn andere hand glijd ik langzaam naar haar buik, de stof van haar jurk omhoog trekkend terwijl ik mijn weg zoek naar haar blote huid. De warmte van haar lichaam straalt door mijn vingers, en ik kan het zachte reliëf van haar spieren voelen. Ik streel haar buik, genietend van de zachtheid van haar huid en de manier waarop haar lichaam reageert op mijn aanraking.

Judith laat een zachte zucht ontsnappen, haar rug lichtjes krommend tegen mijn hand. "Oh Nick..." mompelt ze, haar stem vol van genot. Het geluid van haar stem, de manier waarop ze mijn naam zegt, maakt me alleen maar meer opgewonden. Het geeft me de bevestiging die ik nodig heb om verder te gaan.

Mijn hand glijdt weer omhoog naar haar borst, en deze keer durf ik meer. Ik streel haar tepel door de stof van haar jurk heen, voel hoe deze onder mijn aanraking verstijft. Judith kreunt zachtjes, haar lichaam beweegt onbewust tegen mijn hand aan. Haar reactie, haar genot, geeft me een ongekend gevoel van vertrouwen en controle. Het is alsof we samen een nieuwe wereld ontdekken, een wereld van wederzijds verlangen en genot.

"Je bent zo mooi, Judith," fluister ik in haar oor, mijn lippen raken kort haar zachte huid. Ze glimlacht, opent haar ogen en kijkt me aan met een blik die zowel liefde als verlangen uitstraalt.

"Nick... Ik hou ervan hoe je me aanraakt," zegt ze zachtjes, haar hand glijdt naar mijn borst, haar vingers vinden hun weg naar de rand van mijn T-shirt. "Ik wil meer voelen, Nick. Laat me zien wat je voelt."

Haar woorden geven me de moed om verder te gaan, om haar te blijven verkennen en te ontdekken wat haar plezier geeft. Mijn handen blijven haar lichaam verkennen, haar borsten en buik strelen, genietend van elke reactie, elke zucht van genot. Hoe meer Judith geniet, hoe meer vertrouwen ik krijg. Het is alsof haar genot mijn eigen onzekerheden wegneemt, en me de kracht geeft om haar nog meer te geven.

We bevinden ons in een delicate dans van aanrakingen en verlangens, elke beweging brengt ons dichter bij elkaar en verdiept onze band.

-

Onze lippen zijn nog steeds verstrengeld in een vurige tongzoen, en de wereld om ons heen lijkt te verdwijnen. Ik voel hoe Judiths hand langs mijn zij glijdt, langzaam maar zeker haar weg zoekend naar beneden. Haar aanraking is teder, maar doelgericht, en mijn ademhaling versnelt in anticipatie.

Terwijl haar vingers de rand van mijn zwembroek bereiken, voel ik een golf van opwinding door me heen gaan. "Judith..." fluister ik tegen haar lippen, mijn stem vol verlangen. Ze glimlacht tegen mijn mond, haar ogen half gesloten van genot.

"Ik wil je voelen, Nick," fluistert ze terug, haar stem hees en vol passie. Met een soepele beweging glijdt haar hand onder de rand van mijn zwembroek, haar vingers verkennen de huid daaronder. Een siddering van genot schiet door mijn lichaam als haar hand mijn erectie bereikt. Haar aanraking is zacht, maar vastberaden, en ik kan niet anders dan kreunen van genot.

Ondertussen verken ik haar lichaam verder onder haar zomerse jurk. Mijn hand glijdt langs haar dij, langzaam omhoog, totdat ik de rand van haar slipje voel. Het delicate kant voelt zacht onder mijn vingers, en ik kan de warmte van haar lichaam erdoorheen voelen stralen.

"Je voelt zo goed," fluister ik tegen haar lippen, mijn stem trilt van opwinding. Judith antwoordt niet met woorden, maar met een diepe, verlangende zucht, haar lichaam drukt zich dichter tegen het mijne.

Met mijn hand verken ik de contouren van haar slipje, mijn vingers glijden voorzichtig over de stof. Ik voel haar spieren spannen en ontspannen onder mijn aanraking, en haar zachte kreunen moedigen me aan om verder te gaan. Langzaam maar zeker durf ik mijn hand onder haar slipje te laten glijden, mijn vingers verkennen de gladde huid eronder.

Judith's ademhaling versnelt merkbaar, en haar grip op mijn erectie wordt iets steviger. Onze tongzoen wordt kort onderbroken door momenten van hijgende ademhalingen, maar telkens vinden onze lippen elkaar weer, hongerig naar meer.

Mijn vingers glijden over haar schaamlippen, het gevoel van haar warme, zachte huid is overweldigend. Ik verken haar voorzichtig, zoekend naar de plekken die haar het meeste genot geven. Wanneer mijn vingers haar clitoris vinden, laat Judith een gesmoorde kreun ontsnappen, haar lichaam reageert instinctief op mijn aanraking.

