Peter draait zijn hoofd naar Natasha en kijkt haar aan met op zijn hoofd de zware zwarte bril met aan de linkerkant een rond glas waardoor zijn grijsblauwe oog zichtbaar is.
Op de plek van zijn rechteroog zit een ijzer plaatje waar een kras op zit, het is duidelijk een oude bril of apparaat.
Hij kijkt ook een beetje boos omdat Natasha haar hand op zijn schouder naar beneden drukt en haar hoofd schud. Dan schrijft haar vinger, “ de bril mag je echt wel ophouden, maar ik wil niet dat je hier in de spiegel kijkt”.
Waarop Peter zegt “ waarom niet ik ben geen klein kind meer en ik weet dat ik een lelijke kop heb, daar moet ik maar aan wennen.” Natasha kijkt hem diep in de ogen en zegt en schrijft “. Je hebt geen lelijke kop, je hebt littekens op je gezicht, littekens die er nú nog heel erg eruit zien maar die nog enigszins zullen bijtrekken na verdere genezing. En ik weet uit mijn ervaring dat er aan sommige van deze littekens nog wat gedaan kan worden maar nu nog niet omdat ze nog niet volledig zijn genezen.”
Peter knikt en zegt heel sarcastisch “ OKÉ, Dus jij denkt dat die lelijke kop van mij nog wel even bij trekt, en dat oor groeit natuurlijk ook weer terug !”

Op dat moment staat Natasha op en geeft Peter een klap voor zijn kop, waardoor de bril haast van zijn hoofd valt.
EIKEL! Schreeuwt ze en schrijft het met grote letters op zijn borst. De punt van het uitroepteken is een stomp op de borst.
De dokter schrikt en pakt Natasha bij haar schouder, maar ze is kwaad en trekt zich los. “ Dokter “ zegt ze “ kunt u ons even alleen laten, want meneer van de Bos hier moet eens even toegesproken worden.
Want meneer hier reageert nú als een heel vervelend klein jongetje, en die moet nú eens even goed naar mij gaan luisteren anders bekijkt hij het maar. “
De dokter is duidelijk onder de indruk van de furieuze kleine dame die op het punt staat om iemand de waarheid te zeggen, en het liefst de grond in zou stampen.
Maar sputtert voor de vorm nog wat tegen;
“ ja maar U kunt niet zomaar een patiënt slaan zuster..” Natasha kijkt de dokter nu aan met een dodelijke blik “ Meneer hier, is niet alleen mijn patiënt maar ook mijn geliefde, maar soms heeft meneer hier een iets andere aanpak nodig dan een zoetsappig gesprekje, hij is ex marinier en ex special forces. Heeft waarschijnlijk dingen gezien en gedaan waar een ander mens ziek van zou worden. Maar soms is een corrigerende tik nu net dat wat hij nodig heeft om hem weer op het juiste spoor te zetten !” “ Ahh ik begrijp het… zo’n man dus. uhh succes dan laat ik U even alleen, laat U het meubilair wel heel mevrouw Dessé, dan heb ik niets gezien of gehoord en ga ik nu nog even koffie halen. Als u hier klaar bent komt u maar naar kamer 8 daar wikkelen we het verder af. Succes en tot straks “ ze glimlacht naar Natasha en denkt bij zichzelf ‘die kleine furie maakt gehakt van je cowboy. ‘ en trekt de deur achter zich dicht.

Peter kijk geschrokken Natasha aan, een klap voor zijn kop was wel het laatste wat hij had verwacht en dacht na over zijn eigen woorden ‘ ik heb toch niks miszegt, me oor is der af en ik heb een lelijke kop ‘
Maar kijkt op naar Natasha die voor hem staat en heel duidelijk zichtbaar even haar handen in de zij zet, en Peter heel kwaad aankijkt. Ondanks dat Peter bijna 2 meter is en de dame voor hem niet langer is dan 1 meter 65 op hakken, voelt hij zich heel erg klein worden.
Dan pakt Natasha zijn hand, trekt deze naar haar toe en schrijft dan op zijn hand met haar andere vinger, terwijl het gezicht op onweer staat
“ nou moet jij eens heel goed naar mij gaan luisteren Peter van de Bos ! “ de punt wordt hard op de hand getikt, en Peter knikt braaf Ja als een kleine jongen.
“ ik heb een hekel aan sarcasme en opmerkingen over mijn kennis en ervaring.
En nu moet je eens ophouden om over jezelf te praten, als”met die lelijke kop van mij.’
Ja je bent niet meer moeders mooiste en de mister universe zal je op uiterlijk niet meer winnen nee. Maar je hebt littekens Peter, veroorzaakt door ernstige brandwonden. Ja je oor is ook gedeeltelijk verbrand. En zo kan ik nog wel wat meer opnoemen. Maar je hebt het wel overleefd. Je bent er nog en daar zou je ook nog wel eens een keer bij kunnen stilstaan. Je had zo maar dood kunnen zijn. En ik heb je dossier gelezen en ik weet wat er op de operatietafel tafel allemaal is gedaan en gebeurd.
Ze hebben werkelijk brandend weefsel weg moeten snijden bij je. Vandaar die putten en bulten in je gezicht. Men heeft toen alles op alles gezet om je te redden. De tweede operatie hebben ze al het mogelijke gedaan om je linker oog en je rechteroor te redden.
En bij de laatste operatie in mijn ziekenhuis heeft de plastisch chirurg zijn best gedaan om met eigen en donor weefsel je gezicht zo goed mogelijk te repareren. Het is hem zelfs gelukt je neus te redden en te behouden. Ja je hebt je benen natuurlijk ook nog niet gezien. Maar ook daar zul je ook littekens zien. Omdat men daar weefsel heeft weggehaald om als nieuwe huid in je gezicht te gaan gebruiken.
Als een soort gaas, en dit nú nog zichtbaar op je gezicht. Maar ik weet uit ervaring dat dit voor een groot gedeelte wegtrekt. Ja het blijft een litteken. Maar wat jij nog niet weet maar ík dus wel omdat ik met onze plastisch chirurg Professor dokter Pieterse heb gesproken. Is dat er een mogelijkheid bestaat dat de grootste oneffenheden in je gezicht nog kunnen worden opgevuld met vetweefsel. Maar dat kan pas als je huid weer helemaal is genezen. En dat is over een maand of zes a zeven ongeveer. Afhankelijk van hoe het gaat, maar zoiets staat ervoor. De buitenkant van je oor hebben ze niet kunnen redden, waarschijnlijk wel de binnenkant, maar dat is nog niet helemaal zeker. Ik heb begrepen dat het eventueel mogelijk zou kunnen zijn om een soort van nieuw oor te maken. Maar dokter Pieterse vind het nog te voorbarig om hier uitspraken over te doen.
Zo en nu weet je alles .. En meer. Ook van zaken die nog niet eens met je besproken zijn omdat men eerst wil afwachten hoe het genezingsproces verder verloopt. “
Peter ziet tijdens het verhaal het gezicht van Natasha langzaam veranderen van boos naar bezorgd naar verdrietig en naar rustig.
Hij had haar mond ook het verhaal zien vertellen en de schoonheid van deze lieve vrouw gezien. En Peter knikt ook regelmatig naar haar omdat hij het verhaal begrijpt.
Dan ziet hij het gezicht weer enigszins verharden en voelt Natasha schrijven
“ Als jij dus nog een keer zo met mij praat over je uiterlijk dan bekijk je het maar is dat duidelijk Peter? “. En of het duidelijk is bij Peter die antwoord “ sorry Natasha je hebt gelijk mijn excuses ik zal proberen om het niet meer te zeggen. Althans niet meer gemeend niet meer met de intentie en betekenis die het nu heeft. Ik zal best nog wel eens zeggen “ dat ík een lelijke kop heb” maar dan net zoals ik dat ook wel eens tegen collega Rinus zeg met z’n scheve boksersneus. Meer als grapje bedoeld want ja ik blijf nou eenmaal een beetje een rauwdouwer en rotterdammer. “
Natasha moet nú lachen “ oké als geintje zal ik het van je accepteren. Maar bij elk ander gesprek of bij een arts niet, duidelijk “
Peter knikt en zegt “ helemaal duidelijk “
“ Goed zo, want ondanks je littekens vind ik jou een mooi mens en op dat mens ben ik verliefd geworden en met dat mens wil ik oud worden”. Tijdens deze woorden ziet Peter duidelijk de genegenheid en de liefde die deze schitterende vrouw voor hem heeft en toont. Dan staat hij op pakt met beide handen Natasha beet stap op haar af en kust haar. Met alle liefde die hij nú voor haar voelt. De zoen gaat over in een hele sensuele tongzoen die helaas verbroken moet worden omdat de rare zware bril in de weg zit en op de grond dreigt te vallen.