"Nick..." fluistert ze, haar stem bijna verloren in de nacht. Haar heupen bewegen zich lichtjes tegen mijn hand aan, haar lichaam zoekt naar meer van het genot dat mijn aanraking haar geeft.

Ik verken verder, mijn vingers glijden voorzichtig naar haar ingang, terwijl mijn andere hand haar heupen streelt. Haar reacties, haar geluiden van genot, geven me de bevestiging die ik nodig heb. Het is alsof elke aanraking, elke beweging ons dichter bij elkaar brengt, en ik voel een diepe verbondenheid die ik nooit eerder heb ervaren.

We blijven elkaar verkennen, onze lichamen vinden een ritme dat alleen wij begrijpen. De avond omhult ons in een cocon van intimiteit en verlangen, en we geven ons over aan de sensaties en emoties die ons overspoelen. Het voelt alsof we een nieuwe dimensie van onze relatie ontdekken, een die gevuld is met wederzijds genot en diepe, onuitgesproken gevoelens.

-

Onze ademhaling gaat in korte, snelle hijgjes terwijl onze handen elkaars lichamen verkennen. Judith beweegt haar heupen langzaam tegen mijn hand aan, en ik voel haar warmte en vochtigheid onder mijn vingertoppen. Ik verken voorzichtig haar clitoris, cirkelend met mijn vingers terwijl ik haar reacties nauwlettend in de gaten houd.

"Nick..." haar stem klinkt hees en vol verlangen. "Houd je vinger daar... op mijn clit." Haar woorden komen in korte, ademloze zinnen, en ik kan de intensiteit in haar stem horen.

"Hier?" fluister ik zachtjes tegen haar lippen, terwijl ik mijn vinger precies op de plek houd waar ze het aangeeft.

"Ja... precies daar," kreunt ze, haar ogen half gesloten van genot. Haar hand vindt opnieuw de weg naar mijn erectie, maar haar focus ligt duidelijk op het plezier dat ik haar geef. Ik voel een enorme golf van voldoening en trots over me heen spoelen, wetende dat ik haar dit genot kan geven.

Ik concentreer me volledig op mijn aanraking, mijn vingers bewegen langzaam maar zeker over haar clitoris, variërend in druk en snelheid. Judith's reacties zijn intens en duidelijk; haar ademhaling versnelt nog meer, en haar kreunen worden luider. Ik voel haar lichaam onder mijn aanraking spannen en ontspannen, een ritmische dans van anticipatie en verlangen.

"Nick... oh god, Nick..." haar stem klinkt bijna wanhopig, en ik voel hoe haar heupen zich instinctief naar mijn hand bewegen, zoekend naar meer. Haar ogen zijn gesloten, en haar gezicht is een beeld van pure extase.

Ik blijf mijn vingers bewegen, voelend hoe haar lichaam dichter bij de rand van een climax komt. Mijn andere hand streelt zachtjes haar heupen en dijen, terwijl ik mijn lippen tegen haar hals druk, haar huid bedekkend met zachte kussen. Haar lichaam begint te beven, en ik weet dat ze op het punt staat om los te laten.

"Nick... ik kom... oh god, ik kom..." haar woorden komen in een fluistering, en ik voel haar spieren samentrekken onder mijn aanraking. Haar lichaam spant zich aan, en dan barst ze uit in een intens orgasme. Haar kreten van genot vullen de lucht, en ik kan niet anders dan in bewondering kijken naar het prachtige schouwspel voor me.

Judith's ogen zijn gesloten, haar mond half open terwijl ze geniet van de golf van plezier die door haar lichaam raast. Het is het mooiste wat ik ooit heb gezien; haar gezicht, haar lichaam, alles straalt pure extase uit. Haar hand, die mijn erectie vast had, ontspant zich en ze laat me los, haar lichaam volledig overgevend aan het moment.

Ze zakt slap in mijn armen, haar ademhaling langzaam kalmer wordend terwijl de naschokken van haar orgasme door haar heen trekken. Ik houd haar dicht tegen me aan, voelend hoe haar hart tegen mijn borst bonst. We zitten daar een tijdje, in stilte, genietend van de nabijheid en de verbondenheid die we net hebben gedeeld.

"Dat was... ongelooflijk," fluistert Judith uiteindelijk, haar stem zachtjes en vol emotie. Ze tilt haar hoofd op en kijkt me aan, haar ogen stralen van genot en dankbaarheid.

"Je bent prachtig," zeg ik zachtjes, mijn hand streelt haar haar en ik druk een kus op haar voorhoofd. "Ik ben zo blij dat ik dit met je kan delen."