Ze laten elkaar los en lachen naar elkaar en Peter zet het zware apparaat weer op zijn neus. Maar dan vraagt Peter, “ Maar lieverd toch wil ik nog wel mijn gezicht zien en deze rare bril. “ Natasha kijkt op haar horloge en zegt “ het is nu bijna vier uur met een beetje geluk kunnen we even over half vijf bij mij thuis zijn. En daar heb ik een hele grote spiegel, waar we dan samen in kunnen kijken”
Terwijl ze Peter ondeugend aankijkt. “ als je ten minste belooft deze ook niet aan gruzelementen te slaan meneertje “ vervolgt ze lachend. Peter begint te lachen “ belooft !maar zullen we dan nú gaan?”

Ze verlaten de kamer en gaan de gang op Peter kijkt rond in zijn nieuwe wereld en kloppen op de deur van kamer 8.
Na een “ binnen “ zitten ze beiden voor het bureau van dokter Lammers en komt ook dokter Gorissen binnen, die Peter feliciteert en zegt “ik moet het wonder nog even met eigen ogen aanschouwen, onze prognose was dat U vandaag misschien weer een 50 of 60 procent zou kunnen zien, wat misschien in loop van tijd naar een 80 procent zou kunnen gaan. Maar nu 100 procent is werkelijk wonderbaarlijk meneer van de Bos,” en hij feliciteert hem nogmaals, zegt dan “ even een advies ík zou het de eerste dagen wat rustig aan doen met de bril en het oog regelmatig wat rust gunnen en zo opbouwen tot u de gehele dag de bril kunt dragen. Echt gelooft U mij want dat zou echt nog even beter zijn. “ Schudt dan zijn hoofd, geeft zijn vrouwelijke collega een high five onder het uitroepen van “ ongelofelijk “ en verlaat de spreekkamer weer. Dokter Lammers glundert en vraagt aan Natasha “ En u mevrouw Dessé àlles gelukt voor de rest? U heeft Uw punt gemaakt “
En Peter die alles heeft mee gekregen omdat Natasha als een gek aan het tolken was en antwoord dan in haar plaats “ Helemaal dokter helemaal en ik zal in de toekomst beter naar deze mooie dame blijven luisteren “. Dokter Lammers lacht en zegt “ Moet U zeker doen, want ze heeft het beste met U voor ! Maar U heeft gehoord wat mijn collega net zei, en hij is meer gespecialiseerd in het netvlies en de ogen als ik dus ík kan dit advies alleen maar onderschrijven. Rustig aan de komende dagen langzaam opbouwen. Dan zie ik U over 2 weken terug, ik heb net met de brillenmaker en slijper gesproken, die heeft Uw bril over 12 dagen klaar dus met 2 weken moet ik hem hier binnen hebben. Veel plezier van Uw tijdelijke oplossing, maar die wil ik wel graag weer van U terugkrijgen, want het is eigenlijk een soort museumstuk. “ en glimlacht vriendelijk naar Peter. Lachend zegt Peter “Zeker dokter, nog hartelijk dank voor al uw hulp en moeite. En dit wonderbaarlijke stukje gereedschap. Ik zal er erg zuinig op zijn en U krijgt het terug”
Dan staan ze op, maar voordat ze de deur uitlopen, tikt Natasha op zijn schouder en houdt haar hand op. Peter kijkt even verbaasd maar zet dan het zware stuk ijzer van zijn neus en geeft deze aan Natasha.
Het wordt gelijk weer wazig dus ziet niet hoe de dokter staat te lachen.
En hoort de dokter ook niet zeggen; “Nou mevrouw Dessé, dat gesprek heeft wel geholpen geloof ik”
Ook het antwoord van Natasha ontgaat hem volledig; “ ik krijg deze vent nog wel tam, over een tijdje eet hij uit mijn hand”
En lachend begeleid ze Peter weer strak gearmd de kamer uit. Terwijl ze dokter Lammers hoort zeggen “ succes! Je zal er je handen vol mee hebben “

Natasha begeleidt Peter door de gangen en vlak voor de uitgang stopt ze.
Pakt Peter zijn hand en zegt “ Moment nog even je Petje en je bril.” Waarop Peter reageert met “laat maar zitten lieverd, als jij je niet schaamt en zo naast mij durft te lopen wie ben ik dan om me te schamen”
Natasha reageert verrukt en geeft hem een flinke zoen op de mond, haakt haar arm en stapt trots met Peter naar buiten en juicht vanbinnen YESSS !!!