Ze glimlacht en knijpt zachtjes in mijn hand. "Ik ook, Nick. Dit betekent veel voor me. Misschien moeten we toch maar proberen om dit verder te verkennen."

Ik knik langzaam, mijn hart vult zich met hoop en verlangen. "Ja, laten we dat doen. Laten we gewoon zien waar het ons brengt."

We blijven nog een tijdje zo zitten, in elkaars armen, genietend van de warmte en het vertrouwen dat we in elkaar hebben gevonden. Ik vond het een ongelofelijk ervaring, en was blij dat ik het juist met Judith mocht meemaken voor de eerste keer. Het had iets verslavends haar zo te zien, en dat ik dit blijkbaar kon geven, vond ik eigenlijk net zo ongelofelijk.

-

Na wat een eeuwigheid leek, komen we eindelijk terug bij de camping. We lopen hand in hand, nog steeds na genietend van de intensiteit van ons moment op het strand. Het was pas halverwege de avond, en hoewel de lucht in de verte af en toe oplichtte door bliksem, was het hier nog steeds droog. De dreigende onweersbui lijkt over te trekken, wat een beetje een opluchting is.

"Het was echt een mooie avond," zeg ik zachtjes, mijn stem bijna verloren in de nachtelijke geluiden van de camping.

"Ja, dat was het zeker," antwoordt Judith, een glimlach op haar gezicht terwijl ze naar de lucht kijkt. "Het voelde... bijzonder."

We naderen de camping, en ik kan de vertrouwde silhouetten van de tenten en de caravan van mijn ouders in de verte zien. De warmte van haar hand in de mijne voelt geruststellend, en ik voel een golf van genegenheid en verlangen door me heen gaan.

Maar zodra we dichterbij komen, voel ik hoe Judith’s grip op mijn hand verslapt. Ze kijkt snel om zich heen, alsof ze bang is dat iemand ons zal zien. Zonder een woord te zeggen, laat ze mijn hand los. De koude lucht vult onmiddellijk de ruimte tussen onze handen, en ik voel een steek van onzekerheid door mijn borst trekken.

"Eh, we zijn er bijna," mompelt ze, haar stem plotseling wat gespannen.

"Ja," antwoord ik, niet goed wetend wat ik moet zeggen. De sfeer is plotseling veranderd, en ik weet niet zeker waarom. Ik kijk naar haar, zoekend naar antwoorden in haar ogen, maar ze ontwijkt mijn blik.

We lopen in stilte verder, de afstand tussen ons groter dan een paar minuten geleden. Mijn gedachten draaien overuren, en ik kan niet anders dan me afvragen of ze zich schaamt voor wat er tussen ons is gebeurd, of dat ze gewoon niet wil dat iemand ons samen ziet. De onzekerheid knaagt aan me, en ik voel mijn zelfvertrouwen langzaam wegglippen.

Bij de tenten aangekomen, zie ik dat mijn ouders al in de caravan zijn, waarschijnlijk al slaap. De lichten zijn uit, en de enige geluiden komen van de zachte bries die door de bomen waait. Judith en Nicola’s tent staat naast die van mij, een paar meter verderop. Ik sta even stil, niet zeker wat ik moet doen of zeggen.

"Ik denk dat ik maar ga slapen," zegt Judith zachtjes, terwijl ze naar haar tent wijst. "Het was een lange dag."

"Ja, dat is een goed idee," antwoord ik, mijn stem klinkt zwak en onzeker. "Slaap lekker, Judith."

"Slaap lekker, Nick," zegt ze, en voor een moment lijkt het alsof ze iets wil zeggen of doen, maar dan draait ze zich om en verdwijnt in haar tent.

Ik blijf staan, kijkend naar de plek waar ze net stond, mijn gedachten een warboel van emoties. Waarom liet ze mijn hand los? Wil ze echt niet dat iemand ons samen ziet? Of is ze gewoon bang voor de reacties van anderen?

Zuchtend loop ik naar mijn eigen tent, mijn hart voelt zwaar. Ik kruip in mijn slaapzak en staar naar het plafond van de tent, luisterend naar de geluiden van de nacht. Mijn gedachten blijven bij Judith, bij de momenten die we hebben gedeeld, en bij de onzekerheden die nu tussen ons in lijken te staan.

Misschien is het gewoon ingewikkeld, denk ik bij mezelf. Misschien heeft ze tijd nodig om alles op een rijtje te zetten, net zoals ik dat moet doen. Terwijl ik mijn ogen sluit en probeer te ontspannen, neem ik me voor om morgen met haar te praten, om te begrijpen wat er in haar omgaat en om te zien waar we echt staan.

Maar voor nu, blijf ik achter met mijn gedachten en de koude leegte van mijn hand, waar haar warmte nog steeds lijkt te hangen.

-